SI JOSEPH AT AKO 3

By: Kalboluis2003

May nangyari sa amin ni Joseph, parang pinaghalong kidnap and rape with consent na getaway. Bumalik kami sa place nang childhood namin at doon naming tinapos ang pagiging mga estranghero at bata sa isa't isa.

"Shit Joseph, 17 ka palang" alala ko pagkatapos naming ibuhos ang pananabik at curiosity sa katawan ng isa't isa. Sabi naman niya'y magiging 18 na siya sa loob ng tatlong buwan, pwede na nya kong pakasalan kapag nadisgrasya niya ako at pwede rin niya akong iboto sa darating na eleksyon. "First time ko," dadag pa niya sa akin bagay na alam kong hindi totoo.

"Gago! If I know, pahada ka, alam mong itutok yang ano mo sa bibig ko. Tapos ang galing mong umayuda, first time mo? Tarantado!" Dahil dito ay umain siyang may experience na siya sa blow job sa bading at all the way naman sa babae, pero iginiit niyang ako daw ang una niyang kina-anal sex. Not that I thought it was then emotionally significant pero ang worry ko ay ang pumutok ang condom na gamit niya habang nagsi-sex kami sa laki ng dick niya. Ni hindi ko sinabing "what if" puta ang kina-all the way niyang babae. Basta sinabi kong may posibilidad kaming magkahawaan ng AIDS. Bagay na parang ikinasama niya ng loob dahil hindi daw puta ang nagalaw na nyang babae.

Isang memorable na bout of intimacy na muntik nang ma-sabotage ng matalas kong dila. Medyo naayos naman namin ang paghihiwalay sa pagsabi ko ng "sorry" at may promise naman syang magkikita kami everytime na uuwi siya mula sa trabaho niya sa Laguna.

Pero meron na akong ibang plano, palibhasa guilty na nasaktan ko kaagad ang puppy love ko tapos sa isang iglap ay mawawala na naman sa akin. Not now, not when may nangyari na sa amin at not now na merong tenderness akong nakita sa pakikitungo niya sa akin. Ngayon pa, nasa edad na ako at meron na kaming choice? Sabi ko, I will make things work for us.

With that thought, naglinis ako ng katawan at pumasok ako ng trabaho sa munisipyo. Kung akala nang iba, a-attend lang tuwing session ang pagiging municipal councilor, e baka artista yung mga konsehal ng mga taong yon. Sa maliliit na bayan na walang masyadong budget para sa staff, ang trabaho ng konsehal na seryoso sa tungkulin ay marami-rami din. Nandyan ang mag review ng mga panukalang barangay at municipal resolutions at ordinances na isasalang sa susunod na session. Nandyan na gawin ang sariling legal at legislative research. Nandyan ang pagkikipag-konsulta sa masa tungkol sa mga panukalang ito. Nandyan ang social responsibilities na pag-attend sa mga functions hindi lang mga baryo, kundi hanggang sa kapitolyo ng probinsya. Sabagay, kahit saan namang bagay kung seryoso ka sa ginagawa mo, marami kang trabaho.

Pag dating ko sa maliit na cubicle ko ay mayroong note na gusto daw akong makita ng mayor. Agad akong tumungo sa office ni Papa Mayor, pareho kong alumnus ng UP Econ, pero anak siya ng old rich na pamilya sa probinsya. Mestisuhin talaga sya at talagang pwedeng maging artista ang career kung hindi nagka-utak. Siya ang aking mentor sa local politics, meron siyang vision para sa bayan na gusto kong pakisalihang isakatuparan at yon ang common ground namin, kahit alam niyang bading ako. Well, pinakagusto ko siguro sa kanya yung tanggap niya at the start na kinuha niya ko sa partido kahit na badinggola ako. Ilang taon lang naman ang agwat naming kaya magkaibigan ang turing namin kapag wala kami sa mga pormal na functions.

"Congrats sa successful na pa-disco mo kagabi konsehal. Nag pay-off na naman ang pagpe-prepare mo nang matagal, at nabawasan din ang problema natin sa financing ng Inter-town Cup." Sabi niya sa akin.

"Thank you, mayor. Pero I feel na hindi tungkol sa disco kaya mo ako pinatawag?" aware kasi akong marami ding trabaho ang taong ito kaya diniretso ko na sya ng tanong.

"You're right. You were seen exiting the premises of your own activity last night, aboard a vehicle na minamaneho ng isang batang lalake?"

"For Christ's sake, Edwin," in-address ko na ang Mayor sa first name niya. "Hindi na bata ‘yon, he is turning eighteen in August and as you yourself said, sya ang nagda-drive at hindi ako ang nanghila sa kanya. Isa pa, it's a personal matter na way beyond my duty here na hindi dapat minamanmanan. Tsaka kung magsalita ka parang ang tanda tanda ko na e 22 pa lang din naman ako."

Itinaas agad niya ang kamay niya para pa-prenuhin ako. Nag-aalala yata ang Mayor na baka sinasapian na ako ni Miriam Defensor Santiago. "Unang-unang hindi ka minamanmanan. It's just that you are a very popular figure and everybody could not help but know kung nasaan ka. Pangalawa, I am just relaying this to you para ma-test kung papaano mag-se-settle sa judgment mo ang being intimate with a minor dahil alam kong discreet kang tao pero kagabi, parang naging reckless ka yata na ibig sabihin gusto mo talaga yung binata. Lastly, I am making you aware of what the party might think when they find this out, kung ano ang impact nito for your succeeding candidacy at pati na rin sa kalaban mo, baka gawin nilang issue ito."

"You know my stand on my candidacy Mayor. Pumayag akong sumama sa partido dahil naniniwala ako na kailangan ng young blood ang governance ng bayan natin. The deal was gagawin ko ang best ko sa term na ito at hindi na ako masi-seek ng re-election. Marami pang young blood dyan na deserving at willing magsilbi sa bayan natin, now that there is you na willing na bigyan sila ng chance. Heck, hindi ko pa nga inaayos ang pagiging CPA ko."

"I thought you might cast aside that dream for this one kasi parang masaya ka sa ginagawa mo dito e. Akala ko tutuloy ka pa."

"Thank you for the vote of confidence pero masaya ako dahil alam kong I am doing this out of sheer service to the people. Afterwards I can be a shark and sniff blood in the corporate world without flinching dahil tapos ko na ang serbisyo ko para sa konsensya at bayan."

"Hindi mo na ako mahal, ipagpapalit mo na ako sa private career at sa bago mong toy boy," ginawa na niyang personal ang appeal ng argumento.

"At least tama pa rin ang basa mo sa akin on both counts. Yeah, I will move on to a private career para less-strained ng public opinion ang relationships ko. Mahal ko rin siguro yung boy, because I am willing to make a stand and take risks for him. At saka ang tagal pa nang susunod na elections, ang dami pa nating pwedeng gawin and who knows magbago ang ihip na hangin."

"Oo nga naman. I'm glad that you have been consistently honest with me on this, Daniel kahit personal na bagay ito. That's what people love in you sa bayan na ito. And for your own sake, pwede bang isara mo pa yang isang butones ng polo shirt mo dahil ang laki ng chikinini mo sa leeg."

Yun lang at alam na naming nang boss ko ang stand namin sa isang issue: huwag ibalandra ang chikinini. Pero seriously, alam ko, I have been forewarned. Kung gusto ko nang future sa politika, okey din lang na magpakabading ako pero hanggang certain level lang dahil kailangan pa rin ng nod of approval ng partido na may pera sa pangangampanya. Mayorang bading? Hmmm palagay ko hindi masyadong popondohan. Grabe no? Politics and showbiz sometimes do look like the same animals. Pati lovelife kasali.

In the mean time, na inspire naman ako sa trabaho at sinipagan ko pa ang community outreach ko (kahit makipagchikahan lang sa tabi ng bakod para malaman ang opinion ng mga constituents, bah outreach na yan). Si Jerry, ang kaibigan kong parlor diva ang siyang sounding board ko sa bayan namin. Siya rin ang tagakalap ng mga intelligence information ko.

"O hayan ang address nang Joseph na yan sa Laguna. Kumpleto sketch yan. Kasi nahahalata ko na habang lumiliit yang marka mo sa leeg e nagiging balisa ka na."

‘Salamat, Jers, alam mo naman na matagal ko nang pangarap yung hombreng yun. Maganda na sana ang simula namin kaya lang sinapian ako ni Tetay kaya parang na bad trip yata. Babawi lang ako ng ilang points para okey na talaga kami."

"Uhmm at saka Dakota Harrison Ford Indiana sabihin mo. Hada ko na yata ang barkada non, at sabi ng barkada niya, siya ang kingpin sa grupo nila."

"Ate in-lababo na naman akoooo!!!" tuluyan kong pag-amin.

"Sya, humayo ka at magparami ng kissmark. Basta ilakad mo ako kay Konsehal Reyes ha? Sabihin mo kahit may asawa na sya okay lang akong mistress. Libre sya gupit at facial sa akin."

Tumuloy ako sa Sta. Rosa, isa sa mga pagawaan ng machine parts doon ang trabaho ni Joseph. Dala sa loob ng lumang traveling bag ko ang isang 6-pack na Hanes na panloob man lang niya para sa trabaho, isang bote ng vitamins na alam kong hindi priority na bilhin ng mga kabataang malayo sa bahay nila, ilang medyas at saka kalahating dosenang jockey kagaya ng suot niya noong nagkatagpo kami sa kubo. Pinamili ko ang mga ito nang dumaan ako sa Manila. Sigurado akong matutuwa siya sa mga ito, sabi ko sa sarili ko. Habang nasa bus ako ako, maraming tanong sa isip ko. Magiging mag-on na ba kami formally? Bat ba kasi inuna pa ang jug eh. Magkakatabi kaya ulit kami mamaya?

Pag dating ko sa address na nakasulat sa papel na bigay sa akin ni Jers, ay kumatok ako sa pintuan ng isang luma at malaking bahay. Typical yon na family residence na ginawang boarding house. May lalaking kulot na nagbukas ng pinto, nakangiti, "Hi, ano yon?" tanong niya.

"E, dito ba nakatira si Joseph Castillo? Tiga Nueva Ecija ako, kaibigan niya, dadalawin ko lang sana sya."

"Aaa, si Jo, padating na yon, tuloy ka muna. Ako si Pido, kasama niya dati sa kwarto ng mga bedspacers. Hintayin na lang natin," sabay bukas niya ng pinto patungo sa isang maluwang na salas, kita ang dalawang magkasunod na pinto ng mga kwarto bago makarating sa isang maluwang na kusina. Kung ganoon din kaluwang ang second floor ng bahay, mga apat sa kwarto pa sa itaas, na palagay ko ay puno din ng mga bed spacers.

"Kami-kaming mga lalake dito sa ibaba. Mga babae, isang nagli-live-in at isang may pamilya naman ang mga nakatira sa kwarto sa itaas. Kasama namin ang landlady namin, duon siya sa bungad na kwarto sa itaas" paglalahad ni Pido.

Nasa ganoon kaming kwentuhan nang bumukas ang pinto, dumating si Joseph kasabay ang ilang mga naka-uniform ng asul na polo, malamang kasama sa trabaho – maiingay at parang tuwang-tuwa sa pagtatapos ng isa na namang araw ng trabaho. Parang namutla si Joseph nang makita niya ako. Siguro nagulat, natutuwa, sabi ko sa sarili ko.

"Konsehal!" malakas niyang bati sabay abot ng palad niya. Yung palad na namang yon, doon nabuhay ulit ang mga pantasya ko sa kanya noong huli kaming nagkita. Nang iangat ko ang mga mata ko para tingnan siya, may parang pagkaalangan sa tingin niya. Na-sense ko, merong hindi tama.

"Si Daniel Danzalan, konsehal sa bayan namin, at kaibigan ko" pakilala niya sa grupo. Konsehal? Kaibigan? Akala ko ba papakasalan ako nitong galawgaw na ito pag nabuntis niya ako? Isa-isa niyang ipinakilala ang mga kasamahan niya sa boarding house na karamihan ay kasama rin niya sa trabaho. Nang mapadako ang pagpapakilala niya sa mga babae, una niyang ipinakilala ang nasa tabi niya na noon ko lang napansin. Petite, maputi, mahaba ang buhok at nabunutan ang maayos na kilay. Bago ko pa man maitanong kung mayroong muse na posisyon sa trabaho nila ay narinig ko ang pagpapakilala ni Jo dito.

"Ito naman si Karen…asawa ko," parang kumulog ng sobrang lakas noong marining ko iyon at nabingi ako pagkatapos. Parang naging pipi ang buong mundo. Asawa? Teka muna e di ba…Parang gusto kong magsisisigaw pero parang may pumigil sa kin. Poise? Siguro nakakagat ako sa labi ko kaya di ako makapagsalita, o siguro rinerendahan ako ng utak kong huwag magpaka gaga. Sabi ko na nga ba something was amiss.

"A-asawa?" yon lang ang nasabi ko.

Parang napakagat din siya sa labi niya bago nagsabing, "E..nagsimula na po kaming magsama noong nakaraang buwan" pinupo pa ako ng walanghiya. Parang gusto kong pasabugin ang boarding house na iyon, hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari. Di ba dalawang linggo lang before nang magkatabi kami? Ito ang babaeng sinabi niyang na all-the-way niya na hindi pokpok? Parang wala akong makitang pagkakaiba.

Dahil siguro sa sa tagal na natahimik kami, nagsalita na ang babaeng si Karen na kumapit pa sa braso ni Joseph. Parang possessive pang selosa ang bruha. "Bakit nga po pala kayo napadalaw dito?" tanong niya na medyo nakataas ang kilay. Wag mo akong pupoin, isa ka pa! At walang nagtataas ng kilay sa akin, pokpok! Yun ang sigaw ng puso ko na pakiramdam ko ay isinubo na sa gilingan habang nakakabit pa sa dibdib ko. Pinapatay nila ako sa sakit habang nakatayo ako doon at pinagmamasdan ng maraming tao.

"Mmm..dinala ko itong napanalunan niyang sponsor's jackpot sa disco sa amin. Maaga kasi syang umuwi noon e. Balita ko bumalik din siya dito kinabukasan. May trabaho ako sa Quezon City kaninang umaga kaya ko naisipang tumuloy na dito at ihatid ko na lang ito" sabay abot ko sa bag ng mga pinamili ko para sa kanya. Liars go to hell pero at least hindi siguro ako sa pinakamainit na parte itatapon dahil may konting katotohanan yung sinabi ko. Ako yung jinakpat na sponsor at totoong maaga siyang umuwi nung gabing yon dahil nag-date kami. Shit na-one night stand ako under false pretenses. Si Joseph na mahal ko noon pa, ginudtaym lang ako?

"Salamat po, nakakahiya naman," sagot niyang halos nakayuko. Hindi ko alam kung saan siya nahihiya. Basta gusto ko siyang dambain, kalbuhin at paduguin ang ilong.

Inalok ako ng grupo niya na doon na ako maghapunan. At dahil parang hindi ko pa kayang maglakad o mag-isip sa mga nalaman ko, tumango na lang ako at umupo sa sofa ng salas na yon. "Thank you, medyo pagod nga ako sa biyahe."

Sa isip ko, Dyos ko, kunin mo na ako dito. Physically man akong mag disappear o mamatay on the spot ay parang blessing na sa akin noon sa puntong iyon. Hindi ko alam kung ano ang hitsura kong nakipagkwentuhan sa mga kaibigan niya, at kung papaano ako humarap sa malaking mesa sa kusina ng boarding house na yon. Ni hanggang ngayon hindi ko maalala kung ano ang kinain ko doon. Pagkatapos na pagkatapos ng hapunan, nagpaalam na ako at idinahilan ang mahaba pang biyahe pauwi.

"Ihahatid ko na po kayo sa labasan," alok ni Joseph. Putang inang ito, pinupupo pa talaga ako e pinatay na nga ako.

"Sorry Dan, hindi ko alam kung pa'no ipaliwanag…" simula niya, paglabas pa lang namin ng gate. Tumulo agad ang luha ko. Hindi ko rin namalayang mabilis na pala ang paglakad ko dahil sa tangkad niyang yon, pahabol na syang sumasabay sa akin.

"Wag na Jo, di ko rin maiintindihan ngayon. Kahit kailan, wag na." Dalawang linggo lang pagkatapos naming magtalik, yon ang unang pagkakataon naming sarilinang mag-usap at ganon pa ang tema ng usapan. Yung maliit na tuwalyang laging mayroon sa backpack ko, mabilis nang nababasa ng luha ko.

"Basta ginawa ko lang ang alam kong tama," parang gusto pa nyang mangatwiran.

‘Tama?! Kulang na lang na mabaliw ako sa ginawa mo sa akin doon sa loob ng punyetang love nest ninyo! Wala akong ka alam-alam! Tama ba yon?" hindi ko na napigilan ang bibig ko. Napatingin ang mga pedicab driver at nagtitinda ng barbecue sa kantong hinintuan namin.

"Dan…Dan…please hindi ganito ang gusto kong mangyari sa atin. Bata pa ako, pero problema itong sinuot ko at di ko tatakbuhan ito. Hindi nga siguro dapat ako magpaliwanag ngayon pero please, maniwala ka, hindi ko gustong saktan kita." Parang nabaligtad ang persona namin. Ako ang brusko, sya ang malumanay, yun lang hindi sya makapag-sorry nang maayos. Ni hindi niya ako mahawakan sa lugar na yon and I never felt so alone sa buong buhay ko.

"Ginawa mo na Jo. Tang ina, sinaktan mo na ko." Hinanap ko ang Ray Ban ko sa loob ng backpack. Hindi naman ako ang unang weirdo na naka-shades kahit papadilim na. Pinara ko ang papadating na jeep at saka sumakay. Ayaw ko sanang lingunin siya pero hindi ko napigil ang sarili ko. Malayo na ang natakbo ng jeep sa highway pero nandoon pa rin siyang nakatayo sa kantong pinag-iwanan ko sa kanya.