PARAFFLE 1

By: Mike Juha

“Jun! Jun!” ang sigaw ng best friend kong si Fred habang nagtatakbo itong lumapit sa akin, bakat sa mukha ang ibayong saya. Nasa library ako noon, nagbabasa ng libro. Dahil sa di napigilang pagsigaw niya sa pangalan ko, lahat ng tao sa loob ng library ay napalingon.

Si Fred ay ang ang kauna-unahan kong kaibigan sa school na iyon. Transferee lang kasi ako at nasa first year ng kursong Liberal Arts. Confirmed gay si Fred ngunit acting straight naman bagamat paminsan-minsan ay lumalabas din ang tunay na kulay. 

“Hinaan mo nga ang boses mo! Ano ka ba? Nakakahiya sa mga taong nag-aaral!” ang pigil na boses kong sagot sa kanya.

“Nakabili ako ng raffle ticket! Heto o, tig-iisa tayo!” sagot niyang pinigilan na rin ang pagsigaw.

“E, ano ngayon? Ano ba ang mayroon sa mga tickets na iyan at para kang natatae na hindi makahanap-hanap ng kubeta?” ang sagot kong pigil din ang boses.

“Doon na nga tayo sa botanical mag-usap para hindi tayo nakakaistorbo rito!” Mungkahi niya.

“Sige nga, sabihin mo sa akin kung ano ang mayroon sa ticket na iyan kung bakit para kang inaatake ng kalandian sa inasta mo?” ang tanong ko kaagad noong makaupo na kami sa damuhan sa lilim ng malaking mahogany ng botanical garden.

“May narinig ka ba tungkol sa taonang pinakaaabangan at kinababaliwang paraffle dito sa campus?” tanong niya sa akin.

CHRISTMAS GIFT

By: Smiley Green

Malamig ang ihip ng hangin sabay sa mga tinig ng batang nagsisiawitan. Andun ang nasa tono at karamihay sintunado na, mali-mali pa ang lyrics. 

May mga nakakatanggap ng mamiso, pinagpapatayan ng ilaw at kung mamalasin ay ipinapahabol pa sa mga aso. Ganun pa man, mahirap o mayaman masayang sinecelebrate ng mag pinoy ang pasko.


Ngunit taliwas ata ito kay Carl: 24-year old, single at wala pang laman ang bulsa. Naubos kasi ang kanyang ipon sa pagbili ng isang maliit na condo unit sa Manila.


Napagpasyahan niyang bumukod muna sa kanyang mga magulang, pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya sa mg batas nito.


Pero hindi naman talaga ang pera ang lubos na bumabagabag sa kanyang kalooban kundi ang pagiging miyembro niya ng SMP (Samahan ng Malalamig ang Pasko).


Naisip kasi niya na 24 na siya pero iisa palang ang nagiging boyfriend niya.Oo, boyfriend, hindi man halata sa kanyang kilos at pananalita, lalakeng-lalake man sa paningin, lalake ang gusto niya.


Hindi madali para sa kanya ang paghahanap ng boyfriend, sapagkat isa syang professional at tanging ang X niya at sya lamang ang nakakaalam tungkol sa tunay niyang kasarian.

KUNG KAYA MO NANG SABIHIN 13

Halos panawan ng ulirat si Gboi sa nalaman. Hindi na niya naabutang buhay ang kanyang ama. Namatay ito minutes before they arrived in the Hospital. Nangatal ang buong pagkatao niya sa nalaman. Halos ayaw gumalaw ng katawan niya sa pagka-shock sa balita. Namanhid ang buong katawan niya. Halos hindi na siya makahinga.

The flashbacks of how he fought with his father flooded his mind. Naninikip ang dibdib niya sa pagka-alalang iyon. Parang sinasakal siya. Pinilit niyang humakbang ngunit hindi niya talaga kaya.

Nananakit na rin ang mata niya sa pagpipigil ng pag-iyak. He didn't want to believe that news. No freaking way. Malakas ang ama niya ng iwan niya ito nung isang araw. Hindi siya makapaniwalang basta na lamang itong malalaglag sa hagdan ng mansiyon nila.

Naalala pa niya kung paano siya sinalubong ng mayordoma nilang si Manang Mercy. Umiiyak ito ng maabutan nila sa labas ng operating room. Ang kanyang madrasta ay naroroon din at kasama si Elric na pilit na kinakalma ito. His stepmother is almost hysterical na kinailangan na itong i-sedate ng mga nurse at ngayon nga ay nasa isang room na ng hospital.

SI UTOL AT ANG CHATMATE KO 8

By: Mike Juha

Guys, pasensya na skip tayo sa part 15. Lets assume na my nangyari kay enzo at sa kuya erwin nya which is i think yun talaga ang nangyari. So here's the continuation.

------------------------------------------------

Sumiksik sa isip ko ang mga nangyari sa gabing nakaraan at pakiramdam ko ay panaginip lang ang lahat. Naghalo ang excitement at saya sa nangyari bagamat sa kaloob-looban ko, may nadarama din akong “guilt” o hiya sa sarili. Parang, “totoo” ba talaga ang lahat...? 

Hinila ko ang kumot na ginamit ni kuya sa pagtulog at tiningnan ko ito nang maigi, hinanap ang bakat na magpapatunay na may nangyari nga. At noong makita ko ito, doon ko napagtanto na totoo nga ang lahat. Idinampi ko ito sa king mukha at inamoy-amoy ko ang parteng iyon kung saan naroon ang bakat...

Noong mahaplos ko ang aking pisngi, nakapa ko naman ang natutuyong dagta na dumikit pa doon. Magkahalong kilig at pagkahiya sa sarili ang aking naramdaman.

Dali-dali akong lumabas ng kwarto upang hanapin si kuya.

“Umalis na papuntang school, may kalahating oras na ang nakalipas” Ang sagot sa akin ni mama.

Syempre, laking pagtataka ko kasi napakaaga naman niyang umalis at hindi ganoon si kuya. Palagi niya akong sinasabayan, hatid-sundo pa. 

ANG KUYA KONG CRUSH NG BAYAN 8

by: Mikejuha

Mistulang gumuho ang mundo ko sa narinig. Ang buong larawan na naglalaro sa isip ko ay kalagayan ko kung wala na siya, ang mga pagbabago, ang mga nakasanayan ko sa kanya siguradong hahanap-hanapin ko, ang mga kulitan namin, mga harutan, ang pag-aalaga niya sa akin, ang mga magagandang experience na naranasan ko sa kanya… Parang tinadtad ang puso ko sa sobrang sakit.

“P-aano na lang ang pag-aaral mo…?” ang nasambit ko na lang.

“Ano pa ba ang silbi ng pag-aaral ko kung ang kapiranggot na pera na gagastusin ko sa mga pangangailangan dito ay mas kakailanganin para sa mga gamot ng nanay?”

Natahimik ako sa sagot niya. “Pero bakit kailangang iwan mo ang nanay mo?” tanong ko uli. Gusto ko sanang idagdag pa ang tanong, “Ako… paano na lang kung wala ka? Hahayaan mo na lang ba akong mag-isa?” Ngunit wala akong lakas ng loob na itanong ito sa kanya. Tiniis ko na lang na itago ito sa aking isipan.

“Wala akong choice… Kung nandito naman ako ngunit walang maitutulong sa kalagayan namin, wala din. Mas mabuti nang nandoon ako, at least, makakatulong ako sa kahirapan namin.”

Tahimik.

Nagpatuloy siya. “Hindi ko alam kung may nagmamahal ba talaga sa akin e. Sa panahon ng pangangailangan ko, wala akong masasandalan, wala akong malalapitan, walang kadamay. Pati ang girlfriend ko, hindi ako maintindihan. Kesyo daw kailangan ko pa ring bigyan siya ng atensyon, tinitext, tinatawagan, tangina niya. Mas iniisip pa niya ang kalandian niya kesa kalagayan ng boyfriend niya.” Lumingon siya sa akin. “Ikaw na lang sana ang pag-asa ko. Ngunit wala ka rin. Hindi kita mahagilap…”

TOL... I LOVE YOU 11 - VERSION 1 FINALE

By: Mikejuha

Pakiwari ko ay napakabigat ng aking mga paa habang nagmamartsa. Ngunit pinilit ko pa rin ang sariling tapusin ito hanggang sa makarating ako sa altar. Habang nakatayo ako doon at hinintay ang ang aking bride na nagmartsa na rin papuntang altar sampu ng kanyang mga bridesmaid, ibayong kaba naman ang naramdaman ko. Tila may kung anong emosyo ang nagbabadyang sumabog ano mang sandali. 

Hindi ko lubos maipaliwanag ang naramdaman. Sa kabila ng napakalaking okasyon na iyon sa buhay ko, tila hindi ko na naramdaman ang excitement na dulot nito. Ang bumabagabag sa isip ko ay si Lito, kung bakit hindi siya nakarating, at kung bakit wala man lang siyang paalam kung ano ang nangyari. Sa pagkakilala ko sa kaibigan, alam kong hindi niya magagawa ang hindi pagsipot sa okasyong para sa akin lalo na sa isa sa pinakaimportanteng bahaging iyon ng buhay ko.

Noong magsimula na ang misa at nasa parteng tinanong na ako ng pari kung tatanggapin ko ba si Sarah bilang kabiyak ko sa habambuhay… hindi kaagad ako nakasagot. Natulala ako at tila may kung anong bagay ang bumara sa aking lalamunan. 

Tinanong uli ako ng pari. “Warren, tinatanggap mo ba si Sarah na maging katuwang mo sa habambuhay, sa hirap at ginahawa…?”

Sa pangalawang tanong ng pari, naramdaman ko ang sobrang pagkalampag ng aking dibdib. At imbes na sumagot sa tanong niya, bigla akong tumayo, tumalikod at nagmamadaling tumakbo palabas ng simbahan.

IDOL KO SI SIR 2 (BOOK 2)

By: Michael Juha

Dahil nakahubad na ang pang-itaas nyang damit, nag-enjoy na lang akong pagmasdan si Sir James habang nagtuturo. Sa porma nyang naka-faded jeans at walang sinturong suot, para syang isang model ng sikat na pantalon o di kaya brief. Morenong moreno ang balat, napakakinis at kung pagmasdan ang waist area nya, lapat na lapat ang pantalon sa mismong waistline dahil sa walang kataba-taba sa katawan. Makikita din ang puting garter ng brief nya na nakausli ng bahagya. 

Pansinin din ang bilog na umbok ng butt kapag tumalikod, at ang mga animoy alon sa abs area at upper part ng oblique muscles pag nakaharap. Hayup ang appeal at porma – matipuno, matangkad, ganda ng tindig at proportioned ang lahat ng parte ng katawan. Kumbaga, hunk na hunk. At ang ibang plus factors pa sa kanya ay ang angking kakisigan, nakakabighaning ngiti, ganda ng ngipin at mamula-mulang mga labi, at mga matang animoy nangungusap. Sa tagpo pa lang na iyon naalipin na ako ng sobrang pagnanasang mayakap sya, mahaplos ang mukha, o kaya’y siilin ng halik ang mga labi.

Mga five minutes ulit at isinuot na nya ang t-shirt. “OK class, I am putting on my shirt now. No one should turn his head to our visitor anymore, ok?”

“Yes Sir!” ang sabay na sagot ng mga estudyante.

Sumunod naman ang mga bata, hindi na nila ako tinitingnan-tingnan. Halos isang oras pa ulit akong naghintay, tuwang-tuwa sa pagmamasid sa kanya na para namang nanunukso sa akin. Hanggang sa napansin ko ang bigla nyang pamumutla, tila nahihilo, at umupo sa harapang