Sabay na kumakain silang muli ng pananghalian nang may sabihin si Rex sa kanya.
"Kuya, me bad news ako sa yo," panimula ni Rex dito.
"Hmmm bakit ano yon?" kunot-noo namang tanong ni Junard.
"Dumating na si Jovi at gusto niyang magsama na kami dahil dito na rin daw siya magtatrabaho," muling sabi ni Rex.
"Ganon ba? So ano ang gusto mong mangyari?" halata ang pagkabigla kay Junard.
"Kuya, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Mahal kita at hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko."
"At si Jovi paano siya? Alam ko namang siya talaga ang unang lalaking minahal mo."
"Pero kuya, alam mong ikaw ang tunay kong mahal. Ano gagawin ko?"
"Rex, mahal din kita pero hindi ko gustong may madamay pang ibang tao sa ginagawa nating kasalanan. Mas magiging maligaya ka kay Jovi dahil wala kang kaagaw sa kanya. Samantalang ako, alam mong nandyan ang ate Alice mo at kahit kelan ay magiging hiram lang ang mga sandali natin."
"Kuya, please, ayaw kong mawala ka sa buhay ko," pagsusumamo ni Rex kay Junard.
"Hindi naman ako mawawala sa iyo eh. Kung me mababago man iyon ay ang pagkakataon nating magkasarilinan. Andito pa rin ako, ok?"
Nangingilid na naman ang luha ni Rex at hindi nya talaga kayang bitiwan ang pakikipagkita kay Junard. Dahil sa pangamba ni Junard na baka maghisterikal na naman si Rex ay minabuti niyang kausapin ito ng sarilinan. Pagkatapos kumain ay tumawag siya sa opisina at sinabing half-day na lang siya at may emergency lang. Si Rex ay ganon din ang ginawa at ilang sandali pa ay nasa loob na sila ng taksi at patungo sa isang motel.
Nang nasa loob na sila ng motel ay abut-abot ang paliwanagan nina Rex at Junard tungkol sa mga mangyayari sa kanila sa mga susunod na araw. "Dahil nga sa pagdating ni Jovi, magiging iba na ang pakikitungo ko sa iyo," ang paliwanag ni Junard kay Rex. "Siguro balik tayo sa pagiging kuya-bunso. Hindi na tulad ng ganito."
"Pero kuya, please naman. Ayokong mawala ka sa akin."
"Hindi nga ako mawawala sa yo, Rex. Andito pa rin ako. Maiiba lang ang takbo ng buhay natin. Kung dati-rati nagagawa natin ang tulad ng sa isang mag-asawa, ngayon hindi na. Balik tayo sa pagiging barkada na lang."
"Yun nga ayaw ko eh. Ayaw kong barkada lang tayo. Gusto ko tayo, tayo!!!" nagsisimula nang sumigaw si Rex. "Mahirap bang intindihin yon? Ikaw ang gusto ko?!!! huhuhu"
Niyakap ni Junard si Rex para tumigi ito sa pagsigaw at pag-iyak. Damang-dama niya ang paghihirap ng loob nito at wala siyang magawa. Oo, inaamin ni Junard sa tagal ng pagiging magkasama nila ni Rex at ang mga hiram na sandaling tulad ng ganito ay natutunan na rin niyang mahalin ang nakababatang kaibigan. Hindi nga ba't sa umpisa ay parang laro lamang ang lahat ng Junard… si Rex ang tugon sa kakulangan ng kanyang asawa. Subalit kahit wala ang mga ginagawa nilang pagniniig ay ipinakita ni Rex na talagang kaya niyang magdala ng relasyon at iyon ang ikinalulungkot ni Junard. Alam niyang kung puputulin nila ang pakikipagkita sa isa't isa ay hahanap-hanapin niya ang mga bagay na nakagawian na nila.
"Rex, oo, inaamin ko mahirap para sa akin ang malamang dumating na si Jovi at iyon ang magiging hudyat ng paghihiwalay natin. Pero aminin man natin at hindi, walang kahahantungan ang relasyon natin. Me asawa ako, me nobyo ka. Tama ba na ipagpatuloy natin ang mga panakaw na pagkikita, ang mga hiram na sandali dahil mahal natin ang isa't isa?" ang pagtatanong ni Junard kay Rex.
"Kuya, pano ako? Ibinigay ko ang lahat-lahat sa yo? Unawain mo naman ako, please naman kuya. Ok na sa akin ang ganon huwag ka lang mawala sa buhay ko, please kuya, huhuhu!" pagmamakaawa ni Rex.
Dahil sa inaasal ni Rex ay hindi na rin nakaya pa ni Junard ang kanyang sarili at niyakap niya nang mahigpit ito at hinalikan nang buong suyo. Sa isip ni Junard sa kahuli-hulihang sandali ay ipadarama niya ang kanyang pagmamahal kay Rex. Kahit man lang sa huling hiram na sandaling ito ay maibalik ni Junard ang lahat-lahat ng sakripisyong ginawa ni Rex para sa kanya.
Ngayon nga ay nakahiga na silang dalawa sa ibabaw ng kama at panay pa rin ang halikan. Parang ayaw na nilang magkalayo pa ang mga labi nila sa isa't isa. Panay din ang pagdama ng kanilang mga kamay sa katawan ng bawat isa na para bang minememorya ang bawat bahagi nito. Nasa kainitan sila ng pagroromansa ng may ibulong si Junard kay Rex na ikinabigla nito.
"Bunso, pasukin mo ako," bulong ni Junard kay Rex.
"Kuya? Anong sinasabi mo?" takang sabi ni Rex dito.
"Gusto kong ibalik sa yo ang pagkakataong ipadama ang madalas mong ibigay sa akin," walang kagatul-gatol na sabi ni Junard.
"Kuya, baka nabibigla ka lang. Di ba ayaw mo ang pinapasok ka. Kahit kailan di ka pumayag sa pakiusap ko, di ba? Bakit ngayon? Anong dahilan kuya?" sunud-sunod na tanong naman ni Rex sa kanya.
"Sige na, bunso. Pasukin mo ako. Gusto kong maranasan mo ang matagal mo nang hinihiling sa akin," may ngiting sabi nito.
"Kuya, natatakot ako…" sabi naman ni Rex habang nakatitig kay Junard.
Imbes na sumagot pa si Junard ay itinaas na nito ang kanyang paa tanda na handang-handa siyang isuko kay Rex ang kanyang pagkalalaki. Sa kahuli-huling hiram na sandali ay ibibigay na ni Junard ang kanyang pagkalalaki sa taong natutuhan na niyang mahalin. Ito ang pinakamabigat na desisyong kanyang isasagawa. Hindi madali para sa isang tulad niya ang pasakop sa kahit kanino. Subalit dahil sa pagmamahal na iniuukol niya kay Rex ay handa niyang tanggapin ang pagsukong ito.
Ayaw man ni Rex ay parang namalik-mata siya nang makita ang kumikibut-kibot na butas ng pwet ni Junard. Para bang inaanyayahan siyang hawakan at laruin ang pinakasentro nito. Muli niyang tinitigan si Junard at nakita niya ang determinasyon sa mga mata nito. Kaya habang bumababa ang katawan niya patungo sa bahaging iyon ay hindi niya inaalis ang tingin sa mga mata ni Junard.
Si Junard naman sa kabilang banda ay panay ang tungo ng ulo na para bang sinasabing "sige na, ituloy mo na." Isang mahabang buntung-hininga ang pinawalan ni Junard nang maramdaman ang pagdampi ng palad ni Rex sa kanyang kaibuturan. Maya-maya pa ay isang daliri nito ang naglaru-laro sa paligid ng butas niya. Napakagat-labi si Junard nang
maramdaman ang mainit na palad ni Rex na pilit na pinaghihiwalay ang pisngi ng kanyang pwet para magkaroon ito ng mas malayang pagkakataong malaro ang pinakabutas niya.
Damang-dama ni Junard ang kiliti nang isang masuyong halik ang ipadama ni Rex sa kanyang butas. Napaangat ang pwetan niya nang patigasin ni Rex ang dila niya at saka ihaplos ito sa pinakabutas, habang patuloy ang pagmasahe sa magkabilang pisngi ng pwet niya.
Parang pinsel ng isang dakilang pintor ang dila ni Rex sa paghagod sa pwet ng lalaking minamahal. Halatang wala pa kahit sino ang nakagalaw sa pwet nito at natutuwa siya sa pagkakataong ibinigay ni Junard na siya ang kauna-unahang lalaking papasok sa kaloob-looban nito.
Nang muling umahon si Rex sa ibabang bahagi ng katawan ni Junard ay iniabot nito sa kanya ang tube ng lubricant at saka sinabing "sige na, bunso, ihanda mo na ako."
Kinuha ni Rex ang lube at saka nilagyan ang kanyang kamay. Nilagyan niya ang pang-gitnang daliri at saka ito itinutok sa butas ng pwet ni Junard. Nang ipilit niyang ipasok ito sa masikip na butas ay naramdaman niyang napaigtad si Junard at napahawak sa kanyang
balikat. "Dahan-dahan, bunso, masakit," ang daing ni Junard. At ganon nga ang ginawa ni Rex. Nang maipasok niya ang ito ay huminto muna siya at tinanong si Junard kung ano ang
nararamdaman. "Nakakapanibago. Mahapdi at parang me pumasok na kahoy," ang sabi ni Junard.
"Ganon talaga, kuya," ang nakangiting sabi ni Rex. "Masasanay din ang pwet mo maya-maya."
"Hmmm sana nga, bunso, sana nga."
Hinugot muli ni Rex ang daliri at saka nilagyan ng mas maraming lubricant. Sa ikalawang pagkakataon ay ipinasok niya ito sa butas ng pwet ni Junard. Muli ay napa-sipol si Junard dahil sa hapding nadama.
Ilang sandali muna ang hinintay ni Rex bago ginalaw ang kanyang daliri sa loob ng pwet ni Junard. At muling inilabas. Dagdag pang muli ng lubricant. Ipinasok. Ginalugad ang loob. Inilabas. Sa bawat sandaling ginagawa ito ni Rex ay tinitingnan niya ang reaksyon ni
Junard. Subalit habang tumatagal ay nasasanay na rin si Junard na may kumikiwal-kiwal na kung ano sa kanyang pwet at nakukuha na niyang ngumiti.
Nang sa tantya ni Rex ay madulas na madulas na ang butas nito ay nilagyan niya ang kanyang sariling sandata at saka sinabihan si Junard na sa ilang sandali ay papasukin na niya ito.
Lakas loob na kinaya ni Junard ang pagpasok ni Rex. Noon lang niya nadama ang hirap na dinadanas pala ni Rex sa twing pinatungan niya ito at noon lang niya naunawaan ang laki ng sakripisyong ginagawa ni Rex. Para siyang hinihiwa… kinakatay… Mahapdi… Makirot… Masakit...
Ngunit titiisin niya alang-alang sa lalaking iniibig. Napayakap siyang lalo sa binata at saka sinabi dito ang mga katagang, "Mahal na mahal kita Rex" sabay halik sa mga labi ng lalaking ngayon ay naglalabas-masok sa kanyang kaibuturan.
Matapos ang maalab na romansa, kapwa nakahubad pa rin ang dalawa at walang imikan. Naisipan ni Junard na buksan ang TV at manood. Eksaktong paglipat ng channel ay papatapos ang isang lumang pelikula ni Vilma Santos at kinakanta ang theme song nito habang pinapakita ang credits.
Di ba't ako'y tao lang
na nadadarang at natutukso rin
maiaalis mo bang sa 'kin
ang matutuhan kang mahalin
sa bawat sandaling
hiram natin…
Muling nagkatinginan ang dalawa na para bang tinatanong kung ano ang kahihinatnan ng kanilang relasyon. Si Junard na ang bumasag sa katahimikang namamagitan sa kanilang
dalawa.
"Rex, nakapagdesisyon na ako. Ito na ang huling pagkikita natin. Maaaring sabihin mo na ginamit lang kita at nang makuha ko na ang gusto ko ay hahayaan ko na lang na maghiwalay tayo. Wag mong isipin iyon. Mahal kita at alam kong mahal na mahal mo ako. Lamang, mabuti nang harapin natin ang katotohanan. Asikasuhin mo si Jovi at ako naman ay aayusin ko na ang gusot sa aming mag-asawa. Hangad ko ang kaligayahan mo sa piling ni Jovi," ang mahabang pahayag ni Junard sa mangiyak-ngiyak na si Rex.
"Kuya, hindi na ba talaga magbabago ang desisyon mo? Kahit hiram payag na ako kuya, please… Ok na sa akin kahit minsan sa isang buwan… or kahit wala na itong ganito, wag mo lang akong iwan, please kuya," ang pakiusap ni Rex at tuluyan na itong umiyak.
"Rex, Rex, wag mong pahirapan ang sarili ko, please. Tama na. Ito na ang huli nating pagkikita at magkanya-kanya na tayong buhay."
Pagkasabi nito ay tumayo na si Junard at iinot-inot na nagtungo ng banyo at naligo at inayos ang sarili. Nang lumabas ay nangitang nakahiga pa rin si Rex at patuloy sa pag-iyak. Hindi na niya pinansin iyon at nagpatuloy na lang siya sa pagbibihis. Nang makapagbihis ay tinanong niya kung paiiwan pa ang binata at mauuna na siya o ano ang balak nito. Padabog na tumayo si Rex at tinungo ang banyo. Naligo rin at inayos ang sarili.
Nag-check out sila at nang nasa bandang EDSA na ay pinahinto ni Junard ang taksi sa isang kanto at nagpaalam na nang tuluyan kay Rex.
Itutuloy
No comments:
Post a Comment