By: Mike Juha
Grabe talaga ang kabulastugan ng kuya ko. Parang adik. At nakakahawa! Habang nilalaro niya ang sarili, hindi ko maiwasang hindi mapasabay sa kanya.
Hanggang sa noong nakita kong pumulandit ang katas ng kanyang pagkalalaki, naramdaman ko rin ang sariling nagdedeliryo... at pumulandit na rin ang sariling likido ko na tumama lahat sa dingding kung saan nandoon ang butas na ginamit ko sa paninilip.
Pagkatapos niya sa eksenang iyon, pumunta na siya ng shower. Agad ko ring pinahid ang mga bakat ng aking dagtang dumikit sa dingding atsaka tinumbok ang shower sa kwarto ko at naligo.
Noong matapos ako sa paliligo at nakahiga na sa kama, hindi maalis-alis sa isip ko ang eksenang ginawa ni kuya sa kanyang kwarto. At ang matinding katanungan sa isip ko ay kung sino ang tinitingnan-tingnan niya sa monitor ng kanyang laptop habang ginagawa niya ang maharot niyang pagsasayaw at pagpapaligaya sa sarili! Hindi ko tuloy maiwasang mag-isip na baka si Zach na naman iyon, dahil nga sa ginawang panggagamit at pagmamanipula noong tao sa amin ni kuya. At syempre, may galit at pangamba na naman akong nadarama.
“Ansama-sama talaga ng Zach na iyon!” Sa isip ko lang. At biglang sumagi sa isip ko ang pagtatagpi-tagpi ng mga pangyayari. “Noong maglove-making kami ni Zack sa banyo kinabukasan noong ma-rape ako, puno ng kissmarks ang aking katawan. Ngunit bakit hindi siya nagtanong sa akin kung bakit may tila mga pasa ako sa katawan? Bakit parang wala lang sa kanya ito?” Lumakas tuloy ang kutob kong siya ang salarin kung hindi man may kinalaman sa lahat ng nangyaring panggagahasa sa akin. Kaya bumalik na naman ang matinding galit sa kanya.
Kinabukasan, pagkatapos naming maghapunan, nagkunyari akong walang ganang makipag-kwentuhan o makipagharutan kay kuya. Kasi, ang plano ko ay gusto kong pumasok na siya sa kuwarto niya upang masilipan ko uli. Naintriga kasi ako kung may ka-chat ba talaga siya at kung sino iyon. Baka sa pagkakataong iyon, mahuhulaan ko kung sino ba talaga ang ka-chat niya. Dahil kapag nalaman kong ang Zach na iyon ang ka-chat pa rin niya, ewan kung ano ang gagawin ko sa kanya. Baka hindi ko na siya mapapatawad pa.
“Tol... ditto muna tayo sa sala! Kwentuhan muna tayo lika!” panghikayat ni kuya.
“Ayoko kuya, inaantok na ako.” Ang pag-aalibi ko habang paakyat na sa hagdanan patungo sa second floor kung saan naroon ang kwarto namin.
“Inaantok ka? O may kabulastugan kang gagawin sa kwarto mo?”
Napa-“Amffffff!” naman ako sa narinig, sabay hinto sa pagakyat at nilingon siya. “Kuya... baka ikaw ang may kabulastugang ginagawa sa kwarto mo. Baka gusto mong i share sa akin, ok lang...” Ang sagot ko.
Na sinagot din niya ng pakanta-kantang, “May alam ako... ngunit hindi ko sasabihin. May alam ako ngunit hindi ko sasa bihin...”
“Ano?” Ang tanogn ko uli.
“Wala... mayroon lang akong sikretong alam ngunit hindi ko sasabihin.” Ang mahina at pasimple niyang sabi.
“Kala mo di ko alam huh!” sa sarili ko lang. Ngunit naintriga pa rin talaga ako sa parinig niyang iyon. “Ano kaya ang ibig niyang sabihin sa parinig niyang iyon?” At ang naisagot ko na lang sa kanya ay, “Adikkkk!” sabay takbo na sa kwarto ko.
Malakas na tawa naman ang narinig kong isinagot niya.
Noong makapasok na ako sa kwarto ko, dali-dali akong naghanda para sa maitim kong plano: ang muling paninilip ko sa aking kuya!
At wala pang buong isang minuto, hayun, narinig kong may pumasok na sa kabilang kwarto. Agad kong sinilip ang butas at nandoon nga uli siya, dating pwesto. Binuksan niya uli ang kanyang laptop, ang monitor ay nakaharap sa kanya at siya naman, habang nakaharap sa kanyang laptop ang posisyon ay nakaharap sa mismong dingding kung saan ako sumisilip. Ibayong kaba at excitement naman ang aking naramdaman.
Gaya ng dati, may ikinabit uli siyang wire at noong maka-connect na, abot-tenga ang ngiti niya. Kumaway siya, pinalaki ang mga mata at ipinalabas ang dila! Parang nang-aasar!
“Sino kaya ang ka chat niya! Parang ang close close na nila!” sa isip ko lang. Syempre, kinakabahan ako na baka totoo nga ang hinala kong si Zach iyon.
At gaya ng dati, nagsasayaw na naman siya. Iginiling-giling ang kanyang beywang. At habang ginagawa niya ito, inihagis na naman niya ang kanyang t-shirt. Patuloy pa rin siyang sumasayaw at nakakaloko ang kanyang ngiti at tawa na parang inaasar o iniinggit ang kung sino man ang nasa monitor na sigurado akong nakatingin din sa ginagawa niya.
Grabe talaga ang tawa ko, at pati siya ay tumatawa din, halos tumatagos sa kwarto ko ang lakas ng kanyang tawa. Para talagang gago ang kuya ko. Adik na adik!
Unti unti na niyang tinatanggal ang zipper ng kanyang pantalon at bumulaga na ang harapang parte ng kanyang puting brief noong narinig kong biglang may kumatok sa kanyang pintuan. “Erwin! Erwin!” ang sigaw.
“Si mama!” sambit ko.
Biglang napahinto si kuya, dali-daling isinara ang zipper, dinampot ang kanyang t-shirt at isinuot ito, tinumbok ang pintuan ng kwarto niya at binuksan ito.
Nakita kong nag-uusap sila ni mama sa may pintuan at maya-maya lang ay lumabas din si kuya, isinara ang pinto iniwanang nakabukas ang laptop niya at sinamahan si mama. Marahil ay may ipinagawa si mama sa kanya.
Bigla namang sumiksik sa isip ko na pasukin ang kwarto ni kuya at alamin kung sino ba talaga ang ka-chatmate niyang sigurado ay naka-connect pa ang cam. Dali-dali ko ngang pinasok ang kwarto niya at tinumbok kaagad ang laptop.
At laking gulat ko noong tiningnan ko ito, ang tumambad sa mga mata kong nasa monitor ng laptop niya ay ito: ang loob mismo ng aking kwarto! At nakasentro pa ito sa dingding kung saan ako naninilip sa kanya!
“Arrrrrggggghhhhhh! Ako pala ang pinapakitaan niya sa kanyang live show! Ako pala ang sinisilipan niya sa kanyang laptop! May camera pala sa loob ng aking kwarto na lingid sa aking kaalaman, naka-connect sa kanyang laptop! Kaya pala nagpaparinig siya na may alam daw siya ngunit hindi niya sasabihin!” sigaw ng isip ko.
Tinumbok ko ang pinto ng kanyang kwarto at ini-lock ang pinto upang huwag makapasok si kuya.
At maya-maya lang, heto na... may umikot-ikot na sa door knob. Marahil ay hindi inakalang may ibang papasok sa loob.
Nakailang ikot rin siya sa door knob at noong marahil ay napagtanto niyang nandoon ako sa loob, sumigaw na. “Enzoooo!” alam kong nasa loob ka, buksan mo ang pinto!”
Lumapit ako sa may pintuan at sumigaw din, “Ayoko nga!”
“Papasukin mo ako sa kwarto ko!”
Binuksan ko ng bahagya ang pintuan. “Doon ka muna sa kwarto ko!” sigaw ko sa kanya.
“Anong gagawin ko sa kwarto mo?”
“Basta! Punta ka na doon! Sige, mag-iiyak ako dito sa loob at isusumbong pa kita na naglagay ka ng camera sa kwarto ko, para mapagalitan ka!” pananakot ko.
Kaya wala nang nagawa si kuya kundi ang pumasok sa kwarto ko. Med’yo nagdadabog nga lang.
Noong nasa kwarto ko na siya. Sumilip sa butas na silipan ko. Ako naman ang tawa ng tawa sa kanya. “Imagine! Naghirap ako sa pagsisilip sa napakaliit na butas samantalang siya, buong kwarto ang nakikita niya sa akin! Grabe, naisahan talaga ako!” sa isip ko lang.
Dahil hindi niya malaman ang gagawin, tumalikod na siya sa dinding at humarap sa camera, ang postura ng mga kamay ay ibinuka, iyon bang nagtatanong kung anong gagawin niya. At noong sumilip muli sa dingding upang tingnan ako, iminuestra ko naman ang mga kamay at katawan pahiwatig na magsasasayaw siya sa kwarto ko upang mapanood ko sa laptop niya.
At iyon nga ang ginawa ni kuya. Ipinagpatuloy ang naudlot na pagsasasayaw. Hanggang sa hinubad na naman niya ang kanyang damit, binuksan ang fly ng kanyang pantalon. At noong lumantad na ang kanyang brief, hinawi niya ito at ipinalabas ang kanyang ari, nilaro-laro.
Nasa ganoong pagsasayaw at paglalaro sa kanyang ari si kuya noong may kumatok na naman sa kwarto niya. Dahil ako ang nasa loob ng kwarto niya, ako na ang nagbukas nito. Si mama pala.
Nagulat siya noong ako ang nasa loob. “Nasaan ang kuya mo?”
“Nasa kwarto ko ma. Buksan mo lang ang kwarto ko ma, hindi naka lock iyon.”
Tumalima naman si mama at noong tumalikod na at tinumbok ang pintuan ng kwarto ko, simbilis naman ng kidlat akong bumalik sa loob at tiningnan sa monitor ng laptop niya ang kaabang-abang na sunod na pangyayari. Excited.
Nagsasayaw pa rin si kuya at nilalaro ang tigas na tigas na niyang ari, walang kamuwang-muwang ang nakaambang “trahedya”. “Ang sarap palang manood ng live na drama!” Sa isip ko lang.
At bumukas nga ang pinto at... wallah! Kitang-kita ni mama ang pagsasayaw ni kuya habang nagjajakol!
Napaantada kaagad si mama, halos hindi ma-drawing ang mukha at laki ng mata sa nakita habang si kuya Erwin naman ay nagulantang din, napahinto sa ginagawa, itinakip sa harapan ang kanyang dalawang palad, hindi alam ang gagawin kung uupo sa gilid ng kama o itataas ang brief at pantalon.
Di ako magkandaugaga sa pagtatawa sa nasaksihan. Kung gaano kabilis ang pagbukas ni mama sa kuwarto ay siya ding bilis sa pagsara niya nito at dali-daling tumalikod.
Noong makaalis na si mama, humarap si kuya sa camera, ang mukha ay hindi malaman kung tatawa o magpupuyos sa galit, inilapit sa camera ang kamao niya, pahiwatig na matitikman ko iyon ang buong bagsik noon.
Sinilip niya ako sa butas at nakita niya ang pagtatawa ko, mistulang naglupasay habang walang tigil naman ang pagtataas niya sa kanyang kamao. Tapos, dinilaan ko pa siya, iniinis pa. “Ang sarap talaga ng pakiramdam kapag naka-resbak.” Sigaw ko sa sarili.
Maya-maya, noong humupa na ang pagtatawa ko, parang naawa naman ako kay kuya kaya lumabas na ako ng kwarto niya at pinasok na ang kwarto ko kung saan nandoon siya. Matapos kong i-lock ang pinto, agad din akong sinambunutan ni kuya at hinila papuntang kama, saka ako itinulak doon. Napatihaya ako sa ibabaw ng kama at agad niyang dinaganan ang katawan ko, ang dalawang palad ko ay nilock din ng dalawang kamay niya sa ibabaw ng aking ulo.
“K-kuya, di ako makagalaw!” sambit ko habang pilit na kumawala.
“May utang ka sa akin!” sagot din niya ang mga mata ay nanlilisik.
“A-ano?” pag-iinosentehan ko pa.
‘Anong ano?” alam mo na. At pagbabayaran mo iyon, mamaya. Ha???!!” sabay pagkakagat sa aking dibdib, puson, at tyan.
Hindi naman ako maawat sa pagsisigaw sa matinding kiliti at sakit sa mga pagkakakagat niya. “Kuyyyaaaa! Ahahahaha! Kuyaaaaa! Ayoko na kuyaaaaa! Ahahahahahahaha! Kuyaaaaaaaaaa!!!!!!!”
“Nang dahil sa iyo, nahuli ako ni mama ha?!!!!! Habang patuloy pa rin sa pagkakagat sa katawan ko.
“K-uyaaaaa! Hahahahahaha! Malibog ka kasi e!” Pang-aasar ko pa rin.
“Ah ganoon! Sige, hindi ko lulubayan ang pagkakagat! Heto pa, ummmm! Heto pa, ummm!!!
“Tama na pooooo kuyaaaaaaaa!!!! Hindi ko na po uulitin!!! Hahahahahaha! Ayoko na kuyaaaaaaaaa!!! Tama na po kuyaaaaaaaa!!!!”
Give up ka na? Ha?!!!”
At dahil hindi ako makagalaw, “O-opo! Give up na po ako kuyaaaaa!!! Ahahahaha! Ayoko na pooooo!!!!!”
Tinantanan naman niya ako sabay dantay ng kanyang ulo sa aking leeg na mistulang nagtutulog-tulugan, marahil ay napagod din. Alam ko, napawi na ang galit niya sa akin. Ganyan kasi ang kuya ko. Magalit lang iyan sandali at pagkatapos, wala na...
Niyakap ko na lang siya, hinaplos-haplos ang kanyang ulo, at likod bagamat nabigatan ako, tiniis ko. Ansarap kasi ng pakiramdam na parang naglalambing ang kuya ko sa akin. At hinahalik-halikan ko ang ulo niya. “I love you kuya...” ang sambit ko.
“I love you too bunso...” sagot naman niya, nanatili sa pwesto niya, hindi gumalaw.
Noong sumagi sa isip ko ang camera niya. “Bakit mo naisip lagyan ng camera ang kwarto ko? Naisahan mo na naman ako ah!” ang may pagmamaktol kong sabi.
Biglang inangat niya ang ulo niya at tiningnan ako, “At bakit ikaw? Bakit mo ako sinisilipan?”
“Paano mo nalaman na sinisilipan kita?”
“Nakita ko iyan noong hindi ako natuloy ng Lebanon. Natandaan mo? Sa kwarto mo ako dumertso? At natandaan mo ring galing ka kina Zach, sa kwarto ko ikaw dumeretso? Doon ko nalaman na may silipan ka pala noong makita ko ang maliit na papel na isiniksik mo sa butas. Kaya dahil d’yan, naisipan kong lagyan ng camera ang kwarto mo para masilip ko rin ang ginagawa mong paninilip sa akin. Clever huh!?”
“Hmpppt!” Ang sagot ko. “E... lagyan mo din ng camera ang kwarto ko!” pagdadabog kong dugtong.
“Tama na sa iyo ang maliit na butas.”
“Ayoko. Ang hirap kayang manood sa maliit na butas. Sige ka, sisirain ko yang camera mo kapag di mo ako pinagbigyan.”
“Sige... lalagyan natin. Sa kwarto ba nila ni mama ilagay natin ang camera?” biro niya.
“Baliw!”
“Baka lang naman gusto mong malaman ang ginagawa nila.”
“Ayoko! Ayoko! Sa kuwarto mo lang eh!” pagmamaktol ko.
At tumango naman si kuya. “Biro lang...” sabay haplos sa aking mukha at akmang hahalik na sa aking pisngi.
Ngunit natunugan ko ang akmang paghalik niya at imbis na iyong pisngi na iyon ang iharap sa kanya, sinalubong ng bibig ko ang bibig niya.
Nagdampi ang mga labi namin. Nagulat si kuya at bahagya niyang iniatras ang kanyang ulo. Natigilan. Tinitigan ako.
Nagtitigan kami.
Mistula akong lunukin ng buo sa titig na iyon ni kuya sa akin. At pakiramdam ko ay lumulutang ako sa batis ng kaligayahan habang pinagmasdan ang tila nangungusap niyang mga mata.
Hanggang sa naramdamn ko ang unti-unting paglapit ng mukha niya sa mukha ko. At noong naramdaman kong dadampi na ang mga labi niya sa mga labi ko, ipinikit ko ang aking mga mata, pagpahiwatig na handa akong namnamin ang sarap ng kanyang halik. At noong lumapat na nga ang mga labi niya sa mga labi ko, mistulang nagdikit din ang aming mga kaluluwa. Matagal, puno ng pananabik at pagnanasa...
At sa gabing iyon, muli naming pinagsaluhan ang init ng aming mga damdamin. Mas mapusok, mas mainit, mas nag-aalab...
Sa status at sa mga nangyayari sa amin ni kuya, di ko maiwasan ang hindi sumagi sa isip ang pagkalito. Iyon bang pakiramdam na kami ngunit hindi pala. Walang duda namang mahal namin ang is’t-isa ngunit hindi naman kami magsyota. At bagamat feeling boyfriend ko siya dahil sa sobrang pagka-sweet niya sa akin, hindi naman talaga pwedeng mangyari sa totoong buhay kasi nga, magkapatid kami.
Ngunit hindi ko ring maitatwa na happy rin naman ako sa setup namin bagamat ganoon na nga, di ko alam kung ano ba talaga. At kahit naiisip ko pa rin ang mga sinasabi niya noon na balang araw ay mag-aasawa siya at magkanya-kanya kami, pilit ko na lang itong iwinaglit sa aking isip. Kasi, sa isip ko, nasabi lang niya iyon dahil sa pagmamanipula ni Zach sa buhay namin. Atsaka siguro na insecure din siya na baka ipagpalit ko siya kay Zach o kung kanino mang lalaki na mamahalin ko. Kaya gusto niyang isiksik ko sa isip na darating din ang panahon na mangyari iyon...
Pero... ang importate sa akin ay masaya kami sa kasalukuyang setup at lalo na nagbalik na rin ang closeness namin na in fact, mas close pa kaysa dati.
Akala ko, tuloy-tuloy na iyon at wala na talagang sagabal pa. Subalit, sa pagdaan pa ng ilang linggo, unti-unti na namang naramdaman ko ang pagiging malungkutin ni kuya. At hindi lang iyan, may mga oras na ring late kapag dumating siya galing school. At may mga araw ng byernes din na hindi siya umuuwi ng bahay.
“Kuya... may problema ka ba?” ang tanong ko sa kanya.
“Wala tol. Bakit mo naman naitanong iyan?”
“Kasi, parang minsan ang lalim ng iniisip mo, para kang tulala.”
“Wala... syempre, sa klase, nag-iisip ako sa mga projects mga activities”
“Wala ka namang girlfriend!” biro ko. Malay ko ba baka meron na siyang napupusuan. Sa dami ba namang nagka-crush sa kanya, lalo na sa paglalaro ng basketball.
“Girlfriend? Wala! Wala! Ayoko nang mag-girlfriend. Hindi uubra ang mga iyan sa higpit ng gwardiya ko ngayon.” Biro nyang patukoy sa akin sabay bitiw ng isang pilit na ngiti.
“E bakit minsan late ka kung umuwi at minsan din, hindi ka umuuwi ng bahay... wala na tuloy akong makikitang show sa laptop ko galing sa nag-iisang paborito kong macho dancer” pahiwatig ko rin sa pagsasayaw niya at paggigiling-giling ng kanyang katawan sa kwarto niya.
Napangiti naman siya sa sinabi ko. “Gusto mo ngayong gabi magshow ako?”
Na sinagot ko naman ng pagdadabog. “E... hindi iyan ang ibig kong sabihin e! Gusto ko iyong dating hindi pilit! Iyong ikaw na natural! Bakit para kang balisa ngayon? Iyan ang tanong ko.”
“Tol... wala akong problema, ok? At huwag mo akong alalahanin. Di ba mahal mo naman ako?” ang tanong niya sabay hawak sa baba ko.
Tumango naman ako. “Kaya nga nag-alala ako para sa iyo e...”
“Kahit anong mangyari tol, maipangako mo bang hindi ka magbabago sa akin? Na kaya mong ipaglaban ako?”
Mistula namang tumindig ang aking mga balahibo sa narinig. “Ano ba namang tanong iyan kuya? Kinilabutan na ako sa mga pinagsasabi mo ah! Syempre ipaglaban kita. Hindi ako papayag na basta na lang mawawala ka sa akin o aagawin ka ninuman sa akin. Ano bang mayroon? May sakit ka ba? May kanser? Para kang mamatay na kung makapagsalita ka eh!”
“OA ka naman. At ang kulit-kulit talaga ng baby bro ko! Tara na nga sa kwarto. May show ang paborito mong macho dancer, hehe.” ang pang-aamo niya.
“Ayoko ng show. Gusto ko pa rin iyong hindi scripted.” Sagot ko naman.
“A e di tara! Sa kwarto ko na lang ikaw matulog. Nood na lang tayong sabay ng isang scripted na palabas at gagawa tayo na isang hindi scripted na show.” sabay bitiw ng isang nakakalokong ngiti.
Ngunit kahit na nakangiti ang kuya ko, ramdam kong kakaiba ang ngiti na iyon; na may itinatago talaga siya sa akin.
At doon nga ako natulog sa kwarto niya. Pero habang nagtatabi kami, ramdam ko pa rin ang kakaibang kilos niya.
Himbing na himbing na siya noong naaninag kong umilaw ang cp niya na nakalatag sa ibabaw ng mesa. “Pati cp niya ay naka-silent mode na rin?” sa sarili ko lang.
Dahan-dahan akong bumalikwas at tinungo ang cp. Maingat kong inangat ito at pinindot ang message inbox.
At laking gulat ko noong mabasa doon ang mensahe na, “Tol... I miss you soooo much! Good night love! Mwah! Mwah! Mwah! Don’t 4get our date tomorrow, ok? TC!” At galing it okay Zach!
Mistulang sumabog muli ang bulkang Pinatubo sa lakas at bilis ng pagkabog ng aking dibdib dahil sa aking nabasa. Hawak-hawak ang cp ni kuya, nagmadali akong lumabas, maingat na hindi siya magising. Hanggang sa nakarating ako sa may gate ng bahay namin atsaka dali-dali kong dinayal ang number na iyon ni Zach.
“Tart! Napatawag ka!” ang narining kong sambit sa kabilang linya.
“Si Zach nga!” sigaw ng utak ko. “Tart mong mukha mo!” ang pabalang kong sagot.
“Owwwwwwwww!” sambit niya noong mabosesan ako. “Ang ex ko pala ito. Hahahaha! Musta ang buhay? Naka move on ka na ba?” pang-aasar pa niya.
“Hoy! Wag mong matawag-tawag na tart ang kuya ko dahil hindi ka mahal noon!” ang sigaw ko.
“Awwwwww! Kawawa ka naman Enzo. You are soooooo bitter! Mahal na mahal mo talaga ako no? Talagang hindi ka makapag move on... Pati kuya mo, sinisiraan mo sa akin? You are so pathetic. Nakakaawa ka.
“Mahal kita? Ewwwww! Kadiri to the highest level ka! Hindi kita mahal no!”
“Hahahaha! Nasa state of denial ka lang. May tama na ang utak mo tol. Dapat magpatingin ka sa isang psychiatrist. Ok... Ganito na lang, ibigay ko sa iyo ang number ni Dra. Margie Holmes para naman matulungan ka ha??? Magaling mag-advice iyon, makakapag-move on ka kaagad d’yan sa pag-ibig mo sa akin... Gusto mo i text ko na sa iyo ngayon ang number niya?”
“Baliw! Ikaw ang dapat magpatingin sa psychiatrist kasi, psychotic ka na! Hindi na nakukuha sa advice ang tindi ng pag-iilusyon mo!”
“Hahahahahahaha! Enzo... baka ikaw ang psychotic. Mahal namahal ako ng kuya mo at kaya nga hindi niya kayang bitiwan ang relasyon namin e. Hindi mo ba naisip iyon? Kaya tanggapin mo na lang ang masakit na katotohanang hindi ikaw ang mahal ko kundi ang kuya mo. Pasensya na, iisa lang ang puso ko e...?”
“Kapal ng mukha mo! At hoy, correction... napilitan lang po ang kuya ko sa iyo! Hindi ka niya mahal! May ibang mahal ang kuya ko!” Ang sagot ko.
“At sino naman ang mahal niya, tol? Ikaw? Hahahahaha! Psychotic ka nga. Ikaw ang nag-iilusyon. Kuya mo, pinagnanasaan mo? Hoy! Matakot ka sa kidlat! Baka tamaan ka! Hahahahaha!”
“Amfffff!” Bakit kaya nasabi ng gagong ito na ako ang mahal ni kuya?” Sa isip ko lang. “Hoy! Wala kang paki kung mahal ako ng kuya ko. Kuya ko iyon ano? At hindi ko siya basta-basta bibitiwan at lalo nang hindi ko siya ipamigay sa mga katulad katulad mo lang na may sayad!” Sigaw ko.
“Sige ka, isusumbong kita sa mama mo, baka papaluin ka pa noon, hahahahaha!” pangungutya pa niya.
“Hoy! Tantanan mo na ang kuya ko ha? Hindi na ako papayag na lolokohin mo pa siya! Na lolokohin mo pa kami!”
“Ako? Nanloloko sa inyo? Ako pa ngayon ang manloloko? Nalimutan mo na ba E-N-Z-O” pag empahasize niya sa pangalana ko “...na ikaw ang santo ng mga manloloko? Ikaw ang founder ng mga kalokohan at sa iyo nagsimula ang lahat ng ito? Natandaan mo pa ba kung paano mo ako niloko?”
Mistula namang nabusalan ako sa narinig. May punto naman talaga siya. At ang naisagot ko na lang ay, “Basta! Hindi ako papayag na magkita pa kayo ng kuya ko. At upang hindi mo na siya ma-contact, sisirain ko na ang sim card na ito upang hindi mo na siya matawagan o ma text pa!”
“Ok... gawin mo iyan at tingnan natin kung hindi ka magsisissi sa maaaring puwede kong gawin. Remember, alam ko ang bahay ninyo, alam ko ang landline ninyo at alam ko kung saan kayo nag-aaral...” ang pananakot pa niya.
Hindi ko na magawang sagutin pa ang sinabi niyang iyon. Ang totoo, hindi ko man alam ang bung kwento kung bakit may contact uli sina kuya at mukhang nagkabalikan pa, may takot pa rin akong nadarama. Syempre, mayaman sina Zach, at isang heneral pa ang papa niya. Kayang-kaya nila kaming i-frame up, lalo na nabangga pa man din ng sasakyan ni kuya si Zach at pinatawad lang nila ito. At ang lalo ko pang kinatatakutan, kayang-kaya din nila kaming ipa-salvage at ipalabas na mga rebelde o drug pusher o mga kriminal. “Inaykopooooooo!!!!” sigaw ng utak ko.
Dali-dali akong bumalik sa kwarto at walang sinayang na oras, ginising ko kaagad si kuya.
“Ano baaaaa!” Bulyaw ni kuya noong pilit kong gisingin siya, kuskos-kuskos pa ang mga mata.
“Kuya, may sasabihin ako...” napahinto ako ng sandali, nag-isip sa sunod kong sasabihin.
“Ano ba yan at kailangan pang gisingin ako sa kalagitnaan ng tulog ko? Istorbo ah!” pagmamaktol ni kuya.
“Tinawagan ko si Zach!”
Bigla siyang napabalikwas sa pagkahiga, nawala kaagad ang antok. “Ha??? Anong sabi?”
“Kuya... bakit nakikipagkita ka pa sa kanya...Bakit ang sabi niya ay magsyota daw kayo at mahal na mahal mo daw siya? Bakit hindi mo sinabi sa akin ito?” ang tanong ko, ang boses at tila maiiyak na.
Napahinto naman siya sandali, ang mukha ay biglang lumungkot. “Tol... pasensya na. Ayokong magalit ka e, ayokong malungkot ka. Pero mahal ko rin naman talaga si Zach e. Kaya hayaan mo na lang kami, ok?” Ang sabi niyang hindi makatingin-tingin sa akin.
Mistula naman akong hinagisan ng sampung granada sa narinig na rebelasyon ni kuya. Pakiwari ko ay paulit-ulit na sinaksak ang puso ko. “Bakit ang sabi mo sa akin dati ay napilitan ka lang sa kanya! Bakit ang sabi mo sa akin dati ay nandidiri ka na sa pinapagawa niya sa iyo! Bakit ngayon... biglang mahal mo na pala siya?!!! Ano ba talaga ang totoo?!!! Sigaw ko at nag-iiyak na.
Hindi siya nakasagot.
“Sabihin mo sa akin kuya na mahal mo siyang talaga, tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mong hindi ka nagsisinungaling. Sabihin mong hindi ka lang napilitan!!!”
Tumingin siya sa akin, at noong magsalita na, yumuko rin, “Mahal ko si Zach.” Ang mahinang sambit niya.
“Arrrrggggghhhhh! Hindi ako naniniwala! Hindi ako naniniwala!!!!” at humahagulgol na ako.
“Ano ba ang gawin ko para maniwala ka tol...” sambit niya sabay yakap sa akin.
“Sabihin mong hindi totoong mahal mo siya kuya! Sabihin mo!!!” at tuluyan na akong nagwawala, nagsisigaw.
Nataranta naman si kuya. “Tol. Tol... cool ka lang tol Pleaseeeee. Huwag kang mag-iingay! Maririnig nila mama ang pag-iiyak mo!”
“Ah... wala akong pakialam! Maririnig na nila kung maririnig! Hindi ako titigil sa pagsisigaw kung hindi mo sasabihin ang totoo! Sabihin mo ng hindi mo siya mahal kuyaaa!!!!!!” ang pananakot ko.
“O sige na, sige na... sasabihin ko na. Huwag ka nang maingay ok? Sige sasabihin ko na...” ang sabi niya habang niyayakap niya ako at hinahaplos ang likod.
At tumigil na ako sa pagsisigaw.
“M-may video si Zach tungkol sa akin. At tinakot niya akong i-kalat iyon kapag hindi ako nakikipagbalikan sa kanya.” Ang sambit ni kuya, bakas sa mukha ang pagdadalawang-isip na ibunyag ito sa akin.
“Iyong pagsasayaw mo ba na parang macho dancer na nasisilip kong ginawa mo? Na pagkatapos ay nilalaro mo ang sarili?”
Parang natigilan siya at pagkatapos ay sumagot. “O-oo tol. Iyon nga tol. P-pinapasayaw niya ako at sinabihang laruin ko ang sarili... Tapos, nirecord niya iyon. Iyon nga iyon tol!”
“Iyon pala iyon...” sabi ko sa sarili. At dinampot ko uli ang cp ni kuya at biglang pinindot ang last called number na number ni Zach.
Tinangkang harangin ako ni kuya upang huwag matuloy ang pagtawag ko. Ngunit mabilis kong nailayo ang kamay kong nakahawak sa cp sabay takbo sa isang sulok ng kwarto, malayo kay kuya, hinintay na ang pagsagot ni Zach.
“Hello!” sagot ni Zach sa kabilang linya.
At pinindot ko pa talaga ang speaker upang marinig ni kuya ang usapan namin. “Hoy! Kung iyong video ang gamit mong pamba-blackmail sa kuya ko, huwag ka nang mag aksaya pa ng panahon upang ikalat iyon dahil kalat na iyon sa buong sambayanan, ok?” ang matigas kong boses na pagmamalaki kay Zach.
“Uh... mayroon ka nang kopya? Ambilis naman!” ang sarcastic na sagot naman ni Zach.
“Oo! At hindi lang kopya, personal ko pang nakikita ang pagsasayaw niya at ang pagti-tease niya na parang isang macho dancer! At walang epekto iyon kahit ang buong mundo pa ang makakita. Lalaki po ang kuya ko kaya kung iyan lang ang panakot mo, hindi uubra yan dahil lahat ng mga lalake sa mundo ay may kabulastugan at lahat sa kanila ay nagjajakol! Kaya kung ako ikaw, itigil ko na ang pamba-blackmail sa kanya!”
Ngunit parang nasorpresa pa si Zach. “Ay bakit ganoon? Hindi pa ako nagkaroon ng kopya niyan? Magtatampo na talaga ako kay Erwin. Pahingi naman ng kopya o... Kasi ibang video ang nandito sa akin eh! Hindi naman siya sumasayaw dito. Sayang nahuhuli pala ako sa hot item ni Erwin.” Ang sarcastic niyang sagot.
Napa-“huh!” naman ako sa narinig. “A-anong ibig mong sabihin?”
“Iba itong sa akin e. Mas malaking pasabog! Kapamilya, kapuso, lahat ay masasabugan nito! Hahahahahah! Gusto mo mag-exchange gift tayo ng video?”
“Anong video ang pinagsasabi mo, gago? Alam kong ang video na nasa iyo ay iyong nagsasayaw siya at nagpaparaos dahil iyan ang sabi niya sa akin! At ikaw pa nga daw ang nagsabi sa kanya na magsasayaw at laruin ang sarili niya habang kinukunan mo ng video!” ang sabi ko habang tiningnan si kuya na nasa isang tabi ng kama ang isang kamay ay nakapatong sa kanyang ulo, hindi mapakali, mangiyak-ngiyak at iniuuntog-untog ang ulo sa dingding at ang tila nasa isip ay, “Busted! Busted!”
“Tanga! Mag-isip ka! Ang ibig mong sabihin, pumunta ang kuya mo dito sa akin upang kunan ko siya ng video at upang gamitin kong pamba-blackmail din sa kanya? Ganoon? Napakatanga naman pala ng kuya mo! Para pala siyang naghanap ng malaking bato upang iuntog sa ulo niya! Ganoon ka tanga ang kuya mo? Hindi iyan ang hawak ko, gago! Iba ito at ayokong sabihin sa iyo dahil sa aming dalawa lang ito ng kuya Erwin mo. Makikisawsaw ka pa sa mga sikreto namin? Ano ka???” ang mataray niyang sabi.
Mistula naman akong nabusalan sa kanyang paliwanag. May punto nga siya. Baka nga totoong may ibang video siya. Hindi naman siguro ganyan katanga ang kuya ko upang pumayag na magpaparecord ng ganyan sa ibang tao? Kahit ganyan kaharot ang kuya ko, hindi ko maimagine na kaya niyang magpakuha ng video na ganoong magjajakol siya sa harap ng cam at ibang tao pa ang kukuha dahil siguradong magiging scandal talaga ito. At syempre naman, alam ni kuya iyan.
Kaya ang naisagot ko na lang kay Zach ay “Sinungaling!”
“Ay! Nagalit. Hahahahahahaha! Woi! Kung nand’yan ang kuya Erwin mo, sabihn mo naman na regards ha? Na miss ko na ang love-making namin e. At sweet dreams kamo! Mmmmmmmmwwwwwah! Ay oo nga pala, paki-remind na rin sa kanya sa aming pinag-usapan, baka malimutan niya lang... Sige siya, baka mamaya magtatampo ako.” sabay patay sa cp niya.
Matalinghaga ang kanyang binitiwang mga salita. Alam ko, pananakot iyong sinabing “magtatampo” siya. At lalo din akong naintriga tungkol sa ibang video na hawak niya.
Nilapitan ko agad si kuya na noon ay umiyak na pala. “Kuya, ano ba ang video na sinasabi niya?
Hindi na ako magawang tingnan pa ni kuya. At ang nasabi na lang niya ay, “Tol... sorry talaga. Pasensya na tol... Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko...”
“Ipakita mo sa akin ang video na iyan kuya!” bulyaw ko na rin sa kanya sa pag-amin niyang may iba ngang video na hawak si Zach.
“Oo tol... ipakita ko na ito sa iyo. Basta, lagi mong tandaan, mahal na mahal kita tol... Ano man ang manyari, tandaan mong mahal ka ni kuya...”
Binuksan ni kuya ang laptop niya, hinanap ang nakatagopng file. At noong lumantad na ang pelikula, nanlaki ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa nasaksihan. At ang sunod na nangyari ay ang pagsisigaw ko na ng... “Hindiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!! Hindiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!”
At umalingawngaw sa buong kwarto ang pagsisigaw kong iyon...
Laking gulat ko noong tumambad na sa aking paningnin ang eksenang hindi ko inaasahan. Halos black and white ang makikita sa video, kuha ito galing sa isang camera na may kakayahang magrecord sa dilim.
Bagamat hindi klaro ang mga mukha namin, naaaninag ang pagsampa ko sa kama kung saan nakahiga si kuya noong nagpaalam ako sa kanya na ibigay ko na kay Zach ang aking pinakaiingat-ingatang puri. Pagkatapos, Lumipat ako sa kama ni Zach. Hinipuan ko siya at nilaro-laro ang kanyang katawan. At sa parteng iyon, habang nag-eenjoy ako sa paglalaro sa kamunduhan ni Zach, dahan-dahang bumalikwas ni kuya, lumapit sa kama ni Zach, biglang hinablot ang buhok ko at tinakpan ang aking bibig. Kinarga niya ako at doon na naganap ang panghahalay...
Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman, naghalo ang poot at pagkagulat. Agad kong hinarap si kuya at sinigawan. “Bakit mo ginawa sa akin iyon?! Bakit kuya!!!!???? Bakitttttttttttt!!!?” ang bulyaw ko sa kanya.
“T-tol. Pasensya na. L-lasing ako noon tol. Hindi ko na-control ang sarili ko. Patawarin mo ako.” Ang tila nanginging na pagmamakaawa ni kuya.
“Isusumbong kita kay mama! Isusumbong kita kay mamaaaaaaa!!!!!!” Ewan ko rin kung bakit ko nasabi iyon. Wala naman talaga akong balak isumbong siya e.
Kitang-kita ko ang pamumutla sa mukha ni kuya sa narinig. Syempre, nakakahiya iyon para sa kanya at puwede pa siyang ipasuplong. At lalo pa kapag nalaman ito ng papa ko, baka itakwil pa siya.
At ang sunod kong naalimpungatan ay ang pag-iiyak ko, nagtatakbong tumakbo papasok sa aking kwarto. “Argggggggggghhhhhhhhhhhhh!”
At doon sa loob ipangpatuloy ko ang aking pag-iyak. Bumabalik-balik tuloy sa isip ko ang mismong eksena, ang takot, sakit sa aking likuran sa ginawa niyang pwersahang pagpasok sa akin, ang mga matitinding pagsisipsip niya sa aking balat sa katawan na nagdulot ng malalaking kissmarks na mistulang mga latay na kung titingnan. Ang mismong panghalay niya na pakiramdam ko ay isa siyang hayop na gutom na gutom. At ang matinding katanungan na bumalot sa akig isip ay kung bakit nagawa niya iyon sa akin at bakit kailangan niyang gawin iyon?
Sumingit din sa isip ko ang mga kasagutan sa aking tanong kung bakit tila hindi pansin ni Zach ang mga kissmarks na nagmukhang latay ko sa katawan. Ni kahit tanong man lang galing sa kanya ay hindi niya ginawa noong nag love-making kami. Naturingan pa namang iyon ang unang pagniniig namin, at iyon din ang simula ng aming naudlot na relasyon. “Kaya pala hindi siya nagtanong. Alam niya ang buong pangyayari. At hinayaan lang niya ito dahil may balak siyang gawin itong pamblackmail kay kuya!” Sa isip ko lang. Pakiramdam ko ay talagang pinaglaruan lang nila ako...
Maya-maya, may kumatok. Si kuya. “Tol... Papasukin mo naman ako o... please. Mag-usap tayo.”
Lumapit ako sa may pintuan ng kwarto ko at sumigaw. “Ayoko! Ayoko!!!”
“Tol... patawarin mo na ako, please.”
“Umalis ka na! Umalis ka naaaaaaaa!!!!”
Wala na akong narinig pang sagot. Bumalik ako sa aking higaan at doon ipanagpatuloy ang pag-iiyak. Hindi ko rin lubos maintindihan ang sarili kung bakit ganoon na lang ang galit ko. Kasi, mahal ko naman din ang kuya ko. Ngunit may poot pa ring pumapasok sa aking puso. Siguro ay dahil sa iyon bang feeling tinatraydor ka. Sa tagal-tagal kong nag-isip kung sino ang taong gumawa sa akin ng kahalayan, siya lang pala. Antagal kong itinatago ang lahat, na ni sa kanya hindi ko sinabi ito dahil baka magwala siya sa galit o na baka lalao lang lalala lang ang issue. Ngunit siya pala itong salarin. Parang naglokohan lang kami. Niloko na nga ako ni Zach, pati ba siya, manloloko rin pala. Mas tanggap ko pa siguro ang panloloko ni Zach sa akin kasi hindi ko siya kaanu-ano at tanggap ko namang kung hindi dahil sa kalandian at panloloko ko sa kanya, hindi aabot sa ganoon ang lahat. Pero si kuya...?
Kaya balik na naman kami ni kuya sa sitwasyong hindi ko siya pinapansin. At katakot-tako na panunuyo ang kanyang ginawa.
Ngunit umataki pa rin ang katigasan ng ulo ko. Ganyan talaga siguro kapag isa kang spoiled na anak. Kapag may tampo, parang gusto mong guluhin ang lahat, bubulabugin ang taong siyang dahilang ng iyong pagka-irita.
May isang beses, nakaupo lang ako sa sala nanood ng TV noong bumaba si kuya galing sa kwarto niya, may dala-dalang malaking teddy bear. Ang ipinagtaka ko ay kung bakit may ganoon siyang stufffed toy samantalang hindi naman niya type ang ganoon. Pinagtatawanan nga niya ako kapag nagyayakap ako sa luma kong teddy bear.
Sa totoo lang, ang ganda ng teddy bear niya. Mukhang malambot at makakapal ang balat, light brown ang kulay. Parang gusto kong hingiin sa kanya ito. Alam niyang paborito ko ang teddy bear ngunit dahil galit ako sa kanya, dedma lang ako. Hindi ko kunyari siya nakita.
Walang imik siyang umupo sa tabi ko. Maya-maya lang ay, “T-tol...” Ang pag-aalangan niyang bigkas sa pangalan ko “...para sa iyo. B-binili ko iyan para talaga sa iyo.” Sabay abot din ng teddy bear sa akin, ang mukha ay may ngiting-takot.
Ngunit tiningnan ko lang siya at parang wala lang akong nakita at ibinaling muli ang mga mata sa panonood ng TV.
“Tol... patawarin mo na ako tol, please....” pagmamakaawa pa niya.
Hindi pa rin ako kumibo. Ansakit pa kaya ng ginawa niya sa akin.
“H-hindi ko kasi alam ang ginagawa ko tol eh... Maniwala ka tol, nagsisisi na ako”
Dedma pa rin ako. At imbis na sagutin siya, nagwalk out pa ako, dumeretso sa kwarto at doon nag-iiyak na naman.
Noong bumaba uli ako, nakita ko sa sofa ang teddy bear. Umupo ako at bagamat gusto ko itong yakapin, pinigilan ko ang sarili. Malay ko ba kung nand’yan lang siya sa tabi at nagmamanman kung kukunin ko ba ang teddy bear niya.
Maya-maya naman, dumating sina mama at ang unang nakita ay ang teddy bear. Pansinin kasi siya, malaki na, maganda pa. “Wow! Kaninong teddy bear iyan enzo? Sa iyo ba iyan?”
“Kay kuya po iyan ma!” Ang sagot ko.
“Huh! Nagti-teddy bear na rin ang kuya mo?” Ang gulat na tanong ni mama.
“Malay ko po sa kanya...” Sagot ko na lang.
Ngunit doon ako mas naantig noong kinabukasan galing ako ng school, sinalubong ako ni mama sa sala, iniabot sa akin ang isang supot. At sa porma pa lang nito, alam kong mamahalin ang laman noon.
Hindi nga ako nagkamali. Noong binuksan ko ito, tumambad sa aking paningin ang isang i-pad. “Waaaaahhhh! Ang ganda ma!” Ang sigaw ko habang nagtatalon na. Noong makita ko kasi ito sa TV, nangangarap na akong magkaroon nito. “Binili mo para sa akin ma?” ang tanong ko.
Nungit bigla din akong nabusalan noong sinabi ni mama na, “Hindi. Kuya mo ang bumili niyan para sa iyo.”
Bigla akong nahinto sa pagtatalon. Tiningnan ko si mama na ang mukha na may bahid panghihinala, na nagpakabog naman sa aking dibdib.
“Ano ba talaga ang nangyari sa inyo ng kuya mo, ha?” Ang di na napigilang tanong ni mama. “Iyang i-pad na iyan, alam mo ba kung magkaano iyan? Halos mauubos na ang personal savings ng kuya mo. Alam kong masinop ang kuya mo pagdating sa pera at hindi basta bumibili ng kung anu-anong luho. Ngunit hindi ko maintindih kung ano ang nakain at ang pinaghirapan niyang pagtitipid ay ngayon ibinili niya niyan at para sa iyo pa.”
Hindi ako nakasagot sa tanong na iyon ni mama.
“Napapansin kong hindi mo siya iniimik at heto, para kang babaeng nililigawan. At iyang teddy bear...” sabay turo sa teddy bear na nakalatag lang sa sofa “...ang sabi mo ay kay kuya mo iyan. Ngunit ang sabi naman ng kuya mo ay sa iyo daw iyan. Maari bang malaman kung ano ang nangyayari dito, na hindi ko alam, Enzo?”
“E...” ang naisagot ko na lang, hindi na muling nakakibo pa.
“Anong e...? Tinatanong kita.” Ang giit ni mama. At noong makitang parang iiyak na ako, hinila niya ako patungo sa sofa atsaka naupo kaming magkatabi. “O sige, magsalita ka. Sabihin mosa akin kung ano ang problema ninyo ng kuya mo?”
At doon, tuluyan nang pumatak ang mga luha ko. Pakiramdam ko ay hindi ko na kaya ang lahat. “Ma... m-may ginawa po si kuya sa akin...”
Nasa aktong ibubunyag ko na sana kay mama ang lahat noong nagkataon namang dumaan si kuya sa harap namin. Ewan, baka nasa isang tabi lang din siya at nagmanman nga sa akin. At noong mapansing bibigay na ako, atsaka nagparamdam, dumaan pa talaga sa harap namin.
Natigil naman ako sa pag-iyak, ang mga mata ay napako sa kanya. Habang dahan-dahan siyang naglakad patungo sa hagdanan paakyat sa kwarto niya, pasikreto niya akong tinitigan; isang titig na mistulang nagmamakaawa, nagsusumamo na huwag ko siyang ipahamak. Atsaka dumeretso na siya sa kanyang kwarto. At alam ko, binabanayan niya kung ano man ang sasabihin ko kay mama.
Mistula naman akong tinablan sa titig niyang iyon.
“A-ano ang ginawa sa iyo ng kuya Erwin mo...?” ang paghikayat ni mama sa akin na magpatuloy.
“B-bumagsak po ako sa isang subject ma. At kaya po ako bumagsak ay dahil kay kuya. Iyong notebook ko po at libro ay nawala niya, hindi po ako nakapag-aral.” Ang pagsisinungaling ko. Ewan ko, sadyang likas siguro talaga sa dugo ko ang pagkasinungaling.
“Iyan lang ang dahilan kung kaya ka galit sa kuya mo?”
“Opo. Kasi po, pinagtatawanan po ako ng mga classmates ko. Paano ko mamaintain ang top honors ngayong may bagsak na ako?”
“Hay naku... Oo naman gusto nating lahat na ma-maintain mo ang top honors mo. I’m sure pati kuya mo ay gusto din niya iyan para sa iyo. Ngunit ang honors... nand’yan lang iyan, pewede mong mabawi ngunit kapag ang damdamin ng kuya mo ang nasaktan mo, ang sakit na ito ay babalik din sa iyo habang hindi mo siya pinapatawad. Atsaka, sigurado ako, hindi sinadya ng kuya mong mawala ang notebook at aklat mo. Kaya kausapin mo ang kuya mo at sabihin mong hindi ka na galit sa kanya. Ok ba?”
“H-hindi pa po ako handa ma e...”
“Kailan ka maging handa? Kapag naisipan na naman ng kuya mo ang umalis? Ganoon ba? Gusto mo bang umalis ang kuya mo?”
Natakot naman ako sa sinabing iyon ni mama. Para akong binatukan. “H-hindi ma ah! Ayokong mawala ang kuya ko!”
“O e di kung ganoon, huwag mo siyang pahirapan...”
“S-sige po ma. B-ukas o sa makalawa, kausapin ko na si kuya. Maghanap lang po ako ng timing.”
“O sya basta dalian mo. Hindi maganda ang may kinikimkim na galit o sama ng loob...”
Dali-dali akong umakyat ng kwarto. Sa sinabi kasi ni mama, pakiramdam ko ay gumaan ang aking pakiramdam at bigla ko ring naramdaman ang saya. Pakiwari ko ay unti-unting nawala ang mga balakid sa puso ko para magpatawad sa nagawa ni kuya. At napagtanto ko na kuya ko rin naman talaga iyong tao at kahit ano pa ang mangyayari, hindi ko maitatwang mahal ko siya, at di rin maipagkakailang mahal din niya ako at, in fact, mahal na mahal. At hindi lang iyan, napakarami na naming mga pinagsamahan at napakahaba na ng listahan ng kanyang pagsasakripisyo para sa akin. “Atsaka... ang landi landi ko din naman kasi. Ako ang pasimuno ng lahat ng mga nangyayaring kaguluhan. Kung hindi ko sana nilandi si Zach, baka hindi magawa ni kuya ang panghahalay sa akin.” Sa isip ko lang. Muli tuloy sumagi sa utak ko si Zach at bumuhos muli ang matinding galit ko sa kanya.
Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong naisipan kong buksan ang laptop ko na konektado sa camera sa loob ng kuwarto ni kuya. Noong mabuksan na ito, sinilip ko sa monitor kung ano ang kanyang ginagawa.
At laking gulat ko noong nakita ang isang malaking cartolina na nakasabit sa dingding, harap ng camera. May mga baloons at ang mga mlalaki at makukulay na letra na nakasulat dito ay, “Salamat tol sa pagtakip mo sa akin kay mama. I love you! Sorry na tol pliiissss.... Patawarin mo na si kuya.” at sa pinakababa nito at may arrow pa na tinuturo ang direksyon sa gilid kung saan may isang malaki, presko at pulang-pulang rosas.
Napangiti naman ako sa nasaksihan. Syempre, kinikilig. Ngunit noong makita kong bumalikwas siya sa pagkahiga, tinumbok ang laptop niya at ikinabit uli ang wire na konektado sa camera na nasa kuwarto ko, agad akong humiga at nagtalukbong pa ng kumot. Alam ko, sinisilip niya kung pinanood ko ba siya o hindi. At ayokong malaman niyang handa na akong patawarin siya. “Gumawa pa siya ng effort...” sabi ko sa sarili ko bagamat nakatatak na sa utak ko na kinabukasan ng gabi ay kakalampagin ko na lang siya sa kwarto niya at doon uli ako matutulog.
Iyon ang plano ko.
Ngunit hindi nangyari iyon. Hapon pa lang kinabukasan ay nagkaletse-letse uli ang lahat. Lalabas sana ako noon ng kuwarto upang pumunta sa kusina noong narinig akong may kausap si kuya sa may main door ng bahay, pigil ang pagsasalita at kilala ko ang boses ng kausap niya.
Si Zach!
Dali-dali akong bumalik sa loob ng kwarto ko bagamat, inilapit ko ang tenga ko sa guwang ng hindi lubusang nakasarang pinto.
“Ba’t ka pumunta dito? Di ba ang usapan ay ako ang pupunta sa iyo?” Ang tanong ni kuya na halatang iritang-irita.
“Ano ba ang problema tol kung dadaan ako sa inyo? Ayaw mo bang makilala ako ni mama... ay mama mo lang pala, hehehe!” ang pang-iinis ni Zach kay kuya.
“Wala iyan sa usapan natin, Zach, ano ka ba! Tangina...”
“Awts, sorry. Gusto ko lang na makita ka e...”
“Pwes, hintayin mo na ako ang bibisita sa iyo sa inyo!”
“Dumaan lang ako para imbitahin kang maglakwatsa, o kumain sa labas. Ito naman o, masyadong OA...”
“Tangina! Wala sa schedule ko iyan! At may lakad ako, ok? Ako na ang pupunta sa inyo.” ang pag-aalibi ni kuya.
“E di kung may lakad ka, sasamahan kita, ayaw mo noon, may bodyguard ka?”
Saglit na natahimik. Siguro nag-isip si kuya kung paano makalusot.
Ngunit sumingit pa rin si Zach. “Hahaba ang kuwento tol... kaya sumama ka na sa akin. Tara!” giit niya.
“Shiitttttt! Tangina!” ang pagmamaktol ni kuya. “O sya, hintayin mo na lang ako sa may gate!” marahil ay iyon na lang ang pumsok sa isip ni kuya para matahimik na si Zachat makaalis na sila. At hinid na rin niya ito pinapasok.
Nasa ganoon na silang pag-uusap noong biglang, “Erwin! Sino iyang kausap mo?” Si mama, kalalabas lang galing ng kuwarto nila ni papa na nasa ground floor lang at narinig niya palang may kausap si kuya.
“Eh... kaibigan ko po ma.” Ang sagot ni kuya.
Ngunit marahil ay sinilip ni mama si Zach sa labas at namukhaan niya ito. “D-di ba si Zach iyan? Nakapunta ni sya dito dati noong inihatid niya si Enzo. Papasukin mo.”
“Eh... sa gate na lang siya ma, aalis din kami kaagad.”
Ngunit tinawag pa rin ni mama si Zach. “Zach! Pasok ka muna dito!” At dugtong ni mama, “Hindi niyo ba isama si Enzo?” tanong uli niya kay kuya.
“Hindi na ma!” ang pagdadabog ni kuya habang nagtatakbong umakyat sa second floor at dumaan pa sa pintuan ng kwarto ko. Dinig ko pa ang bulong ni kuya na may pagmamaktol, “Ang kukulit!!!” halatang nagpigil sa sarili.
Ewan kung si mama ang ibig niyang sabihing makulit o si Zach ba, o silang dalawa.
At iyon, narinig kong lumakas ang boses ni Zach. Ibig sabihin, pumasok talaga ang hudas sa bahay at nakikipagkuwentuhan pa kay mama. “Demonyo!” sigaw ng utak ko, tuluyan ko nang isinara ang pinto sa takot na masilip ni Zach.
Noong nakapasok na sa kwarto niya si kuya, dali-dali naman akong humiga sa kama, kunyari tulog ako. Baka kasi silipin niya ako sa cam at malaman niyang alam ko ang lahat.
Maya-maya lang, narinig ko na ang motorsiklo ni Zach na humaharurot. “Sigurado ako, nakaangkas ang kuya ko sa kanyang likuran.” Bulong ko sa sarili na may halong matinding selos.
Ewan, hindi ko maisalarawan ang tunay na saloobin. Ang saya na nadarama sa nakaambang pagpapatawad ko na sana kay kuya ay biglang naglaho at bumalik na naman ang poot ko – sa kanya at kay Zach. Hindi ko inaasahan na patuloy pa rin pala silang nagkikita lingid sa aking kaalaman.
“Arrggghh! Paano ko mapapatawad ang kuya ko kung ganoong nakikipagkita pa rin pala siya kay Zach?” sigaw ng utak ko.
Maya-maya, naisipan kong tumawag sa resort nila ni Zach. “Hello! Can I talk to Ormhel please?” ang sabi ko.
“Speaking! Sino po sila?” ang sagot naman sa kabilang linya.
“Si Erwin, ay Enzo pala... Iyong magkapatid na bisita ng anak ng may-ari ng resort?”
“Ah... iyong nagsabi sa akin na kamag-anak daw siya ni Sir Zach at ipasesante ako kapag di ako nagtrabaho ng maayos?”
“Woi, kaw naman, biro lang iyon ah...”
“Alam ko naman e. Ano pong atin Sir? Saan ka ba ngayon?”
“Sa bahay lang.”
“Ba’t po kayo napatawag?”
“Naiinip ako e...” ang nasambit ko.
“Ah... kung gusto mo pupuntahan kita d’yan” Ang sagot niya sabay bitiw ng isang nakakalokong tawa, hinid malaman kung nagbibiro.
Ngunit pinatulan ko ito. “T-talaga? Puwede kang pumunta?”
Na hindi ko rin akalaing sagutin niya ng, “Oo ba! Off ko na kaya ngayon. Kaya pwede na akong gumala!”
“Waaahhh! Sige Ormhel! Punta ka sa amin at ngayon na, please!”
Alas 6 ng gabi noong makaratnig na si Ormhel sa bahay. Agad ko siyang ipinakillala kay mama at papa atsaka nagpaalam ako kung pwede kaming mag-inuman sa lawn. Pinayagan naman kami at kaya hayun, nagdala kami ng isang case ng beer at pulutan.
Madaming kwento si Ormhel. Ikinuwento niya kung paano siya nakapagtrabaho kina Zach. At ang ikinatataas ko ng kilay ay ang kuwento niya na mabait daw si Zach. Lahat nga daw ng mga empleyado nila ay hanga sa kabaitan niya.
“Hmp! Hindi ako naniniwala!” ang sagot ko.
Natawa naman si Ormhel. “Bakit naman?” sagot din niya.
“Basta... alam ko hindi siya mabait.”
Hindi na nakaimik pa ni Ormhel. Marahil, ayaw lang niya akong kalabanin.
“Galit sa bakla ang daddy ni Zach, di ba?”
“O-oo.” Ang maiksing sagot ni Ormhel.
“Alam mo bang bakla si Zach?” ang deretsahan ko ring tanong.
“Ah... personal na tanong, hindi ko masasagot, hehehe.”
“Pero alam ng daddy niya na bakla si Zach?”
“Hindi ko alam...”
“Ibig mong sabihin, bakla talaga si Zach ngunit hindi mo lang alam kung alam ito ng daddy niya?” ang pilosopo kong tanong.
Natawa si Ormehl. “Ayoko na ngang sumagot sa mga tanong mo. Hehehe. Nakakatakot.”
Sabay na lang kaming nagtawana.
Maya-maya, naghain na ng hapunan si mama at tinawag kami. Gusto na sanang magpaalam ni Ormhel, nahiya baga, ngunit pinigilan siya ni mama. Kaya doon na rin siya kumain sa amin.
Tapos na kaming kumain at balik uli kami sa lawn noong dumating si kuya. Nag-isa lang siya. Marahil aay pinakiusapan niya si Zach na huwag na siyang ihatid.
Noong nadaanan niya kami habang papasok siya ng bahay, kitang-kita ko ang masamang tingin niya kay Ormhel. Marahil ay nagtatanong kung paano napunta sa amin ang tao na iyon at ano ang pakay niya doon.
Alam ko, nagmanman si kuya sa mga kilos namin. Kaya ang ginawa ko ay binitbit ko ang upuan ko at inilagay iyon sa tabi mismo ng inuupuan ni Ormhel. Dikit na dikit ang aming mga katawan. At tsinatsansingan ko pa siya, hinahawak-hawakan ang kamay, pasikretong hinahaplos-haplos ang hita...
At marahil ay hindi na natiis ni kuya pa ang pagtsa-trsansing ko kay Ormhel, naupo na siya sa di kalayuan sa amin. Nagdisplay ba, parang ipinarating sa akin na “Hoy, nandito ako, mahiya kayo sa mga balat ninyo!”. Epal... Syempre, hindi siya makalapit dahil alam niyang galit ako sa kanya.
Ngunit kahit na nandoon siyang nagdisplay sa sarili niya sa amin, sige pa rin ako sa katsa-tsansing kay Ormhel, na nakisakay din. Halos nga na yakapin ko na lang siya at halikan sa bibig e. At baka kapag ginawa ko iyon, hindi rin siguro ito papalag.
At lalong binilisan ko talaga ang pag-inum upang magkaroon ako ng lakas sa ginawang pananatsing. Si Ormhel naman ay cool lang, kontrolado ang sarili, ngingiti. Parang hindi siya natablan sa pagkalasing. Ewan ko rin kung ano ba ang trip niya. Paano, umaakbay din sa akin, paminsan-minsang inililingkis ang isang kamay niya sa beywang ko... Siguro ay type niy din ako. Ewan.
Anyway, mag-aalas 10 na ng gabi noong marahil ay hindi na nakatiis si kuya, lumapit na sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko at halos kargahin na ako sa lakas ng kanyang paghatak. “Tol... lasing ka na, halika na sa kwarto mo!” at baling kay Ormhel, “Pare... lasing na itong utol ko, umuwi ka na.”
Tumalima naman si Ormhel. Tumayo ito at nagpaalam.
Ngunit pumalag ako sa pagkahawak ni kuya sa akin. “Bakit ka ba nakikialam sa bisita ko? Ikaw ba pinapakialaman ko?”
“Tol... lasing ka na, ok?” ang mahinahong sabi ni kuya. “S-sige na pare, umalis ka na. May sasakyan ka ba?” tanong ni kuya kay Ormhel.
“M-meron pare, ok lang ako. S-sige... aalis na ako” ang sagot ni Ormehl. At baling sa akin, “Bye tol... text-text na lang tayo ha?” ang sabi ni Ormhel.
Tumango lang ako. At noong makaalis na siya, hinila na ako ni kuya patungo sa second floor. Habang hila-hila niya ako, pilit naman akong tumutol at nagsisigaw ng, “Bakit ka ba nakikialam?!”
“Sa kuwarto na tayo mag-usap. Lasing ka na e.” Sagot niya.
Hanggang sa makarating kami sa second floor. At laking gulat ko naman noong lumampas kami sa kuwarto ko at sa kuwarto niya ako dinala.
Noong nasa loob na kami at mailock na niya ang pinto, agad niya akong itinulak dahilan upang mapaupo ako sa kama. “Ok, sige sumigaw ka hangga’t gusto mo!”
Ngunit tumayo din ako at humarurot papunta sa kanya at pinukpok-pukpok ng aking kamao ang kanyang dibdib na para itong isang tambol. Agad din niya akong niyakap. Mahigpit, at hinayaan sa aking ginagawa. Alam ko, tiniis ni kuya ang sakit ng paghahambalos ko sa kanyang dibdib. “Bakit ka nakikipagkita kay Zach? Bakiiitttttt!!!” Sigaw ko.
“Iyan ba ang dahilan kung bakit mo inimbita dito si Ormhel? Upang makaganti?”
“Sagutin mo ako kuyaaaa!!! Sagutin mo akoooo!!!! Nahirapan na ako!!! Palagi mo na lang akong sinasaktan!!!”
“Hindi ko intensyon na saktan ka tol. Kailan man ay hindi ko kayang saktan ka! Naintindihan mo iyon?”
“Bakit ka pa rin nakikipagkita kay Zach?!”
“Hindi ko alam ang gagawin tol! Litong-lito ang isip ko! Nasa kanya ang video at kapag nagalit siya sa akin, ipagkakalat niya iyon! Gusto mo bang ikalat niya ang video na iyon? Gusto mo bang ma-eskandalo ang pamilya natin? Kaya ba nating ipaliwanag o lusutan kapag kumalat iyon?”
At nahinto na ako sa pagpupukpok sa dibdib niya. Napatingala ako sa mukha ni kuya, may mga luhang namumuo sa gilid ng kanyang mga mata.
“Akala mo ba ay natutuwa ako sa ginagawa ko???” at hindi na napigilan pa ni kuya ang mga luhang pumatak sa kanyang pisngi.
Napayakap na rin ako sa kanya, hinahaplos-haplos ko ang kanyang likod. “I’m sorry kuya... Sorry po...” ang nasambit ko.
Na ginantihan naman niya ng paghalik sa aking noo.
May ilang minuto din kami sa ganoong posisyon. Nakatayo lang, nagyayakapan. Para kaming sumasayaw sa tugtog ng napakagandang himig, mistulang kaming dalawa lang ang tao sa mundo sa mundo, at pag-aari namin ito...
“S-salamat sa i-pad kuya... at sa teddy bear... at sa bulaklak” ang sambit ko.
Ngumiti siya. “Akala ko hindi mo nagustuhan ang teddy bear ko... Nahiya nga ko noong binili ko iyon. Maraming mga babaeng nakatingin sa akin habang yakap-yakap ko ito pauwi ng bahay. Ngunit dahil mahl ko ang baby bro ko, kaya hayun. Wala akong paki sa kanila.”
“Waaahhh1 Ang ganda nga eh! Noong una kong nakita iyon sa mga bisig mo, gusto ko na ngang agawin!”
“Bakit hindi mo inagaw?”
“Hmpt! Galit ako sa iyo!”
Tahimik. Hinahaplos-haplos niya ang aknig buhok, ang aking mukha.
“N-napatawad mo na ako tol?” ang kanyang nangungusap na mga mata ay nakatutok sa akin.
Tumango lang ako.
“S-sikreto na lang natin iyon tol ha...? Maipangako mo ba?”
“Opo kuya. Pangako po...”
“Salamat tol...”
“M-mahal na mahal kita kuya...”
“Mahal na mahal din kita tol...”
“B-bakit mo nagawa sa akin iyon?” ang hinid ko napigilang tanong na lumabas sa aking bibig.
Hindi na sinagot pa ni kuya ang tanong kong iyon. Naramdaman ko na lang ang pagdampi ng mga labi niya sa mga labi ko. Matagal, mapusok, nag-aalab. Hanggang sa naalimpungatan ko na lang na ibinagsak namin ang aming mga katawan sa kama...
Sa gabing iyon, muli naming ipinalabas ang init ng aming mga katawan, ang nag-aalab naming damdamin, at ang nagbabagang pagnanasa namin sa isa’t isa.
Mag-aalas 8 na ng umaga kinabukasan noong magising ako. Mukha ni kuya kaagad ang sumaluong sa aking paningin. Pareho kaming hubo’t-hubad, nakatagilid siya paharap sa akin, nakadantay ang ulo ko sa bisig niya habang ang isang kamay niya ay nakalingkis sa aking katawan.
Isang matamis na ngiti ang aking pinakawalan. Marahan kong idinampi ang aking mga labi sa labi ni kuya habang ang isang kamay ay inihahaplos-haplos ko sa kanyang pisngi. Tinitigan ko siya. “Ang guwapo talaga ng kuya ko!” ang sigaw ng isip ko.
Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong napadayo ang tingin ko sa kisame. Bahagyang ipinako ko ang mga tingin doon at biglang napaisip.
“K-kuya! Kuya! Gising kuya!”
“Hmmmm! Ano?!” ng tanong niya kaagad, kinuskos-kuskos pa ng isang kamay niya ang kanyang mga mata atsaka umunat.
“A-alam ko na kung paano tayo maka-ligtas sa pambablackmail ni Zach sa iyo!”
“Huh! Paano?” Ang gulat na tanong ni kuya, ramdam ang excitement sa narining.
Hindi ko na siya sinagot pa. Itinuon ko ang aking mga mata sa kisame.
Noong makita niya ang mga mata kong nakatutok doon, itinuon na rin niya ang tingin sa direksyon na tiningnan ko. Tiningnan niya uli ako. Pakiramdam ko ay nag-uusap ang aming mga isip
Ngumiti siya, pagpahiwatig na alam niya ang nasa isip ko at sang-ayon siya sa aming gagawin.
Niyakap niya ako. Nagyakapan kami at hinalikan niya muli ang aking bibig. “Sa wakas, makakaiwas na rin tayo sa mga pamba-blackmail ni Zach!”
(Itutuloy)
No comments:
Post a Comment