SI UTOL AT ANG CHATMATE KO 11

By: Mike Juha

 Agad akong bumalikwas sa higaana at tinungo ang ibabaw ng drawerkung saan nakapatong ang cp ni kuya. Dinampot ko ito, dinayal ang isang number at iniabot kay kuya.

Tinanggap naman ni kuya ang cp na galing sa aking kamay atsaka pinindot ang speaker nito.

“Hi tol!!! Musta! Napatawag ka?” ang sagot sa kabilang linya.

“Oo nga eh. Nakaistorbo ba ako?”

“Nope. Excited nga akong napatawag ka e. Syempre, mahal ko ata ang tumatawag. What’s up!” sagot ni Zach.

Napangiwi naman ang mukha ko sa narinig. Iyon bang ginagaya ang pagsasalita niya ng “Syempre, mahal ko ata ang tumatawag” bagamat walang boses na lumalabas sa aking bibig pero ngnaungutya ang dating. Grabe talaga ang galit ko sa taong iyon. Sobrang OA.

“Ah... wala naman. Naisipan ko lang na imbitahan ka sa bahay mamayang gabi. Nakakasawa na kasi palaging sa resort ninyo tayo nagkikita... Kung gusto mo lang naman.” sagot ni kuya.

“Wow! Why not? It’s nice to hear that!” Sagot naman ni Zach. “Wala bang magagalit?” Dugtong pa niya.

Sinimangutan ko si kuya. Alam ko kasing ako ang taong tinutumbok niya na magagalit.

ANG KUYA KONG CRUSH NG BAYAN 10

by: Mikejuha

“K-kuya…? Ang sambit ko uli noong hindi pa rin siya natinag sa kanyang posisyon.

Ngunit hindi pa rin siya kumubo ni kumilos. 

“Kuya, sagutin mo naman ako, o. Please…?” ang pagmamakaawa ko.

Wala pa rin.

Dahil sa napansin kong kakaiba, tinanggal ko ag kamay niyang nakatakip sa kanyang mukha. Nagpaubaya naman siya. At noong natanggal na ang kamay niya sa mukha, lumantad sa akin ang nakapikit niyang mga mata ngunit ang kanyang pisngi ay basang-basa sa mga luha na patuloy pa ring dumadaloy dito. Umiiyak si kuya at pilit niyang tiniis na itago ang sakit ng kanyang paghihinagpis.

“Kuya… mahal na mahal kita!” ang nasabit ko sabay yakap sa kanya at halik sa kanyang mga labi.

Hindi pa rin siya tuminag, hinayaang paglaruan ng mga sabik kong labi ang mga labi niya. Hindi ko ininda ang pagwawalang-kibo niya. Patuloy pa rin ako sa paghalik sa kanya, uhaw na uhaw at mapusok na para bang wala nang bukas pa, nilalasap sa aking bibig ang kasabikan ko sa kanya sa tagal nang hindi namin pagkikita.

Hanggang hindi na rin niya nakayanan ang naramdaman at tuluyan niya akong niyakap ng mahigpit, ginatihan ang aking nag-aalab na mga halik. Umaalingawngaw sa buong kwarto ang mga ungol namin. Mga ungol na nagpapahiwatig ng matinding kasabikan sa isa’t-isa.

KUNG KAYA MO NANG SABIHIN 16

Napalunok siya ng marinig ang boses ni Pancho sa kabilang linya.Hindi siya halos makahinga. Noon niya na-realize na nami-miss na niya ito ng sobra. He ached for him. Mabuti na lang at wala ito sa harap niya kung hindi ay nakita na nito ang agad na pagiging uneasy niya. Nang maalala niya ang panloloko nito at kung paano nitong binalak na gamitin siya sa balak nitong paghihiganti ay umapaw ang sanlaksang galit sa kanyang damdamin. Mas pinili niya ang magalit. Mas safe iyon.

"What are you up to Pancho?" malamig niyang tugon.

"I don't have anything to do with these killings Gboi. Hindi ako ang may pakana nito kung iyon ang iniisip mo." diretsong tugon nito na waring nababasa ang nasa isip niya.

"Well its very convenient for you to invent one lie after another. Siyempre, sino pa ba ang pwede naming pagbintangan eh ikaw lang ang alam kong may motibo."

PARAFFLE 4

By: Mike Juha

“Ha?!!!” ang sagot kong napasigaw na rin at biglang nawala sa isip na naroon kami sa loob ng library.

“Oo!!! Ikaw ang nanalo!!!!” ang sigaw pa rin ng kaibigan ko.

Pinindot ng librarian ang maliit na bell sa counter pagpahiwatig na may nag-iingay sa loob ng library, at kami iyon.

Agad kong dinampot ang aking mga notebooks at gamit sa ibabaw ng mesa at lumabas ng library buntot-buntot ang kaibigan.

“Anong sabi mo? Nanalo ang ticket ko?” sambit ko kaagad noong makalabas na kami ng library at naglalakad papunta sa botanical ng school.

“Oo!”

“Paano nangyari iyon? Imposible naman!”

“Ay malay ko ba kung paano. At wala akong pakialam. Pero anong imposible ba doon? May ticket ka, niraffle nila, syempre naman may mananalo no? Kung ako ba ang nanalo ay magiging posible? Ganoon?” ang tanong ni Fred.

Di na ako nakakibo. Di ko kasi din maintindihan ang sarili. Parang may excitement na parang nahihiyang di maintindihan. Syempre, magtatanong ang mga tao kung sino ang nanalo at siguradong mabunyag sa lahat na ako iyon. At dahil hindi naman ako bakla, magtatanong talaga sila kung ano ang gagawin ko o ipapagawa kay Aljun. Intriga na to!!!

GATAS (KATAS) NI TITO

By: Jin Mctan

Isang magandang araw sa lahat ng mga readers.Sana ay magustuhan nyo ang aking kwento ng KALIBUGAN !

NOTE: Sadya ko binago ang pangalan,lugar etc ng aking kwento para sa privacy ng mga tauhan. Kung may nakapangalan man hindi po kayo ang aking tinutukoy.

Ako si Jin. 20 years old na ngayon at kasalukuyang nag mamange ng isang maliit na catering business/resto bar sa Maynila. 5'6 ang height ko, maputi , chinito, makinis ang balat kahit galing probinsya, brown ang kulay ng mata at mahahaba ang pilik mata at sexy ako (slim) lol. Bata pa lang ako alam kong alam na ng mga magulang ko kung ano ang aking yunay na kasarian. Pumitik ang aking mga kamay at kumekembot kembot kapag nag lalakad. Tanggap naman ako ng aking mga magulang kahit beki ang kanilang inico ija. Ang aking ikukuwento ang aking unang karanasan sa makasariling mundo na hinding hindi ko malilimutan na nagyari noong akoy 7 na taong gulang pa lamang.
Larawan kami ng isang masayang pamilya kahit ako ay nag iisang anak lamang. Ang aking mga magulang ay nag papatakbo ng kanikanilang mga business ang nanay ko ay may isang grocery store sa aming bayan at ang tatay ko naman ay may isang maliit na welding shop. Madalas ko lamang kasama ang aking yaya dahil nga busy ang aking mga magulang sa umaga ngunit kapag sila ay dumadating ng hapon o gabi ay bumabawi sila sa akin. Bata pa lang ako ay nauunawaan ko na sila kung bakit sila kumakayod at nag papakahirap para kumita ng pera ito ay para sa aking kinabukasan.