MY FIRST-AIDER

By: Nerf_Doan

That was the opening day of our schoool foundation day when we held our motorcade at 8 minicipalities here in our province. I am a RED Cross official and a medical team member, that's why Mrs. Corpuz, our school nurse and the head of medical team, wants us to go with the motorcade together with the senior members.

There were six volunteers from our school: Cedric, Ken, April, Gladys, Aimee and me. We were on the school van together with the VIP's Mrs. Santillan, the Vice-Pres. for Academic Affairs, and Mrs.Salazar, the dean of Education Dept.They occupied the first vacant row in front and the medical team are at the back seats. I was at the left most wing of the van nakasandal thinking of Paolo my ex-bf, we just broke up 2 months before the event.

Nakalagpas kami sa 1st municipality nang bumaba ang mga VIP's sa van at lumipat sa sasakyan ng Father President namin. The three girls transferred at the front row with Mrs. Corpuz and we guys transferred next to them. Wala na ang mga VIP's at iyong mga ksama ko ay nag-iingay na and I can't stand the noise. "Ahhemm!..." then suddenly tumahimik.

"Ingay ninyo kasi alam ninyo namang may problema iyong tao e!" sabi ni Cedric habang papalapit sa kinauupuan ko. "Ok ka lng fern? Sorry ha we just want you to forget about your problem kahit ngayon lang, kaya ka nga namin sinama dito."

"I'm ok, Ced, i just want a quiet moment."

"Ok, ikaw bhala, kendi gusto mo?"

"No thanks. Please i want to be alone..."

Bumalik so Cedric sa harapan, at ako nakasandal pa rin, nakatingin sa malayo at iniisip kung paano kami nagsimula ni Paolo.

BFAT (Basic First Aid Training) at over night.

"Handa ka na? Overnight to, tabi tayo mamaya ha! Hehehe!" sabi ni Paolo. Siya ay maputi, gwapo, matangkad, makinis ang kutis pero di sya chinito kaya di ko sya pinapansin masyado.

"Hehehe ka jan. Di kaya ako sasama kasi wala akong permit. Hoy, pagdrive mo naman ako nakalimutan ko ung medical kit ko sa bhay."

"Ok, Boss, basta ikaw nanginginig pa!"

Sumakay kami sa motor at nagkwentuhan. "Ipagpapaalam kita!"

"Ngek, sa tingin mo papayag iyong mga iyon kung ikaw ang msgpapapaalam?"

Nakarating kami sa bahay at nadatnan namin si mama. Pinapasok ko si Paolo sa bahay at dali-dali akong umakyat para kunin ang kit. Pero si mama pala she's about to tell me na pwede akong mgovernight kasi si papa is gone for 3 days. Nakita kong nakangiti si Paolo. "O ayan, pwede ka ng sumama. Sabi ko sayo e!"

"Ows? Totoo, ma?"

"Oo. Wala si papa mo for 3 days."

"Tita, sana di mo na lang sinabi ung totoo. Ok na sana e."

Bumalik ako sa taas at kumuha ng kumot at unan. At 6 bumalik na kami sa Campsite. Nag start kami 9am lecture muna about sa first aid. Magkatabi kami ni Paolo. Ang ingay nya di ako makaconcentrate, pero I wasn't paying attention talaga kasi lumilibot ung mata ko hinahanap ko si Cedric. Cedric is so cute, chinito, maputi, has a nice body figure at campus figure din sya.

"Hoy! Sinong tininignan mo? si Cedric? Hala ka susumbong kita. May H.D ka pal ky Cedric ha!"

"Anong H.D? Wala kaya! Pareho kaming lalaki, tanga!"

Buong maghapon kaming magksama ni Paolo at sawang-sawa na ako sa kanya. Palagi na lang kami pinapaglitan dahil sa kanya. Kinagabihan, nagtipon kami para sa isang challenge. Nag-count-off. Even number ako at si Paolo ay odd.

"Yong mga even ang first aider at ang mga odd iyong irerescue sabi ng instructor namin."

Number 15 ung nabunot ko. Ewan ko ba, malas lang siguro ako that time kasi si Paolo pa rin nabunot ko. Nasa damuhan na sila at nagsimula na rin ang countdown. Nakita ko si Cedric, #7 siya.

"Sana ako na lang nakabunot sa kanya paborito ko pa naman ang #7. Asan na ba ung gagong iyon? At nakita ko si Paolo. Drowning ang nangyari sa kanya, kaya kailangan kong i-mouth-to-mouth resuscitation sya.

"Head tilt, chin lift, pinch nose, blow! In my second attempt, bigla nya na lang itinaas iyong ulo nya at hinalikan nya ako sa lips! First time kong mahalikan ng guy at sa lips pa!"

"Sige na buhatin mo na ako pero iyong gusto ko iyong fireman's carry."

"Bigat mo kaya! Di ko iyon kaya!" reklamo ko.

"Sige ka, kung ayaw mo isusumbong ko na mali-mali ung ginawa mo sa akin."

Binuhat ko sya tulad ng gusto nya. Parang cross na naka-halang si Paolo sa mga balikat ko, at ng my bigla akong napansin. Unti-unting tumitigas ng tignan ko ung right shuolder ko. Nakita ko na nakatuon pala iyong hita nya at iyong tumitigas pala ay iyong ari nya. Di ko lam magkahalong kaba at takot ang naramdaman ko. Nanginginig ang buo kong katawan at naka- tulala lamang.

"#15 your not paying attention. Minus 5pts. sa grupo nyo! Di ko napansin na tinatanong na pala ako ng instructor namin.

"Can i have your attention, please? Let's do the counter part. ung mga first-aider kanina ang irerescue ngayon. Same partner parin pero iba ang case. Humiga ako sa damuhan nakatingin lamang sa mga bituin that time at si Paolo lamang ang nasa isip ko the whole time. Lumapit si Paolo.

"Hey sir, hey sir, are you ok? The victim is unreponsive. Help!!!"

Para gusto kng tumawa ang serious nya parang di bgay sa kanya at ginawa na nya ang secondary survey.

"Aray! Aray! Dahil assuming na nabundol ako ng sasakyan at ang bali ko ay sa hita."

"Aray! Aray! Ano ka ba? Kung totoong bali yan, kanina pa ako namatay sa sakit wag mo ng pisilin! Isusumbong kita..."

"Sana drowning ka nalang, para mahalikan kita uli. Habang nakatingin sya sa 'kin."

"Hey mali yan. Unahin mo muna iyong mga kamay ko." Inilagay nya ung kamay nya sa likuran at unti-unti akong inakay at pinasandal sa hita nya parang iyung "pieta" na sculpture and suddenly he kissed me again. Kitang-kita ko iyung paghalik nya sa 'kin. Nakapikit iyung mga mata nya habang dilat naman ako. Para akong paralisado. Di ko magawang gumalaw at hinayaan ko nlng na halikan nya ako ulit.

10...9...8... at nagsimula na ang countdown. Dali-dali nya akong binuhat. Sweetheart carry iyung ginawa nya sa 'kin. Pagkatapos ay sinabihan na kaming maligo at nangangamoy damo na kami. Parang may kung anong kuyente ang dumadaloy skin sa 'twing naiisip ko iyung mga ginawa sa'kin ni Paolo.

Nang matapos na kaming maligo at magbihis, nagpaiwan ako sa kwarto mag-isa. Nakahiga sa folding bed ko at pasulyap-sulyap sa bag ni Paolo. Magkatabi kami ng tulugan kasi nga grupo kami. Nang biglang pumasok sa pinto si Paolo.

"Halika, kain na tayo. Pinapatawag ka na ni sir." si Paolo.

"Sige, kayo nalang. Wala akong gana e." lumapit si Paolo sakin at umupo sa tabi ko.

"Galit ka ba? Sorry sa ginawa ko sayo kanina. Tapang mo pala." si Paolo... di lang ako sumasagot pero di naman talaga ako galit.

"Tapang mo para amining bisexual ka," bigla 'kong naalala na kinumpronta pala ako ni April dati kung ano ba talaga ako at sinabi kong bisexual siguro.

"Hehehe... ba't kaya ako di nila napansin?" nagulat ako at tumingin kay Paolo.

"Oo bisexual ako. Matagal na. Highschool pa lang ako alam ko na ganito ako." tumahimik sandali.

"Gusto kita, Fern. Matagal na. Mahal na nga kita e!"

Bigla akong bumangon sa pagkakahiga at gulat na gulat sa mga inamin skin ni Paolo; at napansin kong my mga butil ng luha na unti-unting pumapatak sa sahig. Nakayuko lamang si Paolo. Hinimas-himas ko ang kanyang likod at sinabing, "ok lng yan dapat nga maging masaya ka dahil alam mo na kung ano ka tlga." Tinignan lang ako ni Paolo sa mga mata ko puno ng luha.

"O ba't ganyan ka kung tumingin? Kumain ka na dun."

"Kanina pa ako busog ng hinalikan kita. Hehehe..."

Ngumiti lang ako kay Paolo.

"'Yang mga ngiting 'yan ang nagpapasaya sakin. Ngiti mo palang ay para na akong natutunaw at nalilibugan." Hinawakan ni Paolo ang kaamay ko at hinatak ako patayo.

"Wala ba akong pag-asa sayo, Fern?"

"Ha? Pag-asa? Saan?" tanong ko.

"Gusto kita..." at hinalikan nya muli ako medyo matagal.

"O, ano na?"

"Di ko alam. Ang alam ko lang magaan ang loob ko sayo. Bumibilis ang pintig ng puso ko ngayon. Di ko alam kung pagmamahal to." Inilagay ni Paolo ang kamay ko sa kanyang dibdib. Ramdam ko ang pintig ng kanyang puso... Mabilis... Tulad ng sakin.

"Puso ko yan. Matagal ka ng andyan. Wala lang akong lakas ng loob na sabihin sayo... Ngayon lang."

"Di ko alam, Paolo,l ayaw ko ring palagpasin to." at isang mahigpit na yakap ang ginawad ko kay Paolo, yakap na puno ng kasiyahan at siguro yakap na my pagmamahal. Ganun din naman si Paolo. Mahigpit sa pagkakayakap na parang ayaw nya akong bitiwan.

"I love you, Fern..." si Paolo

"I love you too, Pao..." di ko alam at lumabas lamang sa bibig ko ang mga salitang yun.

Kinaumagahan pagkatapos ng recognition program ay hinatid na kami ng service. Pinababa ko si Paolo at pinatuloy sa bahay. Paalis na rin si mama para mag "mahjong". Kami na lang ang tao sa bahay. Hinawakan ko ang kmay ni Paolo.

"Halika, doon tayo sa taas. Papakita ko sayo collection ko ng #7..." I just want to show him my collection nothing else, nang bigla na lang siyang tumayo sa harap ko.

"I love you, Fern," sabay halik sakin. Kakaiba ang naging halikan namin that time. Dahil siguro wala na sa amin ang ilangan at takot na makita kami ng ibang tao. Kami lang dalawa sa buong bahay. Hinimas-himas na ako ni Paolo. Hinayaan ko lang sya hanggang hinubad na nya ang T-shirt ko, pantalon ko at brief, at hinawakan nya ang nagkakabuhay kong ari.

"Subo ko pwde?" paalam ni Paolo.

"I'm yours, Pao. You can do whatever u want."

Sinubo ni Paolo ang ari ko. Hinigop. First time kong ma-suck... masarap di ko maexplain.

"Malapit na, Pao... Aahhhhh...hhhhhyan...na..." Tatlong msasaganang putok sa loob ng bibig ni Paolo, di pa rin nya niluluwa hangang sa lumambot na ito at niluwa na nya. Umupo ako sa kama at napansin kong basa ang short ni Paolo.

Tinanong ko sya, "umihi ka ba?"

"Hindi... Dyan kasi ako nilabasan e."

Lumapit sya sa 'kin. Tinanong ko sya, "Ngayon mo sabihin sa 'kin, Pao, na mahal mo ako. Ngayon, wala ka ng libog. Ngayon mo ulit sabhin iyung mga sinasabi mo sa 'kin palagi."

"Yan ba pagkakilala mo sa 'kin? Sa tingin ko, Fern, di ka pa tlga handa. Pag-isipan mo muna... aalis na ako."

Hinayaan ko lang na umalis si Paolo. Nagkaroon ako ng duda sa kanya.

"Hijo, kain na," si mama. "Wala akong gana, ma." Nakatulog ako sa kakaisip kay Paolo. Kinaumagahan sabik akong pumasok at makita si Paolo. Ngayon alam ko na mahal ko si Paolo at d ko sya dapat pagdudahan. Accounting ang first subject namin. Sa likuran ko sya umuupo at my inabot syan papel na my sulat "I miss you...and I love you... Reply..." Nagreply ako. Sabi ko, kita tayo mamaya sa Red Cross Station. Natapos ako sa subject na iyon at tinungo ko agad ang station. Nakita ko si Paolo papuntang CR. Hinintay ko sya sa station at pagkadating nya ay ni-lock ko iyung pinto.

"Im sori, Pao, I shouldn't doubt you... I love you."

"I love you too, Fern. Di man natin mapakita sa buong mundo pero kakayanin natin." Ipinagpatuloy namin ni Paolo ang amin relasyon na akala namin e kami lang ang nakakaalam. Sabay pa kaming nag-enroll sa summer class.

May 15... Natapos ang aming summer class at parang gumuho ang mundo ko. Umiiyak na nagpaalam si Paolo sa 'kin at sinbing doon na sya pag-aaralin sa Maynila. Wala akong nagawa para mapigil sya sa pagalis. Nagkukulong lang ako sa loob ng station. Umiiyak... Nalulungkot...

Nang umuwi ako, tahimik ang bahay. Kita kong andun sila mama at papa sa sala. Si papa umiinom at si mama naman ay puno ng tensyon ang mukha. Isang lagapak na sampal agad ang ginawad sa 'kin ni papa.

"WALA AKONG ANAK NA BAKLA!!!" si papa.

"Tama na, pa! Tama na! Umakyat ka na sa kwarto mo, Jan(nickname ko)" sabi ni mama.

Dali-dali akong umakyat sa silid ko. Lalo pang sumama ang loob ko sa nangyari. Hinanap ko iyung air freshener. Balak kong mgpakamatay, pero ang nakita ko ay iyung mug na may #7 na gift skin ni Paolo nung 1 month kmi. Niyakap ko ung mug sabay sabing, "I love you, Pao... please... 'wag mo akong iwan..."

Tok...tok... "Jan? Si mama to. Tulog na si papa mo. Papasukin mo ako." Pinatuloy ko si mama at yumakap sa kanya ng umiiyak.

"Tumawag iyung dean ninyo at pinapatawag kami. May nakakita kasi sa inyo ni Paolo na naghahalikan, at nagsumbong sya sa dean ninyo."

"Wala na si Paolo, ma, iniwan na nya ako. Doon na sya mag-aaral sa Maynila."

"Tahan na anak. Makakalimutan mo din sya. Proud ako sayo, anak, dean's lister ka pala. Matagal na pala... di mo man lang sinasabi." Di ko alam kung anung mukha ang ihaharap ko sa buong campus 'pag pasukan. 'Di na ako papasok sa library at sa station nalang ako. Umiiyak... Iniisip si Paolo.

"Fern... Fernando! Gising na. Dito na tayo sa last municipality. Bumaba daw muna tayo para kumain," si Cedric habang ginigising ako sa pagkakatulog. Nakita nya siguro na may luha ako sa mga mata ko, kaya nya inabot iyung panyo nya.

"Naaalala mo si Paolo, no? Sorry... I shouldn't ask."

"No, It's ok... Totoo naman e."

"Halika batchoy tayo. Libre kita."

"Kayo na lang. Dito lang ako. Busog pa ako e."

"Sige ka, minsan lnag ako manlilibre."

"Hindi tlga... Ok lang. Busog pa ako."

"Ok... di na rin ako kakain. Dito na lang ako. Sasamahan kita."

"Ngumiti ako sa kanya. Oo na... Sige na... Basta libre mo ko..."

"Sarap naman ng ngiti mo. Oo, libre kita."

Bumaba kami sa saskyan at pumasok sa restaurant. Umorder ng batchoy na libre ni Cedric. Malaki ang pinagbago ni Cedric. Masiyahin na sya at sumasabay na sa mga biruan. Ngumiti ako sa kanila. Nakita ni Mrs. Corpuz, "Ganyan nga, Fern, ngitian mo lang problema mo. Enjoy life bata mo pa!"

Masaya at masakit ang umibig
Masaya sa simula
Masaya kung pareho kayo ng nararamdaman
Masaya dahil may inspirasyon ka

Pero...
Masakit kung niloloko ka
Masakit kung pinaglaaruan ka lang

At para rin itong laro
Masakit kong tapos na ang laro, at minsan talo ka pa

Two years na ang lumipas. Kung saan man ngayon si Paolo, hangad ko ang kaligayahan nya. Masaya na ako at unti-unti ay nakakalimutan ko na rin sya. Iba na kasama ko ngayon sa mga lakat ng barkada... si Cedric. Pero pinipilit kong pigilan na mahulog ang loob ko sa kanya kahit na dati ko pa syang crush. Tama na ang minsang nasaktan, masaya na kami bilang magkaibigan. Hahayaan ko na lang muna na lubusang maghilom ang sugat ng aking nakaraan.