By: Mike Juha
Tumakbo ako hanggang sa may pintuan ng banyo. “Kuyaaaaaa!” sigaw ko.
Ngunit tuloy-tuloy lang si kuya palabas at hindi man lang lumingon.
Bigla akong nanlalanta. Nahuli niya kami ni Zach sa akto. At ang nangingibabaw sa akin ay ibayong kaba sa galit na nakita ko sa mga mata ni kuya.
Tiningnan ko si Zach na itinuloy ang pagsa-shower, parang wala lang nangyari. Noong makita niyang nakatingin ako sa kanya, nagsalita, “Halika na! Ituloy natin…”
Parang bigla riin akong nawalan ng gana sa nakitang reaksyon niya na parang wala lang hindi man lang naisip kung nasaktan ba ako o nagalit ba ang kuya ko sa akin, bagamat naisip ko ring normal lang marahil ang reaksyon niyang iyon dahil dapat lang naman talaga na magalit ang kuya ko. Ngunit sa kabilang banda naisip ko rin na dapat din sana niyang respetuhn ang galit ni kuya at hindi na niya sasabihin pa sa akin na ituloy panamin ang naunsyaming romansa dahil kung tutuusin, siya din ang dahilan kung bakit nangyari ang ganoon at nahuli tuloy kami. Parang ano ba to? Sinadya ba niya iyon upang pagselosin si kuya na siyang tunay niya talagang type? Wala bang halaga sa kanya ang naramdaman ko? Ang naramdaman namin ni kuya?
Hindi ako sumagot sa sinabi niyang iyon bagkus nanatili akong nakaupo lang at nagyuyukyok sa gilid ng pintuan, hindi malaman kung babalik pa ba sa shower o tuluyang hahabulin na si kuya.
Ngunit lumapit sa akin si Zach. At bagamat hubo’t-hubad pa ito, hindi naiilang na ipangalandrakan pa sa mukha ko ang tayong-tayong pagkalalaki niya at inabot ang aking kamay upang patayuin ako. “Tol... huwag mong masyadong isipin iyon. Natural lang na magalit ang kuya mo. Halika na, sabay na tayong maligo.”
At ewan ko rin ba. Sa pagkakaita ko sa kanyang nakakaengganyong mukha at napaka-sweet na pananalita at sinabayan pa ng isang nakabibighaning ngiti na ang mga mata ay nanunukso, bigla na lang akong tumalima sa kanyang paghatak sa aking kamay at tumayo na rin, tuluyang nabura lahat sa isip si kuya.
Lumakas muli ang tibok ng dibdib ko. Kung kinabahan ako sa pagkahuli ni kuya sa ginawa namin, mabilis ding natakpan ito ng ibayong kasabikan sa sunod na gagawin sa akin ni Zach, sumagi sa isip na bihirang mangyari ang pagkakataong iyon. At bagamat may parte din ng utak ko ang tumutol, naalipin pa rin ito sa makapangyarihang tukso ni Zach.
Hatak-hatak ang aking kamay, pumasok kaming dalawa sa shower kung saan una niya akong hinablot at pinapapasok. Binuksan niya uli ang shower atsaka humarap sa akin, hinimas ang aking buhok habang natamaan ito sa bumabagsak a tubig.
Napapikit ako sa sarap ng sensasyong namayani sa aking katawan. Ramdam ko ang panginginig ng aking kalamnan sa sobrang excitement at kiliti.
Gumapang ang paghahaplos ng mga kamay niya sa aking noo, sa aking mga mata, sa magkabilang pisngi. Hanggang sa naramdaman ko ang mga daliri niya ay inilalaro-laro sa aking mga labi, mistulang ninamnam ang sarap sa bawat pagdampi ng mga daliri niya sa malambot kong mga labi. At lalo pa akong nag-init noong ipinasok niya ang hintuturo at gitnang daliri niya sa aking bibig. Isinubo ko naman ang mga ito at sinimulan niyang inilabas ang mga ito sa loob ng aking bunganga...
Noong matapos kami sa shower, saka na pumasok uli sa utak ko si kuya Erwin ko. At naramdaman ko ang ibayong panlulumo, pagsisisi, kung bakit nagpadaig pa ako sa tawag ng laman. Feeling ko tuloy ay isa akong napaka-cheap na karneng double-dead na baboy. Sabagy double dead na nga talaga ang aking puri dahil nilapastangan na nga ako sa nakaraang gabi, at hayun, nagpakangkang pa ako kinabukasan.
Feeling ko rin na ang tingin ni Zach sa akin ay sobrang easy at isang parausan lang. Dahil lang sa mahal ko siya atsaka ko kaagad isinurrender ang aking bandila. Syempre, kahit super crush o mahal ko iyong tao, iba pa rin talaga ang pakiramdam kapag pinagbigyan mo ang isang tao o may nangyari man sa inyo dahil sa pagmamahal, hindi dahil sa isang libog lang na nalulusaw pagkatapos maipalabas. Ewan basta nanghinayang ako kung bakit pinagbigyan ko pa siya ng ganun lang kadali.
Pride kaya ang tawag doon? Iyong pakiramdam na taken advantage ka lang. Pakiramdam ko tuloy ay isa akong charitable institution na bigay na lang nang bigay sa mga nangangailangan… Gusto ko kasi ay maramdaman sana iyong assurance na pagkatapos niya akong matikman, nandyan pa rin siya para sa akin. At kahit ano man ang mangyari ay ipaglalaban niya ako. At nangyayari lang kasi ang ganyan kapag may love na involved. Hindi iyong totot muna saka na pag-usapan iyong ibang issues sa aming dalawa kung mayroon man. Parang treasure hunting? Hukay muna ng hukay, saka na malalaman kung may ginto. Paano naman kung wala? Sayang ang effort? Sayang ang energy? Sayang ang expectations? Sayang ang investment? Haayyy kakalerkey.
In fairness naman kay Zach, kitang-kita ko pa rin ang saya sa mukha niya at ang pagpapasalamat niya sa nangyari. Siya ang nagpunas ng tuwalya sa katawan ko upang matuyo ito na parang isa akong paslit na pinapaliguan bagamat iyon na nga, walang sinabi kung ano ba talaga iyong nangyari, praktis lang ba iyon o sampol.
Anyway, noong makabihis na kaming dalawa, dali-dali kong tinumbok ang pintuan ng penthouse upang sundan at hanapin si kuya Erwin sa labas. Ngunit bigla akong hinawakan ni Zach sa kamay, “Sandali…” sabi niya.
“B-bakit kuya?” ang sagot kong may dalang pagkagulat.
“Saan ka pupunta?”
“Hahanapin ko si kuya sa labas eh…”
“Ayaw mo bang pag-usapan ang tungkol sa atin…?”
Pakiramdam ko ay parang biglang may mga nagsiilwang alitaptap sa aking paligid at ang aking mga mata ay napa-beautiful eyes nang wala sa oras. “Ano ba to…” sigaw ng isip ko. “Nananadya yata. Kung kailan ko gustong habulin at hanapin si kuya ay saka namang panunukso nito!” At ang tindi pa ng kanyang hatak! Syempre, iniisip ko na baka magtapat na ba siya ng pag-ibig or something. “A.. e…” ang bigkas ng aking bibig, tila malulusaw ang sarili sa maggkahalong hiya at pananabik. “A-ano ba ang pag-uusapan natin?” Pa-insoente epek ko pang tanong.
“So… tayo na?” ang bigkas niya.
“OMG!!!” ang sigaw ng isip ko. Ambilis naman. Pakiramdam ko ay talagang lalong nagpipikit ng mas mabilis pa ang aking mga mata sa pagbi-beautiful eyes. Feeling ang ganda ko talaga! I swear! Pramis! “A-anong tayo na?” Ang pa-innocent effect ko pa ring banat.
“Tayo na! Magkasintahan, magboyfriend…”
Grabe, hindi talaga nakayanan ng powers ko ang sobrang excitement. Parang gusto kong matae…
“O, ano… ba’t hindi ka makasagot?”
“E… dahil ba iyan sa nangyari sa atin kung kaya nasabi mong tayo na? O may iba pang dahilan?” ang pa-demure ko uling banat.
“Ano bang gusto mong sabihin ko? May naramdaman ako dito sa puso ko. Iyon lang…?”
“Ganoon?” Sa isip ko lang. Para akong isang ice cream na inilagay na talaga sa loob ng microwave. Lusaw na lusaw mga ateng. “E… s-sige. Tayo na” ang sagot ko.
At wala pang one second, lumapat sa aking bibig ang isang “confirmation kiss” upang tuluyang maitatak niya ang kanyang seal of love sa aking kissable na mga labi. Juice ko! At pikit naman kaagad ang aking haliparot na mga mata. Ewan ko ba, bwesit na bwesit talaga ako. Bakit ba ang lakas ng “arrive” niya sa akin? Gustuhin ko mang magpakademure, wala, natatalo ito sa makamandag niyang panunukso.
At pagkatapos ng aming confirmation kiss, tinitigan niya ang aking mukha, sabay haplos nito sa kanyang palad. Grabeh. To the next level na talaga!
Nasa ganoon kaming pagla-labing-labing noong pumasok na naman sa isip ko si kuya. “H-ahanapin ko pa pala si kuya!” ang bigla kong nasambit.
“A… sandali, tatawagan ko na lang.” Sabay talikod at tumbok sa kanyang drawer, hinugot doon ang kanyang cp may pinindot at noong bumalik, naka-dial na ang number.
Syempre, tumaas ang kilay ko at napatanong, “Ganyan na ba sila ka-close ni kuya? Ako nga hindi pa niya binigyan ng number pero si kuya, may number na sa kanya! Paano siya nagkaka-number kay kuya?”
Inabot niya sa akin ang cp. Kinuha ko ito at tiningnan. At may pangalan ngang nakalagay na connecting, “Enzo”
“Arrgggghhh! May mga number sila sa isa’t-isa ngunit di ko man lang alam ito?”
Wala na akong magawa kundi ang hintayin ang pagsagot ni kuya sa kabilang linya.
Naka-ilang ring din ito hanggang sa tumunog at “No answer” ang lumutang sa screen.
“Kailan ka pa nagkaroon ng number ni kuya?” ang tanong kong may bahid pagsususpetsa.
“K-kahapon lang, sa beach…” ang sagot niya.
“Ah, ganoon ba?” sagot ko. Pero nagtataka pa rin talaga ako kung bakit may number siya kay kuya. Kasi ang pagkakaalam ko, di ganoon si kuya na basta nagbibigay ng kanyang number e. Si kuya pa. Para sa kanya, dalawang number lang ang dapat nasa cp niya – gf niyang si Lani at ako. Sa mama ko nga at papa, wala siyang number, ako lagi tinatawagan pag gusto niyang may iparating sa kanila. At halos buwan-buwan ding nagpapalit ito ng sim card kasi kapag may nakaalam sa cp number niya at may mga nangungulit na babae, tapon kaagad. Kaya, laking pagtataka ko talaga kung bakit ganoon kabilis nagkakaroon ng number niya si Zach! Ngunit sinarili ko na lang ang katanungang iyon.
“Hanapin natin si kuya! Sigurado ako nagagalit iyon sa akin.” Ang nasabi ko na lang.
Lumabas kami ng penthouse at bumaba sa hotel. “Did you see Enzo, my other guest? Tanong ni Zach sa front desk.
“Sir, I saw him leave…”
“What?” ang gulat na reaksyon ni Zach. “What do you mean leave? Like he is not coming back?”
“I guess so. He had his knapsack with him.”
Mistula namang hinataw ng baseball bat ang aking ulo sa narinig, hindi makapaniwalang magawa ni kuyang iwanan na lang ako basta-basta doon. “Umalis na lang siya ng kusa? Ganoon na lang iyon?” ang sigaw ng utak ko. Hindi ko alam kung iiyak sa inis o maglupasay sa hindi ma-drowing na naramdaman. Hindi ko kasi lubusang maintindihan kung bakit kailangan niyang umalis at iwanan ako sa lugar na iyon. Ganoon ba kalaki ang nagawa kong kasalanan? O ganoon ba kalalim ang galit niya sa akin? Kasi hindi iyon ang nature ni kuya na basta-basta na lang akong iwanan. Napaka-over protective nga niya sa akin na minsan ay feeling ko nasasakal na ako. At lalo na noong malaman niyang bakla pala ako. Ang banta pa nga niya ay hindi niya ako papayagang may kung sinu-sinong lalaking kasama, lalo na si Zach. Bubugbugin daw niya ito.
Pinuntahan namin ang gate guard at tinanong kung nakalabas nga ng resort si kuya. At nakumpirma naman ito. “Nakita ko pong sumakay siya ng taxi Sir...” ang sagot ng gate guard.
Nagkatinginan kamini Zach. “Wala na, galit na galit talaga ang kuya ko sa akin…” ang sabi ko kay Zach ang mukha ko ay hindi ma-drowing.
“Hayaan mo na siya. Mawawala din ang galit sa iyo noon. Dito na lang muna tayo sa resort. Bukas ka na umuwi, ihahatid kita.” Ang sagot naman ni Zach.
“Hindi puwede kuya!” Kailangang makausap ko siya. Tatawagan ko uli ang kuya ko…”
Naka sampung dial siguro ako sa aking cp at wala talagang kuyang sumagot. Syempre kinakabahan na ako ng super-mega-to-the-max!
Kaya napagdesisyonan kong umuwi. At bagamat todo pigil sa akin si Zach at ipinalabas uli sa akin ang kanyang nakamamatay na panunukso, pilit kong nilabanan ito, para lang sa aking pinakamamahal na kuya Erwin.
Walang nagawa si Zach. “Ok… it’s up to you.” Ang nasabi na lang niya.
Noong nasa loob na uli kami ng penthouse, diretso ako sa mga gamit at bag ko, pati mga naiwang gamit ni kuya, ang swimming trunks niyang basa pa, pati na briefs ay dinala ko na rin. Nilingon ko si Zach; nakahiga ito sa kama at nagmasid lang sa akin. Noong nakita niyang nilingon ko siya, iniabot naman niya ang kanyang kamay na para bang gusto niyang lalapit ako sa kanya.
Lumapit nga ako at hinawakan ang kamay niya. Agad din niya akong hinila bigla at gulat na napasampa ang katawan ko sa ibabaw ng katawan niya. “Hindi mo ba ako ma-miss?” tanong niya, ang mga mata ay nagmamakaawa.
“Ma-miss kita… kaso, hindi puwedeng hindi makausap ang kuya ko. Ayokong nagtatampo o nagagalit ang kuya ko sa akin.”
Ok… wala akong magagawa. Ihahatid na lang kita. Pero, isa pa… pwede?”
“Anong isa pa?”
“Dito…” sabay tampal sa likuran ko, binitiwan ang isang nakakalokong ngiti.
“Masakit na kuya eh...” ang pagreklamo ko.
“Please???” pagmamakaawa naman niya.
At ano pa ba ang magagawa ko. Ikaw ba naman ay pagmamakaawaan ng isang napakaguwapong nilalang.
At nangyari muli ang kanyang pagpapasasa sa mura ko pa ring katawan. At kahit masakit pa rin ang aking tumbong, pumayag pa rin ako at tiniis ang lahat, matamasa lang ang sarap ng pakikipagniig sa aking mahal na Zach.
At iyon, na-triple dead din ang aking pinakaiingat-ingatang puri. Syeetnesss talaga. Kung basketball lang iyon, naka-7 points na sila sa akin. Dalawang tigto-two points kay Zach at isang three points sa kung sino man iyong lumapastangan sa butas ng aking pang-upo.
At kung bakit three points ang markang ipinagkaloob ko sa kng sino man ang taong iyon? Ewan, masarap kasi siya eh… bagamat di ko kilala ang gumawa noon pero sa galing niyang magpaligaya tumatatak sa utak ko ang mala-hayop na pakikipagtalik niya. Naririnig ko pa ang pigil niyang pag-ungol, nalalasahan ko pa ang manamis-namis at malagkit-lagkit niyang laway, nakikiliti pa ang aking mga bibig sa sarap ng paglalaro ng dila niya sa kaloob-looban nito, nanginginig pa ang aking kalamnan sa bawat ulos ng kanyang malaking pagkalalaki sa kaloob-looban ng aking likuran. Ramdam ko pa ang masakit ngunit nakakakilitng pagkakagat at pagsisispsip niya sa aking utong at balat. At naiimagine ko pa ang pagpulandit ng kanyang katas sa aking tiyan, dibdib na ang medyo malangsang amoy ay nalalanghap pa ng aking ilong. May dalang sakit sa aking katawan ang kanyang ginawa ngunit may hatid din itong matinding sarap; may poot ang aking kalooban ngunit may pumukaw ding pagnanasa…
Habang minamaneho niya ang kotse niya patungo na sa bahay namin, panay naman ang hawak niya sa kamay ko. “Mahal mo ako?” tanong niya, tinitigan ang mukha ko saglit atsaka tumingin uli sa daanan.
“M-mahal din.” ang pakipot kong sagot.
“Kailan pa?” tanong niya uli.
Mistulang nasamid naman ako sa tanong niya na iyon. “A… k-kahapon?”
“Hahahahahaha!” Tawa niya. Parang hindi siya naniniwalang sa isang araw lang nagsimula ang pagmamahal ko sa kanya. Parang may something sa kanyang pagtawa.
“Bakit ka tumawa?”
“Wala… ambilis lang kasi” sagot niya
“Ikaw mahal mo ako?” tanong din niya sa akin.
“Oo naman!” sagot din niya.
“Kailan lang?” pagbalik ko sa tanong niya.
“Kahapon?” ang sagot niyang ang tono ay nagtatanong.
“Hmpt! Ginaya mo lang ang sagot ko eh. Pwede ba iyong isang araw lang tapos mahal mo na kaagad iyong tao?”
“E… Bakit ikaw?”
Napa-“amfffff!” naman ako. Hindi ko kasi naisip na hindi naman talaga iyon ang tunay na sagot ko. Nag-sisigaw ang isip kong sabihing hindi lang kahapon nagsimula ko siyang mahalin; na matagal na ito at ako rin ang tunay niyang chatmate. Hindi ko na sinagot ang tanong niyang iyon.
Tahimik.
“E… si kuya, type mo siya, di ba?” ang pagbasag ko sa katahimikan.
Napatignin naman siyang bigla sa akin. “Humanga ako sa kay Erwin, este Enzo…” napahinto siya ng sandadli noong magkamaling bigkasin ang akala niyang pangalan ni kuya Erwin. “Masarap siyang kasama, lahat ng bagay ay magkasundo kami, pero, kaibigan na lang ang turing ko s kanya. May mahal na ako e.” ang sagot niya sabay bitiw ng nakakalokong titig.
“Hmmm! Bolero!” ang sambit ko naman, kinilig sa kanyang sinabi.
Nakalabas na ako sa sasakyan niya pagkarating namin sa harap ng bahay, lalabas na rin sana siya sa sasakyan upang sumunod sa akin papasok ng gate. “Huwag! Dito ka lang!” ang bigla kong sigaw.
“Bakit?” Tanong niya, ang mukha ay naguluhan
“Ayokong pumasok ka… baka isinumbong ako ni kuya, o kaya makita ng mga magulang ko na hindi si kuya ang kasama ko, mapagalitan pa ako.” Ang alibi ko bagamat ang gusto ko lang naman ay hindi siya makausap ng mama o papa ko kasi baka mabuking niya na ang tunay kong pangalan ko ay Enzo. “Alis ka na kuya… daliii!”
“O sige, pero wala man lang kiss?”
At dali-dali akong nag-kiss sa bibig niya sabay talikod.
“Di mo man lang ako bigyan ng number mo?” sigaw niya uli.
At bumalik uli ako, ibinigay ang number ko. “Alis naaaa…”
Tuamalima naman siya.
Dali-dali akong pumasok ng bahay, inihagis ang dala-dalang bag sa gilid ng sala at tinumbok ang kusina, ang garden at bahay-kubo sa likod, wala. Wala rin ang mga magulang ko.
Tinumbok ko ang kuwarto niya at kumatok. “Kuyaaaaaa! Nandito na ako!” sigaw ko. Noong bumukas ang kuwarto, tumambad sa mga mata ko si kuya, naka-puting boxer’s short lang, normal na postura niya kapag nag-iisa sa kuwarto.
Ewan pero parang sa pagkakataong iyon, sobra ang excitement na nadama ko sa pagkakita sa kuya ko. Siguro ay dahil sa alam kong may tampo lang siya o nasabik lang ako sa kanya dahil sa pag-iwan niya sa akin. At sa nakitang postura ni kuya na naka-boxers at nakakabighani ang ganda ng hubog ng kanyang katawan, lalo na ng kanyang extra-ordinaryong bukol sa harapan, parang may kung anong ibayong kasabikan ang gumapang sa aking pagkatao.
Noong magkasalubong ang aming mga mata, binitiwan ko ang isang nakakabighaning ngiti. Ngunit aba, hindi ako pinansin at hindi tinugon ang ngiti ko. Dedma. Parang wala lang siyang nakitang tao at diretsong bumalik sa loob ng kwarto at ibinagsak ang katawan sa ibabaw ng kama, nakatihaya, itinutok ang mga mata sa nakabukas na TV.
Sumunod ako sa kanya at umupo sa gilid ng kanyang hinigaang kama. “Kuya… ba’t ka umalis doon? Ba’t mo ako iniwan?” ang paninisi kong tanong.
Ngunit hindi pa rin siya sumagot, ang mukha ay pakiramdam kong may itinatagong inis at hindi ito ma-drowing, nanatili pa ring nakatutok sa TV monitor ang kanyang mga mata.
Hinablot ko ang remote at pinatay ang TV.
“Ano baaaaa!” ang sigaw niya sabay hablot ng buhok ko.
“Kausapin mo kasi ako kuya eh!” sigaw ko.
“Ano bang pag-usapan natin? Tangina!” ang pagmamaktol naman niya.
“Bakit mo ako iniwanan doon sa resort?”
At bakit hindi kita iiwan? Ano ba ang gusto mong gawin ko pa doon? Nakikipaglandian ka sa tao na iyon at gusto mong manood ako sa inyo, ganoon? Habang nakikipagharutan ka sa kanya, nakikipag-sex sa kanya panoorin ko kayo, ganyan ba ang gusto mong gawin ko?”
Mistula naman akong binatukan sa narinig. Syempre, hindi nga naman maganda iyon. Bagamat alam niyang may pagnanasa ako kay Zach, iba pa rin siguro kapag nakita mong ang kapatid mo ay nakikipagyarian. “S-sorry na kuya…” ang nasambit ko na lang.
“Ang landi-landi mo!” ang sigaw pa niya sabay abot sa remote.
Ngunit kinuha ko rin ang remote at inihagis iyon sa malayo upang di niya makuha. “Sorry na nga eh!” Sigaw ko. “Hindi ka naman kasi ganyan. Naninibago ako sa iyo eh. Dati palagi mo nga akong binabantayan, kapag may mga kaibigan ako, binubusisi mo, pinagbabawalan mo akong makikipagkaibigan sa mga taong ayaw mo. Minsan pa nga, inaaway mo pa iyong iba. Bakit kanina bigla mo na lang akong iniwanan?”
“Alam mo, ikaw… hindi kita maintindihan. Gusto mo ako ang magpapanggap na ka chatmate noong tao na iyon, at noong nakilaro na ako at feeling chatmate na iyong tao sa akin, gusto mo namang dumestansya ako sa kanya dahil, sabi mo, para mapansin ka niya. Noong dumestansya na ako, ayaw mo naman at ang gusto mo ay ituloy ko lang. Iminungkahi kong ibunyag na sa kanya ang kahat, para magkaalaman na, ayaw mo rin. Ngayong nakuha mo na ang gusto mo at nayari ka na, tangina... ikaw naman itong nag-iinarte at gustong nandoon ako? Ano ba talaga tol? Naguguluhan ako sa iyo…” ang paliwanag ni kuya na ang tono ay nagmamakaawa.
Hindi din ako nakasagot kaagad sa sinabing iyon ni kuya. Di ko rin kasi lubos maintindihan ang sarili. Gusto ko si Zach pero ayaw ko rin namang mawala sa piling ko si kuya. “Kasalanan mo kasi!” Paninisi ko sa kanya. “Sinanay mo akong lagi na lang sa tabi mo. Hindi ako nakakalabas nang hindi ka kasama.”
Naalala ko pa kasi, simula noong bata pa kami, hindi talaga ako hinihiwalang ni kuya kahit saan man ako magpunta. Kumbaga, ayaw niyang mahiwalay ako sa kanya. Naalala ko pa, kahitnoong high school na ako, JS prom, nandoon din siya nag aantay sa akin sa labas. Kahit sa ganoong edad ko pa, mamasyal lang kasama ang mga kaibigan, nandoon din siya umaaligid na animoy isang presidential guard.
Hindi na pinansin ni kuya ang sinabi kong iyon, ang mukha ay nakasimangot pa rin.
“Bakit hindi ka nagpaalam sa amin?” tanong ko uli.
“Gago ka talaga!” Sagot niya habang biglang lumingon sa akin. Gusto mo bang lapitan ko kayo habang nagroromansahan at kalabitin sabay sabing, ‘Woi, aalis na ako ha? Pag-igihan ninyo! Tangina. Ang lakas-lakas pa ng halinghing!”
Napa-“Araykopo” naman ako sa sarili. “Para siyang nagseselos!” sa isip ko lang. “E, bakit hindi mo sinagot ang tawag ni Zach? At iyong tawag ko?” tanong ko uli.
“Naka silent ang cp ko!” padabog niyang sagot.
Ngunit hindi ako naniniwala sa sinabi niyang naka-silent ang cp niya. At ang sunod kong naitanong uli ay, “G-galit ka sa akin kuya?”
Natigilan siya ang mukha nakasimangot pa rin at tiningnan lang ako, hindi sinagot ang tanong ko.
“Galit ka sa akin eh!” ang bulyaw ko ipinaramdam na nagmamaktol ako at akmang iiyak na. Iyon lang naman ang panlaban ko kay kuya. Simula noong bata pa kami, kapag umiyak na ako, lahat ay gagawin niya upang tumahan ako sa pag-iiyak. Ayaw niyang makitang umiyak ako.
At doon na bumigay si kuya. Habang nakahiga siyang nakatihaya, hinablot uli ang buhok ko at hinila, sapat upang mapahiga ako sa ibabaw ng katawan niya. Alam ko, hindi na siya galit. Ganoon kasi iyon kapag naglalambing sa akin. Binabatukan ako o kaya, hanahablot ang buhok.
At tuluyan na rin akong tumaob sa kama, ang kalahating parte ng katawan ay nakapatong sa katawan niya samantalang ang isa kong hita ay sadyang idinantay ko pa sa mismong umbok ng kanyang pagkalalaki.
Hindi naman siya pumalag, bagkus inilingkis pa niya ang isa niyang kamay sa aking katawan. “Kulit! Kulit! Kulit!” ang birit niya, sabay pagtatampal sa aking mukha na mistulang nanggigigil.
“Yeheeeey! Hindi na galit ang kuya ko!” habang ang isa kong kamay ay inihaplos-haplos sa kanyang mukha, sa kanyang noo na para bang eksena ng magsing-irog na naglalambingan.
At hinablot niuya muli ang buhok ko. “Malandi!” sambit niyang pabiro.
Natawa na lang ako. Alam ko may inis pa rin siyang naramdaman para sa akin ngunit pinigilan na lang niya ang sarili. “Kuya iyong kiss ko. Sabi mo sa beach i–kiss mo ako kapag tuyo ang damit ko. Tuyo na ang damit ko ngayon.”
“Ikaw na ang ku-miss sa akin.” Sabay pikit ng mga mata niya na nakisang-ayon sa paglalambing ko.
“Kahit saan kuya?”
“Kahit saan!”
“Kahit saan naman pala e.” Sa isip ko lang. Kaya niloko kong sadyang idampi ng todo ang mga labi ko sa mga labi niya at tinangka ko pang ipasok ang dila ko sa lob ng bibig. Mabilisan lang.
Sa pagkabigla, kitang-kita ko ang paglaki ng kangyang mga mata. Ngunit hindi naman siya pumalag bagkus ang nasambit ay, “Tangina! Para saan iyon? Bakit sa lips?”
“Wala lang! Trip ko lang!” ang sagot ko naman.
At isang batok ang lumanding sa aking ulo. “Umm!”
Ngunit doon ako nawindang noong madama ng hitang nakadantay sa kanyang harapan ang biglang paglaki ng alaga niyang nasa loob ng kanyang boxers. “Waaahhhhhh! Tinigasan si kuya sa halik ko!!!!” sigaw ng utak kong natuturete.
Ewan ko ba, may kakaibang kiliti at excitement ang dulot ng paglaki ng alaga ni kuya sa na dinaganan ng aking hita at naramdaman ko pa ang pagpipintig-pintig nito.
Nagkatitigan na lang kami.
Tahimik.
Ewan ko kung ano ang dahilan ng katahimikan na iyon. Ngunit ang nasa isip ko ay ang kakaibang init na gumgapang sa aking buong katawan habang ninamnam ang nakaka-koryenteng kiliti na sa mistulang pagwawala ng alaga niya sa ilalim ng aking hita.
Para akong malulusaw sa titig na binitiwan ni kuya habang ang kanyang nagpupumiglas na pagkalalaki ay nagwawala sa ilalim ng nakapatong kong hita. Nangungusap ang kanyang mga mata bagamat kung ano man ang ibig ipahiwag noon ay tanging siya lamang ang nakakaalam.
Hindi pa rin siya pumalag sa pagkakadantay ng aking hita sa ibabaw ng umbok ng kanyang ari kahit alam niyang alam kong naramdaman ko ang pagpipintig nito. Pakiwari ko ay gusto niyang magpaubaya; nagdedma-dedmahan at naghintay lang kung may gagawin akong hakbang. Biglang natuyuan ng laway ang aking lalamunan at napalunok ako, kinabahan, ramdan amg gumagapang na init sa aking katawan. May kung ano mang malakas na udyok sa aking isip na siilin ko ng halik ang kanyang bibig.
Ngunit inalipin ako ng hiya. Syempre, di maalis sa isip ko na kuya ko ang may-ari ng malaking pagkalalaki na dinaganan ng aking hita. Sumagi ang tanong sa aking utak kung hayaan ko na lang ba ang sariling magpadala sa agos ng naramdamang pagnanasa. O kung sunggaban ko man, kung hindi iyon ang magiging sanhi upang magalit siya sa akin at iwasan ako.
Kaya ang lumabas na lang sa aking bibig ay, “A-alam mo kuya, mahal na mahal kita…”
Ngunit sa pagkarinig noon ay sumungit uli ang mukha niya at biglang hinawi ang paa kong nakapatong sa umbok ng kanyang pagkalalaki at tumagilid patalikod sa akin. Hindi niya sinagot ang aking sinabi.
Niyakap ko siya at hinila ang balikat, “Humarap ka sa akin kuya…!” sambit ko.
Ngunit nagmatigas siya at ayaw talaga akong pagbigyan. Ang ginawa ko ay tumayo at lumipat sa kabilang gilid ng kama kung saan siya nakaharap at humiga ako doon.
Ngunit noong makahiga na ako, tumagild naman siya sa kabila uli.
Tumayo uli ako at humiga sa dating pwesto. Ngunit tumagilid na naman siya patalikod.
Bumalik uli ako sa kabila. At marahil ay nakulitan na, tuluyan na siyang tumaob.
Wala akong magawa kundi ang umupo na lang sa gilid ng kama niya, pinagmasdan ang hubad niyang pang-itaas na katawan at ang matambok na umbok ng kanyang pwet na ang tanging saplot lang ay ang puting boxers na kanyang suot.
Pakiramdam ko ay natunaw ang naramdamang inis ko sa kanya at ang pumalit dito ay ang paghanga, gumapang ang hindi maitindihang excitement, bumabalik-balik at naglaro sa isip ang naunang pagkapatong ng aking paa sa matigas niyang alaga.
Ewan ko pero ang sarap tingnan ng kanyang umbok ng pang-upo. Ibinaling ko ang tingin sa kabuuan ng kanyang katawan at hindi maiwasang humanga ako sa magandang hubog at flawless na biloging katawan niya, makinis at maputing balat, at walang kataba-tabang beywang kung saa lapat na lapat lang sa garter ng kanyang boxers. Ang gandang tingnan! Nakaka-L. Kasi ba naman, kahit walang kataba-taba ang kanyang katawan ngunit may katangi-tanging umbok ang kanyang likuran. Hindi ko tuloy malaman kung panggigilan iyon at kagatin, paglaruan sa aking bibig, o lamutakin ng aking mga kamay.
Pero hindi ko rin nakayanan ang sarili kaya tinampal ko na lang iyon sabay, “Kuya ano ba??? Bakit ka ba ganyan? Hindi mo ba ako mahal?”
Abah. Hindi hindi gumalaw o ni umimik at dedma lang sa pagtampal ko sa kanyang puwet. Parang gusto ko na tuloy pakawalan ang panggigigil ko at napamwestrang ang dalawang kamay ay akmang isasagpang sa dalawang kambal na umbok ng kanyang likuran. “Ummmmmm!!!!” sigaw ng isip ko sa sobrang panggigigil.
Kaya tinampal ko uli to at nilakasan ko na talaga ito. “Splakkkk!” sabay sigaw uli, “Kuyaaaaaa!!!!! Mahal mo ba ako o hindi! Sagutin mo ako!!!!”
Bigla siyang napaigtad at tumihaya ang mga mata ay lumaki, haplos-haplos ng isang kamay ang kanyang puwetan.
Syempre nagulat ako, ang dalawa kong kamay ay itinakip ko sa aking bibig. Hindi ko akalaing sobrang napalakas pala ang pagtampal ko sa kanyang pwet na mistulang hinataw ko na ito ng paddle.
“Ano baaaaaaaaaaaa! Tangina ang sakit noon ah!” sabay din hablot sa buhok ko at may dagdag pang isang batok. “Ummmmm!!!”
“Arekop!” ang sambit ko, habplos-haplos ng kamay ko ang ulong natamaan. “Tinanong ko lang naman kung mahal mo ako eh! Di ka kasi sumagot eh!” ang pangangatwiran ko pa.
“Tangina! Nagtatanong ka lang tapos hinambalos mo ang puwet ko? Atsaka anong klaseng tanong ba iyan? Syempre mahal kita, tado! Kapatid Kita! Tinatanong pa ba iyan?!!” sigaw niya.
Natameme naman ako. Syempre, masaya ako sa narinig. “Huwag ka namang magalit kuya ah… please?” pagmamakaawa ko pa.
Natahimik siya. Tumihaya uli at ipinatong ang isang braso sa ibabaw ng kanyang ulo. Humiga din ako sa gilid niya at idinantay ang isang braso ko sa kanyang dibdib, ang aking mga daliri ay ginuguri-guro ko sa kanyang baba. At sa hiya na baka isipin niyang gusto ko talagang tsumansing, sa kanyang tyan ko na idinantay ang isang paa ko, imbes na sa kanyang harapan.
Hindi siya pumalag, hinayaan lang ang paglalambing ko sa kanya. At habang nasa ganoon akong paghahaplos sa kanyang baba at pagtitig sa kanyang mukha, hindi naman maiwasang mapahanga ako sa angking kagwapuhan niya. “Ang guwapo talaga ng kuya ko!” ang mahinang sambit ko. “Love na love ko kuya ko…” sabay paghalik-halik sa kanyang pisngi na parang batang paslit na naglalambing sa kanyang kuya, “Mwah! Mwah! Mwah! Mwah! Mwah!”
Hindi pa rin naman siya pumalag, ang porma ay mistulang nag-isip ng malalim na parang nalugi ng milyones sa negosyo. Dedma lang sa aking ginagawa, dedma sa aking sinabi, dedma sa aking paghahalik. Hindi ko rin alam kung ano ang malalim niyang iniisip. Ngunit noong ibinaba ko ang aking hita sa patungo sa kanyang umbok, napansin ko uli na sobrang laki at tigas na pala nito.
Napalunok uli kao ng laway, lumakas muli ang kabog ng aking dibdib, napahinto sa aking ginagawang paguguri-guri ng aking mga daliri sa kanyang mukha at pakiramdam ko ay hahalikan ko na siya tlaga sa labi. Para akong lalagnatin sa di maipaliwnag na excitement.
Maya-maya, bigla siyang nagtanong, sunud-sunod “Mahal mo ba si Zach…? Kayo na ba…? May nangyari na ba sa inyo…?” sabay lingon sa akin bakas sa mga matang may nakaambang galit na mistulang sisiklab muli.
Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig. “Eh… ano po kuya...” Ang pag-aalangang sambit ko hindi malaman kung ano ang sunod na sasabihin.
“Ano???” pag-follow up niya ang boses ay tumaas.
“O-opo...”
“Anong opo? Mahal mo siya? Kayo na? may nangyari sa inyo?”
“O-opo!”
“Opo para saan? Para sa lahat?”
“Opo…”
At walang pasabing biglang bumalikwas, tinumbok ang maong niyang pantalon na nakasukbit sa isang sabitan sa gilid ng kuwarto, dali-daling isinuot ito, bagamat nahirapang isara ang zipper gawa nang paglaki ng kanyang bukol. Noong maisara na ito, kumuha naman siya ng puting t-shirt sa drawer at dali-dali din itong isinuot habang at nagtatakbong tinumbok ang pintuan.
“Kuyaaaa!!! Saan ka pupunta! Sama ako kuya!” sigaw ko habang nakabuntot sa kanya.
“Doon ka sumama sa Zach mo!” ng sarcastic niyang tugon na hindi man lang lumingon sa akin at dire-deretso na sa sala, nakabuntot pa rin ako hanggang sa nakababa siya.
“O… Erwin, saan ka pupunta, handa na ang pananghalian natin!” ang sabi ni mama habang nag-aayos ito sa hapag kainan at napansing nagssusuot ng sapatos si kuya Erwin.
“Sa labas na ako kakain ma, nagpasama pala kasi sa akin si Lani eh, muntik ko nang malimutan. Sa labas na rin kami kakain.” Ang sagot ni kuya sabay tingin sa akin ng matulis.
“Ah, sige. Mag-ingat kayo. Dito ka na magdi-dinner ha?”
“Opo ma!” sagot ni kuya.
“Kuya… sama na lang ako please....” Pagmamakaawa ko uli sa kanya.
Ngunit tuloy-tuloy na siyang lumabas ng pintuan, dumeretso sa car park, binuksan ag pinto ng pick-up at padabog na isinara, pinaandar at pinaharurot na, halos babanggain na ang poste ng gate.
Wala na akong nagawa kundi ang magpaiwan. Syempre, bagamat naninibago ako sa ipinakitang kilos niya, naisip ko na lang na dahil naninibago din siya sa pagkakaroon ko ng boyfirend. First time ko kayang magkaroon nito at sa haba ba naman ng sakripisyo niyang pagbabantay sa akin at sa wakas, magiging iba na ang mundo ko dahil may boyfriend na nga ako at di niya na alam ang magiging role niya, kagaya nang kung lalabas kami ni Zach, sasama pa ba siya sa amin upang bantayan ako? Pagsasabihan pa ba niya ako na huwag sasama doon o huwag pumunta sa ganitong lugar na kasama si Zach?
Kaya inintindi ko na lang din si kuya.
Sa araw na iyon, wala akong ginawa kundi ang maghintay sa pag-uwi ni kuya. Hindi ko rin lubos maintindihan ang sarili kasi kung kailan ako nagkaroon ng boyfriend at nagkaroon ng katuparang ang hinahangad kong maging kami ng chatmate kong si Zach,pakiramdam ko ay may malaking kulang naman ito at parang may kung anong pananabik akong nadarama para sa kuya ko. Pumasok sa puso ko ang awa para sa kanya, at gustong-gusto kong laging nand’yan siya bagamat dati-rati, lagi ko naman siyang inaaway dahil pakiramdam ko ay nasasakal ako sa pgiging epal niya, sa paghihigpit niya sa akin, sa pakikialam niya sa mga lakad ko, sa mga kaibigan ko, sa mga ginagawa ko, sa pagkakalkal niya sa mga personal kong gamit…
Alas syete ng gabi ngunit wala pa rin si kuya. Tinawagan ko siya sa cp niya ngunit hindi ito sumasagot. Naghain na ng pagkain si mama ng hapunan namin at nakaupo na kaming lahat sa kainan. “Nasaan si kuya Erwin mo?” ang tanong ni mama.
“E… hindi ko po alam ma. Hinihinty ko nga rin eh.” Ang sagot ko.
“Hindi ba tumawag sa iyo o nagtext kung nasaan siya?” tanong uli ni mama.
“Wala po ma…” ang sagot ko. Hindi ko na lang sinabi na hindi rin siya sumasagot sa mga texts at tawag ko kasi baka mag-worry na sila.
“Hayaan mo na. Baka nagkasarapan sa pamamasyal ng girlfriend niya o sa mga kaibigan. Malaki na ang anak mo, lalaki pa… noong kabataan ko, ganyan din ako.” ang singit naman ni papa.
Kaya kumain na lang kaming tatlo. Nakaramdam din ako ng lungkot. Kasi palagi kaming buo kapag nasa hapag kainan. Kapag ganoon kasing naroon kaming lahat, masaya kaming naku-kwentuhan ng kung anu-ano na lang, tawanan, at si kuya ay palagi ang maingay, may mga kwentong katatawanan, nagbibida, nagbibiro, tapos ako naman ang tagasupalpal…
Alas onse ng gabi at hindi pa rin umuwi si kuya. Nagsimula na akong mag-worry. Parang gusto ko nang kausapin ang mama ko tungkol sa inasal ni kuya bago ito umalis. Pero nag-antay pa rin ako hanggang sa narinig ko ang tunog ng pick-up na ginamit ni kuya.
Nagmamdali kaagad akong lumabas ng kwarto at sinalubong siya sa mismong garahe. “Kuyaaaa!” sigaw ko.
Hindi niya ako sinagot at dumeretsong tinumbok ang kusina.
Dali-dali naman akong bumuntot sa kanya at noong nasa kusina na siya, ako na ang kumuha ng pagkain, ulam, at maiinum niya. “Upo ka lang d’yan kuya. Ako na ang maghanda”
Hinayaan naman niya ako. Naupo lang siya, walang imik. Kapag ganoon kasing nilalambing ko siya o kaya ako mismo ang maghanda ng pagkain para sa kanya, alam na niyang either may ipagagawa, ipakikisuyo, o may kasalanan ako. At alam ko ring kapag ganoong hahayaan lang niya ako, posibleng pagbigyan niya ako sa ano man ang hihilingin ko.
Noong nakalatag na ang lahat ng pagkain sa mesa, tinabihan ko siya at sinabayan na rin sa pagkain. “Saan ka ba galing kuya?”
“Wala… d’yan lang.” ang matamlay niyang sagot.
Ngunit may naamoy ako sa bibig niya: alkohol. Nakainum si kuya. “Ba’t ka nag-iinum?”
“Wala kang paki!” ang padabog niyang sagot.
“Aba… talagang matindi ang pag-aalboroto niya” sa isip ko lang. Hindi naman kasi ganyan si kuya eh. Kapag nagalit, maya-maya lang nawawala na ito pagkatapos kong lambingin at batukan niya ang ulo ko o di kaya ay hahablutin ang buhok parang wala nang nangyari.
Iyon lang din ang salitang binitiwan niya sa hapag kainan. Hindi kasi siya sumasagot sa iba ko pang tanong.
Noong pumasok na siya sa kwarto niya, pumasok na rin ako doon.
“Ba’t ka ba pumasok dito? Matutulog na ako!” ang tanong niya, pansin pa rin sa boses ang pigil na pagkainis.
“Mag-usap tayo kuya…”
“Tangina! Ano bang pag-uusapan natin? Inaantok na ang tao e…” ang pigil niyang pagmamaktol habang walang pag-aatubiling naghubad ng t-shirt, pantalon, at pati na brief sa harap ko. At pagkatapos ihagis ang mga ito sa lalagyan ng mga maruruming damit, saka naman siya dumeretso sa loob ng bathroom, binuksan ang shower at naligo.
Sinundan ko siya, nakatayo lang ako sa labas ng shower. Wala naman kasing pintong nakatakip kaya malaya kong nakikita siya sa loob niyon habang kinukuskos niya ng sabon ang iba’t-ibang parte ng hubad niyang katawan...
Habang busy siya sa sasabon, hindi naman maiwasang umiral na naman ang nademonyo kong utak. Ang ganda talaga ng tindig ng kuya ko. Proportioned ang tangkad niya sa hugis ng katawan niya, may malalaking mga hita gawa ng pagja-jogging at basketball, may pormang-pormang mga biceps at sculpted na dibdib, may six-pack abs na bumabakat pa habang dumadaloy dito ang tubig na naggaaling sa shower. At ang isang factor pa sa kanyang postura ay lagi itong chest out na para bang isang kadete sa PMA. “Ang swerte-swerte talaga ng babaeng mapupusuan ni kuya…” bulong ko sa sarili sabay bitiw ng malalim na buntong hininga.
Nasa ganoon ako kalalim na pag-iisip noong, “O… bakit tirik na tirik ang mga mata mong nakatitig sa katawan ko?” bulyaw niya noong mapansing malalim ang iniisip ko habang nakatutuk ang mga mata sa kanyang paliligo.
Para din akong binuhusan ng malamig na tubig at biglang nagising sa pagkarinig sa sinabi niya. “B-bakit kuya?” ang nasambit ko.
“Huwag mo akong gawing droga”
“Huh! Hanu daw? Bakit?” ang gulat kong tanong noong di ko makuha ang ibig niyang sabihin.
“Kung makatitig ka sa akin ay para kang may tama! Ayan o, mga mata mo, heaven na heaven! Adik ka ba?” sambit niya.
Nagulat naman ako sa sinabi niyang iyon. Parang alam ba niya na may pagnanasa akong lihim sa kanya. “Aba…kuya, dati ko na kayang nakikita yang katawan mo! Nagsawa na po ako sa katitingin d’yan. Hallerrrrr! Hindi po ako nahi-heaven d’yan!” ang sagot ko na lang.
“At kanino namang katawan ikaw nahi-heaven, aber? Kay Zach!”
“Amfffffnessss!” sigaw ng utak ko. Ngunit deny-to-death kunyari ako. “Hindi no!” At upang malihis ang usapan, “Katawan ko nga, lahat ng parte kabisadong-kabisado mo. Dati mo kaya akong pinapaliguan noong maliit pa ako!” sagot ko naman.
“Dati iyon. Iba na ngayon!”
“Bakit iba na? Dahil ba kay Zach?”
“Tangina! Isiningit ba naman ang pangalan ng tarantadong iyon... Pag ako ang nainis, bugbugin ko pa iyan eh. Makikita mo!”
“E, ikaw naman ang unang nagbanggit sa pangaan niya eh!” sagot ko.
“E… kasi, kinikilig ka! Tama ba ako?!”
“Tama ba ako?” ang bulong kong paggagad sa pagkasabi niya. Ewan. Hindi ko maintindihan ang drama niya. Kaya hindi na lang ako umimik upang hindi lumaki ang issue.
Patuloy pa rin akong nakatayo sa harap ng shower room at pinagmasdan siyang nagpunas na ng tuwalya. Pagkatapos, itinapis iyon sa kanyang beywang.
Tuloy-tuloy lang siya sa paglabas ng banyo, dumaan sa gilid ko at dumeretso sa locker niya. Binuksan ang isang drawer, kumuha ng isang puting boxers shorts at isinuot iyon, humarap sa salamain, kinuskos ng tuwalya ang buhok at pagkatapos ay biglang inihagis ang tuwalya sa akin.
Sa pagkasalo ko, agad ko namang inilagay ito sa mga labahan.
Bumalik siya sa kama, humigang nakatihaya. “Bumalik ka na sa kwarto mo.” Utos iya.
“Dito ako matutulog...”
“Gago ka ba? Kaya nga may sarili tayong mga kuwarto eh!”
“Gusto kong dito matulog eh. Bakit? Namiss kaya kita…”
“Gago ka talaga. Pasok ka na sa kwarto mo.” Utos niya ang mga mata ay nagbabanta na.
“Gusto kong makatabi pagtulog ang kuya ko e…” ang may pagmamaktol ko nang sabi.
“Hindi nga pu-pwede, ano ka ba! Tigas ng ulo mo!” ang galit na niyang boses.
Syempre, nadismaya ako sa hindi niya pagpayag. “E… mag-usap na lang muna tayo” ang sambit ko na lang noong maramdamang ayaw niya talagang pumayag.
Sa pagkarinig niya sa sinabi ko, nagdabog naman itong napakamot sa kanyang ulo. “Letseng buhay naman to, o. Ano ba naman iyan? Wala na bang katapusan iyang pag-uusap na iyan? Inaantok na ako!”
Ngunit sumampa na ako sa kama niya, nakataob sa gilid ang kalahating katawan ay nakapatong sa katawan niya. At dating gawi, nilalambing siya, niyayakap-yakap… “Bakit ka galit sa akin?”
Napalingon siya sa akin. “Hindi ako galit…”
“E… bakit kanina nagdadabog ka, tapos hindi mo pa sinagot ang mga tanong ko.”
“Wala... Naisip ko lang na malaki ka na; na nag-iba na ang panahon. Kung dati ay baby bro kita, hindi na ngayon dahil may boyfriend ka na at dapat na dumestansya na ako. At ako, mayroon namang girlfriend at sarili kong buhay. Kaya simula ngayon, hindi na ako makialam sa iyo, hindi na ako mang-iistorbo sa iyo. Hahayaan na kita kahit saan ka man pumunta o maglalandi at hindi na kita sasamahan. Bigyang-laya na kita… Bahala ka sa buhay mo, sa diskarte mo, bahala na rin ako sa akin. OK?”
Pakiramdm ko ay hinampas ng matigas na bagay ang aking ulo sa narinig. “Kuya hindi naman sa ganoon eh. Ayoko kuya. Gusto ko nand’yan ka pa rin, walang pagbabago kuya. Please…”
“Hindi na… At simula ngayon hindi na rin pupwede ang ganito…” at umusog siya sa pagkakahiga, hinawi ang aking kamay at paang nakadantay sa kanyang katawan. Wala nang physical contact.”
Naturete at nanlumo ako sa narinig. “B-bkit naman?”
“Anong bakit? Hindi tayo puwedeng ganito habambuhay. Kung noong paslit ka pa ay pwede ang ganito, ngayon, hindi na. Dapat masanay na tayo na may kanya-kanyang buhay dahil isang araw, magkahiwalay din tayo… mag-aasawa ako, magkaroon ng pamilya at ikaw… pupunta na kay Zach.”
Hindi ko talaga lubos-maisip ang aking naramdaman sa mga sinabi ni kuya. Mistulang may sumaksak sa aking puso. Masakit ang naramdaman ng aking kalooban. Naglalambing lang naman ako tapos kung saan-saan na nakarating ang kanyang mga sinasabi. Di ko tuloy maiwasan ang mapaisip, ang maawa sa sarili at sa posibilidad na balang araw ay magkaroon siya ng pamilya at ma-etsapwera na lang ako sa buhay niya.
Napaisip din ako kung may posibilidad bang matanggap ako ni Zach, dalhin sa bahay nila at doon na kami magsama. Para kasing imposible. Kasi, sa papa pa lang niya, siguradong patay na ako. Atsaka sobrang napakayaman ng pamilya nila na sa tingin ko ay hindi nila matanggap ang ganoong klaseng relasyon na lalaki ang iuuwi ni Zach sa pamilya nila. Kaya kung magkataon pala, darating ang panahong kapag wala na ang mga magulang ko, tatanda akong mag-isa sa buhay, walang magmamahal. At ibig sabihin din pala ni kuya ay hahayaan na lang niya akong mag-isa dahil kung may pamilya na siya, hindi na siya makikialam sa akin at hayaan na lang niy ako sa sariling buhay ko… Syempre, may pamilya siya. Aagawin ko pa ba sa asawa at anak niya ang pagmamahal?
Hindi ko tuloy maiwasan ang kusang pagpatak ng aking mga luha. Ewan, masayahin naman akong tao, palaban, ngunit tinablan ako sa sinabi niya. Parang napakasakit naman. Biglang may naramdaman akong matinding awa sa sarili at pagtatampo. At ang sunod kong naalimpungatan ay ang bigla kong pagtagilid patalikod sa kanya, pasikretong pinahid ng aking palad ang dumaloy na mga luha sa aking pisngi, pilit na itinago ang tuluyang pagpakawala ko sa matinding sama ng loob.
Nasa ganoon lang akong palihim na pag-iiyak noong maramdaman ko ang kamay ni kuya sa aking balikat. Hinila niya ako upang tumagilid paharap sa kanya. Alam kong alam niyang umiiyak ako. Ganyan naman kasi palagi. Kapag umiyak ako, natataranta na siya.
Kaya noong makaharap na siya sa akin at nakita ninyang patuloy pa ring umaagos ang luha sa mga mata ko, pinahid niya ito sa kanyangmga palad. “Tol… sana ay maintindihan mo ako. Mahal na mahal kita, alam mo iyan. Lahat ay kaya kong gawin para sa iyo. Kahit noon pa man, alam mo iyan. Kung alam mo lang kung gaano kita kamahal… Ngunit, totoo naman din ang sinabi ko, di ba? Balang araw, maghihiwalay din tayo at… magkaroon ako ng sariling katuwang sa buhay, ng sariling pamilya. Ayaw mo bang magkaroon ako ng sarili kong pamilya? Ayaw mo bang lumigaya ako?” ang paliwanag niya.
Hindi ako kumibo, patuloy pa rin sa pag-iiyak.
“May mga aspeto kung saan ang mga bagay na nakagawian ay iwaksi upang mapabuti ang takbo ng buhay. Kagaya ko, noong bata pa ako, hinahayaan kong paliguan ni mama, binibihisan, kinakarga. Palaging siya ang hinahanap ko sa araw-araw. Ngunit simula noong mag 10 years old na ako, ayoko nang pinapaliguan pa ni mama, ayokong binibihisan niya, ayokong kinakarga… Gusto ko, malaya akong mag-isang makalabas ng bahay at ang mga kaibigan ko na ang palaging kong hinahanap… Imbes na sa kanya, sa mga kaibigan ko na ako sumasama. Marahil ay nasasaktan din siya sa pagbabago ko ngunit, alam ko na sa kabilang banda, ikinatutuwa din niya ang pagbabago ko dahil ibig sabihin, natututo ako sa buhay; naging mature, naging independent. Kailangan iyan kasi, kapag darating ang araw na wala na sila, marunong na tayong tumayo sa sarili nating mga paa.” Napahinto siya ng sandali. “Ikaw, bini-beybe kita... gusto ko, palagi kang malayo sa panganib, gusto ko lagi kang nasa piling ko. Subalit hindi nakakatulong sa pag-grow ang palagi kong pakikialam, paghaharang sa lahat ng mga ginagawa mo. Dapat, may sariling space ka na rin, dapat, matuto kang maging independent, kasi kapag wala na ang mga magulang natin… kapag nawala na ako dahil may sarili nang pamilya, marunong kang tumayo sa sarili mong mga paa. Kagaya ngayon, nand’yan na si Zach sa buhay mo. Bagamat masakit sa akin, kasi…” napahinto si kuya ng sandali at nakita ko ang namumuong luha sa gilid ng kanyang mga mata. “…ang utol kong mahal na mahal ko, ay may iba nang minahal. Pero kagaya ng pagmamahal ni mama sa akin, dapat ko pa ring ikatuwa ito dahil nag-grow ka na e. Kumbaga kagaya ng isang ibon, kumpleto ng ang mga pakpak mo at handa ka nang lumipad…”
Malalim angmga bibitiwang salita ni kuya. Noon ko lang narinig sa kanya ang ganoon kalalim na pananalita. Akala ko, kilala ko na si kuya. Hindi ko akalain na may soft side din pala si kuya; may malalim at matalas na panig pala sa kanyang pagkatao. At noong makita kong tuluyang bumagsak ang mga luha ni kuya, napahagulgol na rin ako.
Ewan, hindi ko lubusang maisalarawan ang naramdaman. Naawa kay kuya, naawa sa sarili, nalilito, masama ang loob. Ewan. “H-hindi ko pa kayang kuya e....” ang sambit ko.
“Pilitin mo tol…” sagot naman niya, haplos-haplos ang aking mukha.
Subalit sa loob-loob ko, hindi ko pa rin matanggap ang pagbabagong sinasabi niya. Hindi ko kaya. Hindi ko alam kung ang utak ko lang ang ayaw tumanggap sa mga paliwanag niya at sa katotohanang sinabi. Ang tanging alam lang ng isip ko ay nasasaktan ang kalooban ko, lalo na sa sinabi niyang balang araw ay maghihiwalay kami at syempre, mag-iisa na lang ako sa mundo kasi, wala namang kasiguraduhan ang relasyon namin ni Zach. Parang ang saklap. Napakasakit. Sumagi tuloy sa isip ko ang mga katanungang, “Ang hirap palang maging bakla. Kasi, wala ka na ngang chance na maikasal sa kung sino man ang mapupusuan, hindi ka pa pupwedeng magkakaroon ng anak, at hindi rin sigurado kung may lalaking magmamahal ng tapat at nand’yan, katuwang sa habambuhay…”
“S-sige kuya. Matutulog na ako sa aking kwarto.” Ang naisagot ko sa sobrang sama ng loob, sabay tayo at tumbok sa pintuan upang bumalik na ng kuwarto. Hindi ko na naitago pa ang kinikimkim na bigat ng kalooban sa hindi matanggap-tanggap na sinabi niya. Nag-iiyak pa rin ako.
Nahawakan ko na ang door knob ng pintuan noong simbilis ng kidlat naman siyang humarang sa akin, hinawakan ang aking braso at marahang itinulak sapat upang mapasandal ang katawan ko sa nakasara pang pinto.
Mistulang dinaganan ako sa paglapat ng katawan niya sa katawan ko habang ang kanyang mga kamay ay itinukod sa dingding. Iyon bang parang hinaharass niya akong huwag makawala. Para akong isang preso na hindi makatakas.
Dahil matangkad siya, bahagya siyang yumuko at tinitigan ang aking mukha.
Na mesmerize naman ako sa ginawa niyang iyon. Naka boxers shorts lang na ang mala-Mark Nielsen na katawan ay dikit na dikit sa katawan ko at idiniin pa ang kanyang harapan habang ang kanyang mga binitiwang titig ay mistulang tumatagos sa kaibuturan ng aking pagkatao, hindi magawang tumingin sa kanya o ni makapagsalita.
“Ok… kung gusto mo talaga, dito ka matulog sa kwarto ko ngayong gabi. Pero sa isang kundisyon…”
(Itutuloy)
No comments:
Post a Comment