By: Milkyhotdog
Sana subaybayan nyo itong kwento ng buhay ko kapulutan din ng aral to... Medyo mahirap para sa akin na ibalik ang gunita ng kahapon pero para sa kapakanan ng lahat ng gustong magbasa sige kahit masakit ang alala ng kahapon para sa akin gagawin ko para sa inyo...
Sa mga di pa nakabasa sa unang yugto ng buhay ko maari po lamang basahin nila ito para maintindihan nyo mabuti kong bakit ako humantong sa ganitong buhay at kung paano me nawalan ng tiwala sa sarili at sa Diyos.
Namangha ako at nabigla nang malaman kong nag-decision na si Jean na magpakasal kay Ralf. Sa kabila ng lahat na isang linggo lang sila nagka ligawan, medyo complicated kasi nga di pa nila alam ang mga sarili nila... Ako'y nagimbal sa bilis ng pangyayari. Natakot ako na baka sa bandang huli ako ang balikan ng lahat. Ako ang sisihin ako kasi ang may pakana ng lahat. Ako ang naligaw, ako yong nagpursige kay Ralf na manligaw, ako ang nakakaalam na bading si Ralf, kaya sa isip ko medyo delikado ako sa sitwasyon na iyon. Wala akong nagawa sa ofis sa araw na iyon. Nag-isip ako sa dapat kong gagawin. Pagkagaling ko sa ofis ko, dumeretso agad ako sa church kasi may service pa kami. Sa last mass kami pa ang choir kaya nagmamadali ako...
After the mass napansin ng best friend ko na matamlay ako at malayo ang tingin kay nilapitan ako... "'Tol what happened??? May problema ba? Dapat ka pa nga mag saya kasi ikakasal na si Ralf at Jean sa sunod na linggo na at invited tayo. First time lang nangyari na kasamahan natin nagkaligawan sa tulong mo rin tapos ito magkakatuluyan na sila," sabi ng best friend ko...
Parang wala lang akong narinig sa sinasabi ng bestfriend ko. "'Tol what happened? Parang wala ka sa sarili mo? ha?"
"Ah eh wala tol may inisip lang ako... Medyo problema itong napasukan ko kaso di ko pwedeng sabihin sa iyo baka lalong nagkakagulo..."
"'Tol seryoso ka yata ah ano ba yon? 'tol, bestfriend mo ako diba? Dapat ka magtiwala sa akin. Ako nga lahat sa buhay ko alam mo tapos kaw pala may tinatago sa akin," pagtatampo ng bestfriend kong si Julio...
"'Tol napakalaking problema to pag nangyari," sabi ko. "'Tol inuman tayo para may lakas me ng loob magsabi ng problema ko..."
"Sige 'tol doon tayo punta kina Brod Ben (yong tatay tatayan na min sa choir)..." at sugod kami ni bestfriend sa bahay ni Brod Ben.
"Mga brod napasugod yata kayo. Tamang-tama kumakalam na sikmura ko, bili muna ako ng makakain natin at siguradong mapalaban tayo mamaya sa inuman."
"Hehehe. Sige po... Antay kami dito brod," sagot ko. Naka-apat pa lang na bote ng beer ako pero medyo namula na ako at uminit na ako kaya nag lakas loob na akong mag salita at sinabi ko sa kanila ang problema ko. Lahat na nangyari sa amin ni Ralf sinabi ko lahat lahat.. Muntik na akong masuntok ng kaibigan ko sa sobrang pagkabigla...
"Tang ina mo, tol! Gago ka! Ba't ka pumayag? Tang ina mo, talaga alam mo ba ang pinasok mo? Problema yan, tarantado ka? Pumatol ka sa bakla? Ano nalang sasabihin ng mga parishoners natin? Magpapari ka pa naman. Ilang linggo nalang paalis ka na papuntang baguio doon ka na sa seminary tutuloy tapos mag-iiwan ka pa ng problema dito sa amin?"
Di ako nakasagot sa mga sunod sunod na paratang ng bestfriend ko. Buti nalang at napigilan sya ng kasama namin. Sana nasuntok pa ako ng best friend ko sa oras na iyon. Nakayuko nalang ako sa sobrang pagkahiya sa kanila... Mahina ang boses ko na sinabi kong, "'tol di ba sabi mo kanina best friend kita tapos akala ko kaw makatulong sa akin..."
"Gago ka kasi eh bat ngayon mo lang sinabi na may nangyari sa inyo ni Ralf? Di sana di na natin pinayagan na manligaw siya kay Jean... paano ngyon yan? Napakalaking problema ang ipinasok mo 'tol. Handa ka bang harapin yan? Pag pumalpak ang kanilang marriage kaw ang babalikan ng lahat."
"'Tol kaya ko nga sinabi sa inyo kasi di ko alam ang gagawin ko eh... 'Tol di ko ginusto yong pangyayari kaso lang lasing me at pinabayaan ko nalang sa takot na magising ka at magkagulo tayo doon sa bahay nya..."
"Tang inang Ralf na yan. Bakla pala. Napeke tayo... Kaya pala ang lagkit ng tingin sa iyo lagi tuwing nasa simbahan tayo. Palagi ko siyang nahuhuli nakatingin sa iyo," sabi ng bestfriend ko.
"Pabayaan nyo yan. Problema nila yan," sabi ni Brod Ben, "alam na nila ang sarili nila... magpursige silang magpakasal na di nila alam ang sarili nila isang linggo lang silang nagkaligawan. Pano nila makilala ang sarili nila? Labas ka na doon, Brod, hayaan mo sila dyan ..." pagtatapos nang nalasing na Brod Ben di ko alam kung nalasing sa beer o nalasing sa sinabi kong problema...
"'Tol ispin mo nalang lahat ng tao sa church natin may respeto sa iyo ang taas ng respeto nila paano ngayon yan pag nagkaproblema yan walang usok na di lalabas... Pag makita ko ang Ralf na yan bukas humanda siya sa akin..."
"'Tol, wag baka lalong magkakagulo pa..."
"Eh ano gagawin natin? Mag-antay dito sa mga problema sa dulo't ng gago na yon??"
"'Tol hatid mo nalang ako sa bahay bukas na tayo mag-usap medyo di na maganda ang usapin nating ito baka saan pa ito mapunta..."
"Sige 'tol, ihatid na kita kaw kasi eh di muna nag iisip bago gawin ang isang bagay..."
"'Tol, tama na bukas na natin pag usapan pagtatapos ko ng kwento ko."
Kinabukasan sa simbahan ulit, "Brod musta tulog mo? Nakatulog ka ba ng mahimbing?" pangungulit ng best friend ko...
"'Tol hindi eh. 'tol alam mo nagsisi ako kong bakit ko pa pinayagan na magkaligawan silang dalawa at alam naman ng babae na ako naman nangligaw sa kanya para kay Ralf... 'tol ano gagawin ko?"
"'Tol ipanalangin mo nalang na magtangumpay sila sa buhay nila at walang makakaalam ng lahat kasi pag nag ka problema nga, patay kang pari ka! Kaw talaga ang sisihin ng lahat ng ito lalo na puro military ang kapatid ni Jean at bayaw pa niya kapitan ng army... Galit ang mga yan sa bading eh mapangasawa pa ng kapatid nila bading tapos kaw pa ang nag- enganyo patay ka talaga dyan tol...
"Kaya nga tol nabahala na nga ako eh sagot ko..."
Parating itong si Jean ang tamis ng ngiti sa amin upang ibalita na sa tuesday next week na ang kasal nila parang namigat ang buong katawan ko sa sinabi ni Jean. Naibulong ko, "Lord, sana walang problema na mangyayari para makalabas me sa problemang ito... Lord, give the sign for all of this trials di ko kaya ito, Lord, please... Ilayo mo ako sa ganitong problema," panalangin ko sa sarili ko.
"Tara na, medyo hyper ako, andyan na ang bakla parating na," bulong ng best friend ko at nakita ko na papasok na si Ralf sa simbahan. Dali-dali kaming lumabas sa simbahan at umuwi nalang ng best friend ko... Umiwas kami.
Two days bago ang kasalan, nagpasya akong di na mag attend ng kasal. Si Brod Ben alanganin din kaso kinuha siyang ninong ng dalawa kaya medyo nahiya lang pumayag na rin siya... Nakarating sa kaalaman ni Ralf na di ako mag-a-attend ng kasal nila kaya pumunta ito sa bahay namin at ako'y kinausap... Tao siyang pumunta kaya tao ko rin ang pakikitungo ko sa kanya na may halong galit at awa sa kalagayan niya. Doon lahat sa pag-uusap naming dalawa sinabi ni Ralf ang nararamdaman niya sa akin...
Sabi niya, "Alam mo ba na sa unang pagkakita ko pa lang sa iyo eh may gusto na ako sa iyo?" "'Tol, wag ka mag salita ng ganyan pareho tayong lalaki, di pwedeng mangyari yong iniisip mo. 'Wag mong isipin yong nangyari sa atin at wala na iyon. Libog lang siguro yon," sabi ko sa kanya. "Sana baguhin mo na ang buhay mo, andiyan na mag a-asawa ka na 2 days from now, kasal mo na dapat ka magsaya dahil magiging padre de pamilya ka na. Wishing you a lot in your new life... 'Tol sana baguhin mo na ang buhay mo at alam kong kaya mo yan mabait si Jean maging matagumpay ang buhay mo..."
Napansin kong may mga luha sa mata ni Ralf at namula siya ng husto... "Di ko naman sya mahal eh, kaw ang mahal ko eh. Umiyak na siya... Ginawa ko lang na pakasalan si Jean sa kagustuhan ng parents ko at sa gusto mo, pero wala akong naramdaman sa kanya. Kaw lang yong minahal ko," sabi niya. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko... alam na pala sa kanila na ganoon siya... di ako naka-imik sa oras na iyon pinagmasdan ko lamang si Ralf na umiiyak sa harap ko... Ang galit sa puso ko napalitan ng awa sa kalagayan niya ngayon mas mahirap sa kanya yong sitwasyon...
"'Tol di kita gusto. Ang gusto ko mag serbisyo sa Panginoon at 'yon ang vocation ko sa buhay. Wala tayong dapat pag-usapan pa. Bumalik ka na kay Jean at mahalin mo siya tulad ng pag mamahal mo sa akin... Sige na, umuwi ka na baka makita ka pa ng nanay ko na umiiyak baka ano pa sabihin noon inaway kita..."
Biglang yapos si Ralf sa akin na umiiyak... "Mahal na mahhhal kita brod..." Parang bato ang tuhod ko sa biglang pangyayari biglang napaurong ako ng biglang hinalikan ako sa pisngi ni Ralf. Bago nagpaalam, may sinabi pa siya na.... gagawin niya ang pagpapakasal dahil sa gusto ng magulang niya at sa gusto kong mabago ang sarili niya... "Pag di ka mag-attend ng kasal ko, di ako tutuloy. Di me magpakita sa kasalan..." pagtatapos niya. Dali-daling umalis si Ralf dala ang sama at mabigat na loob... Ako naman nakatunganga lang at di nakakilos sa kinatatayuan ko... "'Tol tawag ka ni nanay... 'tol, hoy tol tawag ka ni nanay..." "Ha? Ano?" "Tawag ka ni nanay kanina ka pa diyan di mo narinig?" kapatid ko pala bunso namin... "Sige tol susunod na ako..."
Kinabukasan, lahat ng sinabi ni Ralf sinabi ko rin sa best friend ko... "'Tol problemang malaki yan. Sige 'tol para matapos na ang lahat ng ito mag-attend nalang tayo ng kasal nya bukas. Pero doon ka sa tabi ko ha para pag-nagka-problema ako ang haharap sa kanila," medyo napanatag ang loob ko sa best friend ko...
"'Tol simula ngayon, lumayo ka na kay Ralf. Umiwas ka na at palagay ko magkaka-problema yong marriage nila... Di bale ilang linggo nalang at aalis ka na rin. Goodluck 'tol sa pupuntahan mo. Sana, 'pag pari ka na ako pa rin best friend mo..."
"Oo naman, di magbabago yon. Ako rin kakasal sa iyo pag nag asawa ka na. hehhe."
"Basta, 'tol, libre ha?"
"'Tol hehehe oo naman walang bayad basta kaw 'tol"
Medyo nagliwanag yong isip ko sa biruan namin. Monday, ipapasa ko na ang resignation ko sa ofis. Alam naman nila na magpapari ako, eh problema ko lamang yong parents ko di pa nila alam. Pero walang problema kasi nanay ko palagi nagsisimba yon. Sa panata nya... papayagan ako noon. Ang tatay naman madali lang ipaliwanag dun... Mag papapirma pa pala ako ng permission sa guardian para ipakita sa nag recruit sa akin pero pag ok na lahat saka ko nalang ayusin...
"Oh tara na hangang di ka pa pari mag inuman muna tayo. Konting panahon nalang at magkakalayo na tayo 'tol di na kita pwedeng sundan sa seminaryo, sa barko kasi bagsak ko eh..."
"Tara kasi, pag sa loob na ako, wala na inuman doon."
Kasalan na mga tol... sa Hall of Justice ang kasalan judge daw muna sila magpapakasal, after a year sa simbahan naman daw ang kasal nila. Nauna akong dumating sa Hall of Justice andoon na lahat ng pamilya ng babae... mga kapatid at mga kasama sa simbahan... Brod ang tawag sa akin ng kapatid ni Jean na 2nd Lt. ang rank.
"Brod, swerte ka talaga sa amin at kaw ang nag bigay ng mapapang-asawa ng kapatid namin. Maseln yan sa mga lalaki. Marami na nag attempt diyan na manligaw kaso puro bagsak lahat sila. Grabe itong kapatid namin pero ok lang kasi kaw naman nag-recommend. Sigurado mabait yan si Ralf na kaibigan mo..." Parang di ako makakilos sa kinatatayuan ko at nangatog ang tuhod ko sa sobrang nerbiyos sa mga sinasabi ng kapatid nito. Kung alam lang nila na bakla ang mapangasawa ng kapatid nila, sigurado dito palang binaril na ako...
Kinabahan ako ang taas ng expectation nila sa dalawang mag asawa... dumating ang kapitan ng army... "Brod, Brod, tawag ng kapatid na babae ni Jean. Ito pala ang asawa ko, kapitan ito sa army..." Kinakabahan ako... "pano ito yong lagi kong kinikwento sa iyo na brother namin na pag nakita ko ito sa prayer meeting parang nawawala ang cancer ko. Papa, mabait si brod, siya yong nagpakilala kay Jean at si Ralf... kaibigan niya... sa wakas makapag-asawa rin si Jean. Napag-iwanan na siya ng panahon sa sobrang mapili sa lalaki."
Kinamayan ako ng kapitan... "Aahh kaw pala ang laging ikinikwento ni misis sa akin. Nag seselos nga ako eh kasi kaw lagi bukang bibig sa akin nito," nakatawa na kapitan ... "Pa, malapit na umalis yan. Magpapari na yan si brod..." "Ba mas maganda yan... brod, ipanalangin mo ako ha na gumaling me sa breast cancer ko. I-pray-over mo ako lagi na..." medyo seryosong salita ng may sakit... "Opo, sige, palagi kitang isasama sa panalangin ko. Ako rin ipanalangin nyo na makatapos ako sa vocation ko at makapagsilbi naman sa inyo. hehehe... Sige po doon muna ako sa labas, wala pa naman yong ikakasal." "Sige brod..." Di nila alam kanina pa ako gustong lumayo para umiwas. Pumunta ako kabilang building na walang tao. Medyo ginagawa na di pa natapos siguro kinulang sa budget kaya pending ang construction. Palakad-lakad ako nag-iisip. Kinakabahan nalilito ang isip ko...
"Psssst... psssst... psssst..." si Ralf nasa gawing kanan ko doon banda sa may room na walang tao tinatawag ako... Tumingin muna ako sa paligid kung may tao. Hinawakan ako ni Ralf sa kamay at dinala sa loob ng room. Akala ko may pag-uusapan lang kami... Isinara ang pinto, "'tol bakit? ano problema?" sabi ko, "kanina ka pa inaantay doon kaw nalang inaantay para umpisahan na ang seremonya..." tinitigan lang ako ni Ralf sabay yapos sa akin ng mahigpit na mahigpit. Di ako nakakilos. Damang-dama ko ang kasabikan nya at pangungulila.
Di pa naman ako nakapagsasalita, biglang hinalikan ako sa lips halik ng pagmamahal ang tagal at di ako nakatanggi. Uminit ako. Biglang sinipsip ni Ralf ang labi ko. Di ako nakakilos pa ng gumapang ang kamay ni Ralf sa baba papuntang zipper ng slacks kong pantalon. Ang bilis ng pangyayari. Natigilan lang ako ng maramdaman kong nahulog na ang pantalon ko. Nabuksan na pala ni Ralf at hawak hawak niya si totoy ko. Biglang kinabahan ako kasi baka may makakita sa amin. "'Tol, 'tol 'wag! 'Di tama yan! Mali! Mali yang gingawa mo! 'Wag 'tol, please ..." walang narinig si Ralf biglang isinubo si totoy.
Nanigas ang tuhod ko ang init ng bibig ni Ralf parang sanggol na gutom na gutom na parang di pinadede ng nanay ng isang linggo... Di ako lasing kaya ramdam na ramdam ko ang kiliti at sarap... Di ako makakatanggi, nadala na ako sa libog at init ng katawan.... Tang ina bakit ganito ka sarap? sa isip... Shit! Tang ina... bulong ko. "Aaaahh sssarapppp... Aaaaahahahahh..."
Biglang tumigil si Ralf sa kaka-subo sa tigas na tigas kong totoy... ibinaba ang brief ko at sinimulan dilaan ang yagbols ko. Tang ina sobrang kiliti pala grabe. Mahirap pala di mo mapigilan ang sarap sarap naman talaga napa-ungol ako sa ginagawa ni Ralf. Di ko na pinansin pa kung may nakakarinig o may nakakakita sa amin. Shit Shit Tang Ina, Lord, ang sarap. Shit Aahhhhhh...
Nangangatog na ang tuhod ko palatandaan na malapit na ako labasan. Talagang sinagad nang sinagad napahawak ako sa ulo niya sa sobrang sarap. Isang napakalakas na ulos ko sa bibig nya ang pinakawalan ko at rumagasa na ang tamod ko sa loob ng bibig ni Ralf. "Aaahhhhhhhhhhhh ahhhhhhhhh hhhhasrappppp ahhhhh yan pa aaahhhhh..."
Nakaramdam ako ng pagka- ngilo ng ulo ng totoy ko kaya pilit kong hugutin sa bibig ni Ralf si totoy. Walang sinayang si Ralf, lahat kinain niya, ako naman biglang naalimpungatan kaya dali dali me nag ayos at lumabas sa building na iyon. Dumaan ako sa likuran, para walang makakakita...
Hapong-hapo ako ng sinalubong ng best friend ko... "Asan ka galing bestfriend??? Ah wala diyan lang sa labas," sabay punas ng panyo sa pawis ko sa noo... "Nag-umpisa na ba ang kasalan?" usisa ko sa kanya. "Wala si Ralf eh..." saka namin nakita si Ralf na paparating galing naman sa bandang harapan ng kabilang building. Nagpalakpakan ang lahat ng dumating siya punas punas ang pawis sa mukha... Nagkatitigan kami at seryoso ang tingin niya sa akin. Binawi ko ang tingin ko sa kanya at yumuko na lamang, doon ako nakapag-isip na mali ang ginawa namin... Wala na ako sa hustong pag iisip... Tuliro na naman ako. Malayo ang iniisip, blanko ang utak ko. Biglang narinig ko na lamang malapit na matapos ang seremonyas...
"Jean, tinatangap mo bang asawa si Ralf? Mamahalin sa hirap at ginhawa?" Napatingin ako sa kanila at masarap na ngiti na sumagot si Jean ng, "Opo, tinatangap ko po bukal sa loob ko..." "Ralf, tinatangap mo bang maging asawa si Jean at mamahalin sa hirap man o ginhawa?"
Natigilin si Ralf. Tumingin sa akin. Makikita ko sa mata nya ang lungkot at sama ng loob... Inulit judge ang tanong. Biglang yumoko nalang ako. Narinig ko ang garalgal na bosses ni Ralf na, "Opo, tinatanggap ko." Palakpakan na ang lahat pagka-sabi ng judge, "Halikan mo na ang asawa mo tanda ng pagmamahalan niyo... Congratutions to both of you," sabi ng judge sabay kinamayan sila. Isang malakas na palakpakan ang sumalubong sa bagong kasal...
Mga 'tol subaybayan nyo ang kwento ko ha... kasi sakit na mga daliri ko kakapindot ng keyboard ng computer... Mahaba-habang kwento ito mga tol. Kapulutan ng aral sana wag kayong magsawa ka babasa nitong true-to-life story ko...
Abangan nyo ang karugtong nito... para malaman nyo kong paano ako nawalan ng tiwala sa sarili ko at kong papano nawala ang tiwala ko sa Diyos sa tindi ng binigay nya trials sa buhay ko...
Masakit at mahapdi sa isipan ko ang sariwain muli ang mga bagay na ibinaon ko na sa limot pero para sa inyo dear readers gagampanan ko ito para sa lahat na gusto pa magbasa ng kwento ko... Hanggang dito muna tayo bigyan muna ninyo ako ng oras para ma control ko sarili ko masakit masyado ang mga susunod na kwento ko masyadong complicated at baka di ko matapos umiiyak na lang ako dito sa harap ng computer ko.... Mga tol subaybayan nyo nalang...
Sana subaybayan nyo itong kwento ng buhay ko kapulutan din ng aral to... Medyo mahirap para sa akin na ibalik ang gunita ng kahapon pero para sa kapakanan ng lahat ng gustong magbasa sige kahit masakit ang alala ng kahapon para sa akin gagawin ko para sa inyo...
Sa mga di pa nakabasa sa unang yugto ng buhay ko maari po lamang basahin nila ito para maintindihan nyo mabuti kong bakit ako humantong sa ganitong buhay at kung paano me nawalan ng tiwala sa sarili at sa Diyos.
Namangha ako at nabigla nang malaman kong nag-decision na si Jean na magpakasal kay Ralf. Sa kabila ng lahat na isang linggo lang sila nagka ligawan, medyo complicated kasi nga di pa nila alam ang mga sarili nila... Ako'y nagimbal sa bilis ng pangyayari. Natakot ako na baka sa bandang huli ako ang balikan ng lahat. Ako ang sisihin ako kasi ang may pakana ng lahat. Ako ang naligaw, ako yong nagpursige kay Ralf na manligaw, ako ang nakakaalam na bading si Ralf, kaya sa isip ko medyo delikado ako sa sitwasyon na iyon. Wala akong nagawa sa ofis sa araw na iyon. Nag-isip ako sa dapat kong gagawin. Pagkagaling ko sa ofis ko, dumeretso agad ako sa church kasi may service pa kami. Sa last mass kami pa ang choir kaya nagmamadali ako...
After the mass napansin ng best friend ko na matamlay ako at malayo ang tingin kay nilapitan ako... "'Tol what happened??? May problema ba? Dapat ka pa nga mag saya kasi ikakasal na si Ralf at Jean sa sunod na linggo na at invited tayo. First time lang nangyari na kasamahan natin nagkaligawan sa tulong mo rin tapos ito magkakatuluyan na sila," sabi ng best friend ko...
Parang wala lang akong narinig sa sinasabi ng bestfriend ko. "'Tol what happened? Parang wala ka sa sarili mo? ha?"
"Ah eh wala tol may inisip lang ako... Medyo problema itong napasukan ko kaso di ko pwedeng sabihin sa iyo baka lalong nagkakagulo..."
"'Tol seryoso ka yata ah ano ba yon? 'tol, bestfriend mo ako diba? Dapat ka magtiwala sa akin. Ako nga lahat sa buhay ko alam mo tapos kaw pala may tinatago sa akin," pagtatampo ng bestfriend kong si Julio...
"'Tol napakalaking problema to pag nangyari," sabi ko. "'Tol inuman tayo para may lakas me ng loob magsabi ng problema ko..."
"Sige 'tol doon tayo punta kina Brod Ben (yong tatay tatayan na min sa choir)..." at sugod kami ni bestfriend sa bahay ni Brod Ben.
"Mga brod napasugod yata kayo. Tamang-tama kumakalam na sikmura ko, bili muna ako ng makakain natin at siguradong mapalaban tayo mamaya sa inuman."
"Hehehe. Sige po... Antay kami dito brod," sagot ko. Naka-apat pa lang na bote ng beer ako pero medyo namula na ako at uminit na ako kaya nag lakas loob na akong mag salita at sinabi ko sa kanila ang problema ko. Lahat na nangyari sa amin ni Ralf sinabi ko lahat lahat.. Muntik na akong masuntok ng kaibigan ko sa sobrang pagkabigla...
"Tang ina mo, tol! Gago ka! Ba't ka pumayag? Tang ina mo, talaga alam mo ba ang pinasok mo? Problema yan, tarantado ka? Pumatol ka sa bakla? Ano nalang sasabihin ng mga parishoners natin? Magpapari ka pa naman. Ilang linggo nalang paalis ka na papuntang baguio doon ka na sa seminary tutuloy tapos mag-iiwan ka pa ng problema dito sa amin?"
Di ako nakasagot sa mga sunod sunod na paratang ng bestfriend ko. Buti nalang at napigilan sya ng kasama namin. Sana nasuntok pa ako ng best friend ko sa oras na iyon. Nakayuko nalang ako sa sobrang pagkahiya sa kanila... Mahina ang boses ko na sinabi kong, "'tol di ba sabi mo kanina best friend kita tapos akala ko kaw makatulong sa akin..."
"Gago ka kasi eh bat ngayon mo lang sinabi na may nangyari sa inyo ni Ralf? Di sana di na natin pinayagan na manligaw siya kay Jean... paano ngyon yan? Napakalaking problema ang ipinasok mo 'tol. Handa ka bang harapin yan? Pag pumalpak ang kanilang marriage kaw ang babalikan ng lahat."
"'Tol kaya ko nga sinabi sa inyo kasi di ko alam ang gagawin ko eh... 'Tol di ko ginusto yong pangyayari kaso lang lasing me at pinabayaan ko nalang sa takot na magising ka at magkagulo tayo doon sa bahay nya..."
"Tang inang Ralf na yan. Bakla pala. Napeke tayo... Kaya pala ang lagkit ng tingin sa iyo lagi tuwing nasa simbahan tayo. Palagi ko siyang nahuhuli nakatingin sa iyo," sabi ng bestfriend ko.
"Pabayaan nyo yan. Problema nila yan," sabi ni Brod Ben, "alam na nila ang sarili nila... magpursige silang magpakasal na di nila alam ang sarili nila isang linggo lang silang nagkaligawan. Pano nila makilala ang sarili nila? Labas ka na doon, Brod, hayaan mo sila dyan ..." pagtatapos nang nalasing na Brod Ben di ko alam kung nalasing sa beer o nalasing sa sinabi kong problema...
"'Tol ispin mo nalang lahat ng tao sa church natin may respeto sa iyo ang taas ng respeto nila paano ngayon yan pag nagkaproblema yan walang usok na di lalabas... Pag makita ko ang Ralf na yan bukas humanda siya sa akin..."
"'Tol, wag baka lalong magkakagulo pa..."
"Eh ano gagawin natin? Mag-antay dito sa mga problema sa dulo't ng gago na yon??"
"'Tol hatid mo nalang ako sa bahay bukas na tayo mag-usap medyo di na maganda ang usapin nating ito baka saan pa ito mapunta..."
"Sige 'tol, ihatid na kita kaw kasi eh di muna nag iisip bago gawin ang isang bagay..."
"'Tol, tama na bukas na natin pag usapan pagtatapos ko ng kwento ko."
Kinabukasan sa simbahan ulit, "Brod musta tulog mo? Nakatulog ka ba ng mahimbing?" pangungulit ng best friend ko...
"'Tol hindi eh. 'tol alam mo nagsisi ako kong bakit ko pa pinayagan na magkaligawan silang dalawa at alam naman ng babae na ako naman nangligaw sa kanya para kay Ralf... 'tol ano gagawin ko?"
"'Tol ipanalangin mo nalang na magtangumpay sila sa buhay nila at walang makakaalam ng lahat kasi pag nag ka problema nga, patay kang pari ka! Kaw talaga ang sisihin ng lahat ng ito lalo na puro military ang kapatid ni Jean at bayaw pa niya kapitan ng army... Galit ang mga yan sa bading eh mapangasawa pa ng kapatid nila bading tapos kaw pa ang nag- enganyo patay ka talaga dyan tol...
"Kaya nga tol nabahala na nga ako eh sagot ko..."
Parating itong si Jean ang tamis ng ngiti sa amin upang ibalita na sa tuesday next week na ang kasal nila parang namigat ang buong katawan ko sa sinabi ni Jean. Naibulong ko, "Lord, sana walang problema na mangyayari para makalabas me sa problemang ito... Lord, give the sign for all of this trials di ko kaya ito, Lord, please... Ilayo mo ako sa ganitong problema," panalangin ko sa sarili ko.
"Tara na, medyo hyper ako, andyan na ang bakla parating na," bulong ng best friend ko at nakita ko na papasok na si Ralf sa simbahan. Dali-dali kaming lumabas sa simbahan at umuwi nalang ng best friend ko... Umiwas kami.
Two days bago ang kasalan, nagpasya akong di na mag attend ng kasal. Si Brod Ben alanganin din kaso kinuha siyang ninong ng dalawa kaya medyo nahiya lang pumayag na rin siya... Nakarating sa kaalaman ni Ralf na di ako mag-a-attend ng kasal nila kaya pumunta ito sa bahay namin at ako'y kinausap... Tao siyang pumunta kaya tao ko rin ang pakikitungo ko sa kanya na may halong galit at awa sa kalagayan niya. Doon lahat sa pag-uusap naming dalawa sinabi ni Ralf ang nararamdaman niya sa akin...
Sabi niya, "Alam mo ba na sa unang pagkakita ko pa lang sa iyo eh may gusto na ako sa iyo?" "'Tol, wag ka mag salita ng ganyan pareho tayong lalaki, di pwedeng mangyari yong iniisip mo. 'Wag mong isipin yong nangyari sa atin at wala na iyon. Libog lang siguro yon," sabi ko sa kanya. "Sana baguhin mo na ang buhay mo, andiyan na mag a-asawa ka na 2 days from now, kasal mo na dapat ka magsaya dahil magiging padre de pamilya ka na. Wishing you a lot in your new life... 'Tol sana baguhin mo na ang buhay mo at alam kong kaya mo yan mabait si Jean maging matagumpay ang buhay mo..."
Napansin kong may mga luha sa mata ni Ralf at namula siya ng husto... "Di ko naman sya mahal eh, kaw ang mahal ko eh. Umiyak na siya... Ginawa ko lang na pakasalan si Jean sa kagustuhan ng parents ko at sa gusto mo, pero wala akong naramdaman sa kanya. Kaw lang yong minahal ko," sabi niya. Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko... alam na pala sa kanila na ganoon siya... di ako naka-imik sa oras na iyon pinagmasdan ko lamang si Ralf na umiiyak sa harap ko... Ang galit sa puso ko napalitan ng awa sa kalagayan niya ngayon mas mahirap sa kanya yong sitwasyon...
"'Tol di kita gusto. Ang gusto ko mag serbisyo sa Panginoon at 'yon ang vocation ko sa buhay. Wala tayong dapat pag-usapan pa. Bumalik ka na kay Jean at mahalin mo siya tulad ng pag mamahal mo sa akin... Sige na, umuwi ka na baka makita ka pa ng nanay ko na umiiyak baka ano pa sabihin noon inaway kita..."
Biglang yapos si Ralf sa akin na umiiyak... "Mahal na mahhhal kita brod..." Parang bato ang tuhod ko sa biglang pangyayari biglang napaurong ako ng biglang hinalikan ako sa pisngi ni Ralf. Bago nagpaalam, may sinabi pa siya na.... gagawin niya ang pagpapakasal dahil sa gusto ng magulang niya at sa gusto kong mabago ang sarili niya... "Pag di ka mag-attend ng kasal ko, di ako tutuloy. Di me magpakita sa kasalan..." pagtatapos niya. Dali-daling umalis si Ralf dala ang sama at mabigat na loob... Ako naman nakatunganga lang at di nakakilos sa kinatatayuan ko... "'Tol tawag ka ni nanay... 'tol, hoy tol tawag ka ni nanay..." "Ha? Ano?" "Tawag ka ni nanay kanina ka pa diyan di mo narinig?" kapatid ko pala bunso namin... "Sige tol susunod na ako..."
Kinabukasan, lahat ng sinabi ni Ralf sinabi ko rin sa best friend ko... "'Tol problemang malaki yan. Sige 'tol para matapos na ang lahat ng ito mag-attend nalang tayo ng kasal nya bukas. Pero doon ka sa tabi ko ha para pag-nagka-problema ako ang haharap sa kanila," medyo napanatag ang loob ko sa best friend ko...
"'Tol simula ngayon, lumayo ka na kay Ralf. Umiwas ka na at palagay ko magkaka-problema yong marriage nila... Di bale ilang linggo nalang at aalis ka na rin. Goodluck 'tol sa pupuntahan mo. Sana, 'pag pari ka na ako pa rin best friend mo..."
"Oo naman, di magbabago yon. Ako rin kakasal sa iyo pag nag asawa ka na. hehhe."
"Basta, 'tol, libre ha?"
"'Tol hehehe oo naman walang bayad basta kaw 'tol"
Medyo nagliwanag yong isip ko sa biruan namin. Monday, ipapasa ko na ang resignation ko sa ofis. Alam naman nila na magpapari ako, eh problema ko lamang yong parents ko di pa nila alam. Pero walang problema kasi nanay ko palagi nagsisimba yon. Sa panata nya... papayagan ako noon. Ang tatay naman madali lang ipaliwanag dun... Mag papapirma pa pala ako ng permission sa guardian para ipakita sa nag recruit sa akin pero pag ok na lahat saka ko nalang ayusin...
"Oh tara na hangang di ka pa pari mag inuman muna tayo. Konting panahon nalang at magkakalayo na tayo 'tol di na kita pwedeng sundan sa seminaryo, sa barko kasi bagsak ko eh..."
"Tara kasi, pag sa loob na ako, wala na inuman doon."
Kasalan na mga tol... sa Hall of Justice ang kasalan judge daw muna sila magpapakasal, after a year sa simbahan naman daw ang kasal nila. Nauna akong dumating sa Hall of Justice andoon na lahat ng pamilya ng babae... mga kapatid at mga kasama sa simbahan... Brod ang tawag sa akin ng kapatid ni Jean na 2nd Lt. ang rank.
"Brod, swerte ka talaga sa amin at kaw ang nag bigay ng mapapang-asawa ng kapatid namin. Maseln yan sa mga lalaki. Marami na nag attempt diyan na manligaw kaso puro bagsak lahat sila. Grabe itong kapatid namin pero ok lang kasi kaw naman nag-recommend. Sigurado mabait yan si Ralf na kaibigan mo..." Parang di ako makakilos sa kinatatayuan ko at nangatog ang tuhod ko sa sobrang nerbiyos sa mga sinasabi ng kapatid nito. Kung alam lang nila na bakla ang mapangasawa ng kapatid nila, sigurado dito palang binaril na ako...
Kinabahan ako ang taas ng expectation nila sa dalawang mag asawa... dumating ang kapitan ng army... "Brod, Brod, tawag ng kapatid na babae ni Jean. Ito pala ang asawa ko, kapitan ito sa army..." Kinakabahan ako... "pano ito yong lagi kong kinikwento sa iyo na brother namin na pag nakita ko ito sa prayer meeting parang nawawala ang cancer ko. Papa, mabait si brod, siya yong nagpakilala kay Jean at si Ralf... kaibigan niya... sa wakas makapag-asawa rin si Jean. Napag-iwanan na siya ng panahon sa sobrang mapili sa lalaki."
Kinamayan ako ng kapitan... "Aahh kaw pala ang laging ikinikwento ni misis sa akin. Nag seselos nga ako eh kasi kaw lagi bukang bibig sa akin nito," nakatawa na kapitan ... "Pa, malapit na umalis yan. Magpapari na yan si brod..." "Ba mas maganda yan... brod, ipanalangin mo ako ha na gumaling me sa breast cancer ko. I-pray-over mo ako lagi na..." medyo seryosong salita ng may sakit... "Opo, sige, palagi kitang isasama sa panalangin ko. Ako rin ipanalangin nyo na makatapos ako sa vocation ko at makapagsilbi naman sa inyo. hehehe... Sige po doon muna ako sa labas, wala pa naman yong ikakasal." "Sige brod..." Di nila alam kanina pa ako gustong lumayo para umiwas. Pumunta ako kabilang building na walang tao. Medyo ginagawa na di pa natapos siguro kinulang sa budget kaya pending ang construction. Palakad-lakad ako nag-iisip. Kinakabahan nalilito ang isip ko...
"Psssst... psssst... psssst..." si Ralf nasa gawing kanan ko doon banda sa may room na walang tao tinatawag ako... Tumingin muna ako sa paligid kung may tao. Hinawakan ako ni Ralf sa kamay at dinala sa loob ng room. Akala ko may pag-uusapan lang kami... Isinara ang pinto, "'tol bakit? ano problema?" sabi ko, "kanina ka pa inaantay doon kaw nalang inaantay para umpisahan na ang seremonya..." tinitigan lang ako ni Ralf sabay yapos sa akin ng mahigpit na mahigpit. Di ako nakakilos. Damang-dama ko ang kasabikan nya at pangungulila.
Di pa naman ako nakapagsasalita, biglang hinalikan ako sa lips halik ng pagmamahal ang tagal at di ako nakatanggi. Uminit ako. Biglang sinipsip ni Ralf ang labi ko. Di ako nakakilos pa ng gumapang ang kamay ni Ralf sa baba papuntang zipper ng slacks kong pantalon. Ang bilis ng pangyayari. Natigilan lang ako ng maramdaman kong nahulog na ang pantalon ko. Nabuksan na pala ni Ralf at hawak hawak niya si totoy ko. Biglang kinabahan ako kasi baka may makakita sa amin. "'Tol, 'tol 'wag! 'Di tama yan! Mali! Mali yang gingawa mo! 'Wag 'tol, please ..." walang narinig si Ralf biglang isinubo si totoy.
Nanigas ang tuhod ko ang init ng bibig ni Ralf parang sanggol na gutom na gutom na parang di pinadede ng nanay ng isang linggo... Di ako lasing kaya ramdam na ramdam ko ang kiliti at sarap... Di ako makakatanggi, nadala na ako sa libog at init ng katawan.... Tang ina bakit ganito ka sarap? sa isip... Shit! Tang ina... bulong ko. "Aaaahh sssarapppp... Aaaaahahahahh..."
Biglang tumigil si Ralf sa kaka-subo sa tigas na tigas kong totoy... ibinaba ang brief ko at sinimulan dilaan ang yagbols ko. Tang ina sobrang kiliti pala grabe. Mahirap pala di mo mapigilan ang sarap sarap naman talaga napa-ungol ako sa ginagawa ni Ralf. Di ko na pinansin pa kung may nakakarinig o may nakakakita sa amin. Shit Shit Tang Ina, Lord, ang sarap. Shit Aahhhhhh...
Nangangatog na ang tuhod ko palatandaan na malapit na ako labasan. Talagang sinagad nang sinagad napahawak ako sa ulo niya sa sobrang sarap. Isang napakalakas na ulos ko sa bibig nya ang pinakawalan ko at rumagasa na ang tamod ko sa loob ng bibig ni Ralf. "Aaahhhhhhhhhhhh ahhhhhhhhh hhhhasrappppp ahhhhh yan pa aaahhhhh..."
Nakaramdam ako ng pagka- ngilo ng ulo ng totoy ko kaya pilit kong hugutin sa bibig ni Ralf si totoy. Walang sinayang si Ralf, lahat kinain niya, ako naman biglang naalimpungatan kaya dali dali me nag ayos at lumabas sa building na iyon. Dumaan ako sa likuran, para walang makakakita...
Hapong-hapo ako ng sinalubong ng best friend ko... "Asan ka galing bestfriend??? Ah wala diyan lang sa labas," sabay punas ng panyo sa pawis ko sa noo... "Nag-umpisa na ba ang kasalan?" usisa ko sa kanya. "Wala si Ralf eh..." saka namin nakita si Ralf na paparating galing naman sa bandang harapan ng kabilang building. Nagpalakpakan ang lahat ng dumating siya punas punas ang pawis sa mukha... Nagkatitigan kami at seryoso ang tingin niya sa akin. Binawi ko ang tingin ko sa kanya at yumuko na lamang, doon ako nakapag-isip na mali ang ginawa namin... Wala na ako sa hustong pag iisip... Tuliro na naman ako. Malayo ang iniisip, blanko ang utak ko. Biglang narinig ko na lamang malapit na matapos ang seremonyas...
"Jean, tinatangap mo bang asawa si Ralf? Mamahalin sa hirap at ginhawa?" Napatingin ako sa kanila at masarap na ngiti na sumagot si Jean ng, "Opo, tinatangap ko po bukal sa loob ko..." "Ralf, tinatangap mo bang maging asawa si Jean at mamahalin sa hirap man o ginhawa?"
Natigilin si Ralf. Tumingin sa akin. Makikita ko sa mata nya ang lungkot at sama ng loob... Inulit judge ang tanong. Biglang yumoko nalang ako. Narinig ko ang garalgal na bosses ni Ralf na, "Opo, tinatanggap ko." Palakpakan na ang lahat pagka-sabi ng judge, "Halikan mo na ang asawa mo tanda ng pagmamahalan niyo... Congratutions to both of you," sabi ng judge sabay kinamayan sila. Isang malakas na palakpakan ang sumalubong sa bagong kasal...
Mga 'tol subaybayan nyo ang kwento ko ha... kasi sakit na mga daliri ko kakapindot ng keyboard ng computer... Mahaba-habang kwento ito mga tol. Kapulutan ng aral sana wag kayong magsawa ka babasa nitong true-to-life story ko...
Abangan nyo ang karugtong nito... para malaman nyo kong paano ako nawalan ng tiwala sa sarili ko at kong papano nawala ang tiwala ko sa Diyos sa tindi ng binigay nya trials sa buhay ko...
Masakit at mahapdi sa isipan ko ang sariwain muli ang mga bagay na ibinaon ko na sa limot pero para sa inyo dear readers gagampanan ko ito para sa lahat na gusto pa magbasa ng kwento ko... Hanggang dito muna tayo bigyan muna ninyo ako ng oras para ma control ko sarili ko masakit masyado ang mga susunod na kwento ko masyadong complicated at baka di ko matapos umiiyak na lang ako dito sa harap ng computer ko.... Mga tol subaybayan nyo nalang...
No comments:
Post a Comment