ANG KUYA KONG CRUSH NG BAYAN 3

by: Mikejuha

Mistulang nawala ang kalasingan ko sa narinig. Nilingon ko siya. “K-kuya, hilong-hilo ako eh, nasusuka pa...” ang pag-aalibi ko na lang. Sa totoo lang, may parte din ng utak kong nag-udyok na sumang-ayon sa gusto niya. Ngunit kinontra ito ng isa pang parte ng isipan ko. At dahil latang-lata ang katawan sa kalasingan, hindi na ako nagsalita pa at ipinikit na lang ang mga mata.

“Ok, tulog ka na bunso...” ang isinagot na lang niya sabay halik sa pisngi ko.

Naramdaman ko namang bumalikwas ng kama si Kuya Paul Jake at tinungo ang CR. Malakas ang kutob ko na doon niya itinuloy ang kagustuhang magpaparaos.

Lalo namang humanga ako sa ipinamalas na kabaitan ni Kuya Paul Jake sa maluwag niyang pagtanggap sa ginawa kong pagtanggi sa gusto niya. Naikumpara ko tuloy sa kanya si Kuya Rom na sobrang demanding at hindi pumapayag ng hindi na sagot. 

Yun na ang huli kong natandaan.

Kinabukasan, maaga kaming bumalik sa accommodation. Kailangan pa kasi naming magligpit ng mga gamit upang pagkatapus ng pagkatapus kaagad ng awarding, diretso na kaming lahat sa bus para bumalik na sa aming lugar. Syempre, may bahid din ng lungkot dahil sobrang saya ko sa lugar na iyon, maraming nangyaring first time na karanasan, memorableng naramdaman, muntik pa akong malunod…at mas naging close kami ng mga ka-teammates ko, lalo na kina Kuya Rom at Kuya Paul Jake.

Nauna na palang dumating sa accommodation namin si Kuya Rom. Hindi ko lang alam kung anong oras ngunit noong makita niya kaming dalawa ni Kuya Paul Jake na nagsama, napansin kong biglang umasim ang mukha niya. Ewan ko kung ano ang nasa isip niya. Pero wala akong pakialam. Syempre, may galit ako sa ginawa niya. Ikaw ba naman ang bigla na lang iwanan ng walang ni ho ni ha. Dumating lang ang girlfriend niya, kusa na lang ba akong isinantabi na parang wala lang, hindi ako kilala, o hindi ako nag-iexist. Feeling ko tuloy isa akong tissue paper na pagkatapus ipahid ay kusa na lang itinapon sa basurahan. Ano iyon? Ang saklap kaya… 

Nasa loob ng kwarto siya kung saan naka-assign ang team namin, nag-iisa lang dahil nasa mess hall na ang lahat naming mga kasamahan at tapos na rin silang magligpit ng kanilang gamit. Nagligpit siya ng mga gamit naming, kasama na iyong sa akin. Nakita kong nagmamadali niyang ipinasok sa bag ang mga damit at gamit, at ang mga basang damit ay itinabi sa isang plastic. Noong lumapit ako sa harap niya upang tingnan sa bag na hawak-hawak niya kung ang lahat ba ng gamit ko ay naipasok, pansin ko kaagad ang pagsimangot niya at pagdadabog.

“Wow! Siya pa itong may malakas ang loob na magdabog!” sigaw ng utak ko. “Ano kaya ang nakain nitong herodes na to?” habang nagkunyari akong hindi siya nakikita, nanatiling nakayuko lang, hinahalungkat ang loob ng bag. Hindi ko na rin pinansin ang pagdadabog niya. Noong masiguro kong nasa bag na ang lahat kong mga gamit, padabog ko ding hinablot ang isang t-shirt sa loob noon, hinubad ang suot kong damit na ginamit sa hotel sa gabing iyon at pagkatapus, isiniksik ito sa bag ng walang pasabi sabay walk out patungo sa pintuan upang dideretso na sa messhall at kakain. 

Pansin ko ang pagkatulala niya, nakapamaywang, nakanganga ang bibig, hindi makapaniwala sa ginawa kong hindi pagpansin sa kanya, ang mga mata ay lumaki habang sinundan ako sa pag-walkout na para namang nakikinita kong sumisigaw ang utak niya ng, “Aba’t ang tarantadong to, hindi ako pinansin!” 

Ewan ko ba. Sa tanang buhay ko, noon ko lang naranasan ang ganoong pakiramdam. Iyon bang na-excite akong makita siya uli pero dahil sa ginawa niya, galit naman ang nangingibabaw. At dahil sa alam ng utak ko na mali ang naramdaman ko, ang udyok naman nito sa akin ay dumestansya sa kanya. Tila may nag tug-of-war sa loob ng katauhan ko.

“Hoy!” sigaw niya noong mapansing dire-diretso lang ako at hindi siya pinansin.

Nilingon ko siya, matigas ang boses pansin ang galit ko. “Bakit?”

“Anong bakit? Di mo man lang ako kikibuin, wala man lang explanation kung saan ka nagpunta kagabi? Kung sino ang kasama mo? Kung saan ka natulog?”

“At bakit? Bakit ba ako kailangang magpaalam sa iyo kung saan ako pupunta? Ikaw ba nagpaalam sa akin? Kagabi ba noong nasa tuktuk ka ng kasarapan sa piling ng girlfriend mo, naalala mo ba ako? Tumawag ka ba o kahit nag-text man lang sa akin? Hindi mo ba alam? Masakit ang ginawa mo! Nasasaktan ako! Alam mo ba iyon?” sigaw ko. 

Pansin ko ang pagkabigla niya sa narinig, hindi nakasagot agad. Ako man ay napatakip din sa bibig ko. “Shiit! Bakit ko ba nasabi iyon? Magduda ang kumag na to na may iba akong naramdaman sa kanya?”

Lumapit siya sa akin habang ako ay napasandal na lang sa gilid ng pintuan. Kinuwelyuhan niya ako at hinatak patungo sa storeroom ng mga gamit panlinis kung saan ay hindi kami makikita sa labas. 

Wala akong nagawa kungdi ang magpaubaya. 

“Anong sabi mo? Nasaktan ka?” ang pigil niyang sigaw habang patuloy pa rin ang paghawak niya sa kuwelyo ng damit ko, ang katawan ko ay halos nakalambitin na at ang mga mukha namin ay tila magdikit na rin. “Nagseselos ka ba? Ha?” ang patuloy niyang tanong.

Hindi ako nakasagot sa magkahalong kaba at hiya na nadarama.

Nahinto rin siya sa pagtatanong. Tahimik. Ngunit sa pagtahimik niyang iyon lalong kumabog ang dibdib ko. Tinitigan niya ang kabuuan ng mukha ko, mistulang pinag-aralan ang bawat detalye at anggulo nito, o binihasa ng maigi. Kitang-kita ko ang paggalaw ng mga mata niya at ang pagpupungay ng mga ito na mistulang nangungusap habang pinagmasdan ang mga mata ko, ang ilong, noo, buhok, bibig, baba, magkabilang pisngi, palipat-lipat... Feeling ko malulusaw na ako sa tila tumagos sa kaluluwa kong mga titig niya habang unti-unting inilapit ang mukha niya sa mukha ko at halos hahalikan na ako sa bibig. 

Napako ako sa posisyong iyon, tila may bumara sa lalamunan. Pakiwari ko ay naalipin ako sa kung ano mang kapangyarihan mayroon ang mga titig niya. Nakakabighani ang mga titig ni Kuya Rom. Napakaganda ng kanyang mga mata. 

Halos isang minuto niya akong tinitigan noong tila bigla akong nahimasmasan. “K-kuya, nasasaktan ako…” ang nasambit ko.

At binitiwan niya ako. “Sino ang kasama mo kagabi?” Ang tanong niya, bumakat na naman ang galit sa mukha niya.

“M-mga ka teammate po, nag bar Kuya…”

“Saan kayo natulog?” Ang mabilis niyang pag follow up.

“N-nag hotel po…”

“Sino ang kasama mo sa hotel?”

“S-si Kuya Paul Jake po…”

“Anong ginawa niya sa iyo? May nangyari ba?”

Sa pagkarinig ko sa tanong na iyon, mistulang gumapang naman ang galit sa kalamnan ko. “Anong akala mo kay Kuya Paul Jake? Kagaya mo?!” Ang padabog kong sagot sabay talikod at tinumbok ang pintuan, ramdam ang konting pagka-redeem ng aking dignidad.

“Hoy! Hoy! Hoy! Hintayin mo ko! Sabay na tayong kumain!” Sigaw niya habang hinahabol ako.

Sumabay nga sa akin sa pagkain si Kuya Rom. Ngunit kahit may naipalabas na akong sama ng loob sa kanya, mayroon pa rin akong kinikimkim na galit sa kanya sa loob-loob ko. Marahil ay naghintay lang ako ng sorry, or explanation sa ginawa niyang pag-iwan sa akin ng walang pasabi o pagpansin noong dumating ang girlfriend niya.

Noong mag-awarding na, nakalinyang nakatayo kaming mga athletes sa harap ng grandstand. Sinadya kong imbes na kay Kuya Rom tumabi, doon ako kay Kuya Paul Jake. Kahit kaway ng kaway siya sa akin upang doon ako tumabi sa kanya, hindi ko siya pinansin. “Buti nga sa iyo!” Sabi ko sa sarili.

Kahit noong nasa bus na kami, kay Kuya Paul Jake pa rin ako tumabi. Alam ko, nagtaka siya o kaya nainis, hindi ko lang alam. At wala na akong pakialam. Ang alam ko lang, nasaktan pa rin ako sa ginawa niya. 

Sa parte naman ni Kuya Paul Jake, in fairness, tuwang-tuwa siya na sa kanya ako tumabi. Ramdam ko ang sigla niya, ang saya sa mukha. Kahit may tinatago akong hinanakit para kay Kuya Rom, nalimutan ko iyon sa piling ni Kuya Paul Jake. Kwentuhan kami, tawanan habang umaandar ang bus. Noong tiningnan ko Kuya Rom, nasa dulo ng bus siya, walang katabi at ang mukha ay parang biyernes santo. Ramdam kong malungkot siya. “Ah... na-miss siguro ang girlfriend niya” bulong ko naman sa sarili na lalo namang nagpabuhay sa kinikimkim kong galit.

May anim na oras din ang biyahe ng bus kaya di maiwasang makatulog. Naalimpungatan ko na lang na nakasandal pala ako kay Kuya Paul Jake, ang braso niya ay iniakbay sa balikat ko. Sweet.

Mag-aalas kwatro ng hapon, nakarating din ang bus sa lugar namin. Noong nagsibabaan na, dire-deretso na ako sa isang tricycle. “Bosing, diretso lang po, sa San Miguel Street.” Sabi ko sa driver.

Aarangkada na sana ang driver noong sa tabi ko ay bigla naman sumulpot si Kuya Romwel. “Ba’t nandito ka? Di ba sa kabilang rota naman ang boarding house mo?”

“Ihahatid kita!”

“At bakit?” ang mataray kong tanong. 

“Anong bakit? Ayaw mo ba?”

“Bakit mo ako ihahatid, e, alam ko naman kung saan nakatirik ang bahay namin, hindi naman ako lampa o bulag, may pera naman akong pambayad sa tricycle. Bakit-bakit-bakiiit mo ako ihahatid?” pang-aasar ko pa.

“Hoy, inatake na naman ng mga uwang yang utak mo, ano? Nalimutan mo bang nandito sa bag mo ang mga gamit ko? Anong gusto mong gawin ko, kargahin ko sa mga bisig ko itong mga damit ko?”

Feeling pahiya naman ako sa narinig, hindi na magawang sumagot pa, sumimangot ang mukha.

“Usog doon!” utos niya noong hindi ko siya binigyan ng espasyo sa gilid ng tricycle.

“Bibilhan na lang kita ng plastic d’yan sa may tindahan o, at sa plastic mo ipasok iyang mga damit mo!” palusot ko.

“A ganoon! Sige, huwag mo akong papuntahin sa inyo at isusumbong kita na muntik ka nang malunod at mamatay sa ilog dahil sa katangahan mo! O, ano...?” pananakot niya, ang mga mata ay matulis na nakatitig sa akin. 

Bigla naman akong kinabahan. “Waaah! Bina-blackmail mo ako ah!” Ang pagprotesta ko.

“Oo naman! Kaya usog doon!” utos uli niya.

Wala na akong magawa pa kungdi ang umusog palapit sa driver upang maka upo siya nang maayos.

Nakarating kami ng bahay at noong makapasok na sa loob, nandoon pala ang mama at papa ko. Nag-bless ako sa kanila at naupo sa sala. Nagbless din sa kanila si Kuya Romwel, at naupo din sa kabilang upuan paharap sa akin. Kinumusta siya ng mga magulang ko tungkol sa lakad namin, ang laro, at kung hindi ba raw ako nagpapasaway doon. 

Inirapan ko naman si Kuya Romwel noong marinig ang tanong na iyon sa kanya. Hindi lang kasi sa court ang pagiging malapit ni Kuya Romwel sa akin. Kilala rin siya ng mga magulang ko. In fact, alam nila kung gaano ka-close si Kuya Rom sa akin; na ang turing nito sa akin ay isang baby brother at inaalagaan ako lalo na kung nasa ibang lugar ang team. Nag-iisang anak lang kasi ako sa pamilya at kitang-kita ng mga magulang ko kung gaano ako kasaya kapag kasama si Kuya Rom. Dahil dito, tunay na parte ng pamilya ang turing ng mga magulang ko sa kanya. Kaya kapag ganoong may lakad kami, kay Kuya Rom nila ako inihahabilin. At kapag bumibisita siya sa bahay, malaya itong dumideretso sa kwarto ko kapag nandoon ako. Kumbaga, ang kwarto ko ay kwarto na rin niya.

“Ah... OK naman po si Jason doon, behave naman po siya.” Sagot niya.

Sikreto ko naman siyang inismiran habang kinakausap ng mga magulang ko, paminsan-minsan ay ipinalabas pa ang dila. At dahil sa pagkainip na marami pa silang pinag-usapan na kung anu-anong issues na hindi naman kasali sa lakad namin, umakyat na ako sa kwarto ko. Pagkapasok na pagkapasok, dumeretso kaagad ako sa shower at naligo.

Ang kwarto ko ay may maliit na music corner. Alam kasi ng mga magulang ko na mahilig ako sa music at videoke kaya noong magrequest ako, binilhan nila ako ng malaking component set, ginawang sound-proof ang kwarto at pinalakihan pa ito upang i-accommodate ang isang corner para sa kantahan, o music jamming kapag may espesyal akong mga bisita. 

Noong lumabas na ako ng shower, nagulat naman ako noong may malakas na music akong narinig mula sa component at may kumakanta... “Si Kuya Rom!” sigaw ng isip ko. 

Nakatapis lang ng tuwalya, sinugod ko kaagad siya, pinatay ang volume, “Bakit ka nandito?”

“Dito ako matutulog. Nagpaalam na ako kay Tita at Tito.” Tawag niya sa mga magulang ko. 

“Ah, oo naman, nagpaalam ka na pala sa kanila e...” Ang sarcastic kong tugon. Pero biglang bawi din at pinalaki ang mga mata, “Pero kwarto ko po ito! Bakit, nagpaalam ka na ba sa akin?”

“Awsss. Problema ba yan... Di magpaalam.” Ang sarcastic din niyang sagot. At inilapat niya ang dalawang kamay sa may dibdib niya, ang mukha ay umarteng nagmamakaawa, lumuluhod. “Dito na ako matulog, please...?” Ngunit sabay ding bawi noong hindi ako sumagot. Lumaki ang mga mata. “Ayaw mo? Sige, isusumbong na lang kita...” at tumayo ito patungong pintuanng kwarto.

Sa pagkabigla, sinugod ko siya at hinawakan ang kamay. "Kuya...! Katakot-takot na sermon mapapala ko, maga-grounded pa, baka di na pasalihin sa team!" pagmamakaawa ko naman.

"Ah... ganoon ba? Kawawa ka naman. E di sige..." sabay balik naman sa loob at tumbok sa music corner na parang wala lang nangyari.

Alam ko, talo ako sa sandata niyang blackmail. Kaya napako na lang ako sa kinatatayuan, ang mga mata ay inis na inis na nakatitig sa kanya.

“Halika sa tabi ko. Kantahin natin ang parehong paborito nating kanta.” Sambit niya sabay naman abot sa remote at pinalakasan ang volume.

Hindi ako sunagot sa pag-imbita niyang umupo ako sa tabi niya. Bagkus, nanatiling nakatayo lang ako sa harap, nakatapis pa rin ng tuwalya, nakapamaywang at ang mukha ay hindi ma-drowing sa pagkainis.

“Oo nga pala, nagsabi sina Tito at Tita na mag-aatend daw sila ng lamay sa isang kasamahan nilang namatay. Ako na raw ang bahala dito sa iyo.”

“At sa iyo na pala ngayon nagpaalam ang mga magulang ko no?”

“Paano umakyat ka na at noong malaman nilang dito ako matutulog sa iyo, sinabi na nila sa akin at sabihin ko daw sa iyo.” Ang pangangatuwiran niya. “O, may reklamo? At… kasalanan ko ba kung ang mukha na ito, na hindi lang pogi, ay mas makapagkakatiwalaan pa kaysa sa iyo…” sabay pose naman papogi. “Ano sa tingin mo…”

“Ang kapal mo, grabeh! Ikaw na lang kaya ang maging anak nila at ako ang outsider” ang sarcastic kong sabi.

“Pwede…” ang pang-aasar naman niyang sagot.

“Arggghhh!” Sigaw ko sa sarili, nanatiling nakatayo at nagpupuyos sa harap niya. Iyon bang feeling na galit na galit ka, sa loob-loob mo ay gusto mo siyang mag-sorry sa kanyang ginawa o mag-expalin ngunit hayan, lalo pang nang-iinis. At syempre, ayaw ko ring i-open ang issue tungkol doon sa pag-etsapwera niya sa akin noong dumating ang girlfriend niya dahil may isang parte rin sa utak ko na nagtanggi-tangihang wala akong naramdaman o kaya’y baka isipin naman niya na inlove talaga ako sa kanya. “Yukkkkk!” sigaw ko na lang sa sarili.

Ngunit tila hindi rin niya napansin ang pagsisimangot ko. Dedma. Parang wala lang tao sa harap niya. At imbis na magreact sa inasta ko, hinubad niya ang t-shirt, tinanggal ang butones niya ng pantalon at ibinaba ng kaunti ang zipper. Iyon bang parang nainitan o nahigpitan sa pantalon kahit sakto lang naman sa bewang niya iyong waistline ng pantalon dahil wala naman talagang taba ang tiyan niya. Kitang-kita ko ang puting garter ng brief na umusli sa bahagyang nakabukas na fly. Mistula naman akong nakuryente sa nakitang iyon. 

At kunyari, “Yukkk! Ba’t ka naghubad?” tanong ko, itinaas ang boses. Kahit nasarapan ako sa nakitang magandang hubog na katawan ni Kuya Rom, nagkunyari akong nabastosan.

“Bakit? May babae ba dito? Wala naman a! Ikaw nga nakatapis ka lang ng tuwalya d’yan, may sinabi ba ako? Nainitan ako!” ang mataray din niyang sagot. “Halika na, upo ka dito!” ang utos niya.

“Ayoko nga…! Tabihan mong mukha mo! Nyahahaha” pang-aasar ko sabay talikod at sisibat na sana upang magbihis noong bigla naman niyang hinablot ang kamay ko at hinila ang tuwalyang nakatapis sa beywang.

“Huli ka!” sambit niya sabay tawa.

“Arrggggghhh!” dali-dali ko namang itinakip sa harap ko ng mga kamay. “Salbahe ka!” Sigaw ko.

Mabilis kong hinablot ang tuwalyang hawak-hawak niya at noong makuha, hinampas ko naman ng hinampas ito sa mukha niya.

Nagpangbono kami, naghilahan sa tuwalya. At dahil sa di hamak na malaking tao si Kuya Rom, sa height ba namang 6’1 at bato-batong katawan habang 5’4 lang ako, madali niya akong natalo at napaaupo sa sofa sa tabi niya mismo, ang tuwalya ay nalaglag sa sahig. Inakbayan niya ako upang di makapalag sabay bulong sa tenga ko. “Pakabait ka bunso. Huwag mong galitin si Kuya… ha?!” pananakot niya habang nakadilat ang mga mata sa akin.

“Bakit? Ano na naman ang gagawin mo? Iba-blackmail mo na naman ako?” sigaw ko, ang mga kamay ay nakatakip pa rin sa harapan kong walang saplot.

“Ang galing mo talaga!” sabay bitiw ng nang-aasar ng ngiti. Ngunit binawi din naman. “Hindi naman… magba-bonding lang naman tayo… Sandali lang bunso, kukuha ako ng beer ha?” At tumayo siya, tinumbok ang refrigerator.

“Magbihis na muna ak---“ 

“Wag kang tumayo d’yan! D’yan ka lang!” Ang bulyaw niyang pananakot, pag-cut sa sinabi ko.

“Ganito lang ako? Walang damit?” sigaw ko din.

“Bakit kailangan mong magdamit? Kuwarto mo naman ito, wala namang babae dito. Nahihiya ka ba sa akin? Bakla ka ba?”

“Amfff! Iba ang trip ng taong to!” Sa isip ko lang, hindi na magawang sumagot sa kanya. Ang ginawa ko ay pinulot ko na lang tuwalya sa sahig it iyon na ang itinakip sa harapan ko habang nakaupo sa sofa.

Alam niyang palaging may stock na beer ako sa refrigerator. Kumuha siya ng dalawang bote, binuksan ang mga ito at noong makabalik na sa sofa iniabot niya sa akin ang isa, ang isa naman ay tinungga.

“Hindi pa ako nag-dinner kuya…” sabi ko.

“Konti lang naman, Pampagana.”

Wala na akong nagawa kungdi ang uminom na rin. Nag-sound trip kami at habang nakaupo ako sa tabi niya, inakbayan naman niya ako, paminsan-minsang hinahalikan ang ulo ko na tila isa akong bata at siya naman ay isang kuya na nangigigil. Unti-unting napawi ang kinikimkim kong galit sa kanya at ang pumalit nito ay ibayong saya, excitement… Ewan, hindi ko rin lubusang maipaliwanag ang naramdaman. Para akong nasa ikapitong alapaap at inawitan ng mga anghel. Sa paglapat ng mga hubad na katwan namin, nagdulot ito ng ibayong sarap at kiliti na umaalipin sa buo kong katauhan. Habang kumakanta siya, hindi ko naman maiwasang ilingkis ang isa kong kamay sa beywang niya at isandal ang katawan sa matipuno niyang dibdib. Feeling ko wala nang hihigit pang kaligayahan sa naramdaman ko sa mga sandaling iyon. At lalo na noong kinanta niya ang paborito naming kanta ang “Back To Me” by Cueshe, pakiramdam ko, ako ay kanyang hinaharanahan…

“Sometimes I feel like I'm all alone

Wondering how, what have I done wrong

Maybe I'm just missing you all along

When will you be coming home back to me

There were times I felt like giving up

Haunted by memories I can't give up

Wish that I never let you go and slip away

Had enough reasons for you to stay

Can you feel me, see me falling away (see me falling away)

Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)

'Cuz I'm barely hanging on

Baby you need to come home... back to me

Sleepless nights 'cuz you're not here by my side

Cold as ice I feel deep down inside

Maybe I'm just missing you all along

When will you be coming home

Can you feel me, see me falling away (see me falling away)

Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)

'Cuz I'm barely hanging on

Baby you need to come home back to me...”

May sakit na dulot sa puso ang kahulugan ng kanta. Ngunit dahil ito ay kinanta ni Kuya Rom, ewanko kung bakit nagustuhan ko ito. Gusto kong namnamin na sa akin talaga niya inihandog ang kantang iyon bagamat alam kong para iyon sa isang babae. Siguro malakas lang ang tama ng aking pag-iilusyon sa mga oras na iyon. Marahil iyon ay dahil kami lang dalawa ang nasa loob ng kwarto, sarili namin ang mundo, nakaka-inlove ang pag-akbay niya sa akin na paminsan-minsang inihahaplos ang kamay sa mukha ko at hinakalikan ang ulo… Sobrang sarap ng pakiramdam.

Ngunit iiwaglit man kahit sandali ng utak ko ang katotohanang ang kanta niyang iyon ay para sa iba, pumapasok pa rin sa eksena ang kwento niya kung bakit nagustuhan niya ang kantang iyon. Naikuwento kasi niya na noong 16 pa lang siya, may nagustuhan na siyang babae na kaklase niya. Maganda ito, matalino, mabait, palabiro, masayahin. Ngunit hindi niya kayang ligawan. Palibhasa, bata pa at hindi pa daw niya naranasan ang manligaw. Naging sobrang malapit silang magkaibigan. Sobra ang saya niya. Araw-araw kapag may pasok ay excited siya. Ngunit kapag wala naman, sobrang lungkot din niya. Hanggang dumating sa puntong gusto na niyang ligawan ito. Subalit may pumipigil sa kanya na isakatuparan ang panliligaw: takot. Ang pagkakaalam kasi niya ay kapatid lang ang turing noong babae sa kanya. Kapag tinatanong daw kasi ang babae ng mga kaibigan, kung ano ang naramdaman niya para kay Kuya Rom akin, laging isasagot nito ay “kapatid” lang ang turing niya dahil wala daw siyang kapatid na lalaki. Syempre, ayaw ni Kuya Rom na masira ang pagiging mag-close nila kaya hindi na niya magawang ligawan pa ito. Pilit na ibinaling ni Kuya Rom ang isip sa ibang mga babaeng lumalapit sa kanya. Kahit 16 pa lang daw siya, marami nang umaaligid sa kanya. Kaso, hindi niya kayang labanan ang sarili. Noong umalis ang babae at nagpunta ng states, doon na niya nalamang mahal pala siya noong babae. Tumawag sa kanya ang babae mismo at isiniwalat ang lahat. Ngunit may bad news ang dalang mensahe noong babae sa kanya. Sa araw ding iyon ikakasal siya sa isang lalaking gusto ng mga magulang niya para sa kanya, isang Amerikano. Hindi niya pwedeng suwaying ang gusto ng mga magulang dahil may taning na ang buhay ng papa niya. Laking panghihinayang ni Kuya Rom at sobra siyang nalungkot. Kaya sa kantang iyon na lang daw niya naipapalabas ang lahat. At ang hindi ko malilimutang sinabi niya na aral daw para sa kanya ay, “Kapag mahal mo ang isang tao, gawin mo ang lahat upang iparamdam sa kanyang mahal mo siya. Dahil kung totorpe-torpe ka, baka sa bandang huli, ikaw rin ang magsisisi dahil malay mo, mahal ka rin pala niya…”

“Ikaw? Bakit mo gusto ang kantang iyan?” Tanong niya noong napansing napako ang paningin ko sa kawalan sa naalalang kwento.

“H-ha? A… e, ano nga ba?” ang pagkagulat ko. “Ah… wala lang. Gusto ko ang music, mellow. Pero siguro may gusto din akong taong sana ay babalik sa akin, hehe”

“Bakit? Na-in love ka na ba?”

“Hindi pa ah! Di pa ako nakaranas ng girlfriend… Joke lang iyon.”

At ewan ko ba. Bigla na namang kumalamapg ang dibdib ko noong pagkatapos kong sabihin sa kanya iyon ay napako ang mga titig niya sa mukha ko. Para akong malulusaw sa mga titig niya. 

Sa hiya, ibinaling ko ang tingin ko palayo sa mga titig niya. Ngunit hinawakan ng isang kamay niya ang panga ko, “Tinitigasan ako sa iyo, putsa…” At bigla niyang hinalikan ang mga bibig ko.

Pumiglas ako. Ngunit, syempre, malakas siya at tila may isang parte din ng utak ko ang nag-udyok na magpaubaya ako. Nanginig ang kalamnan ko sa matinding sarap at excitement noong maglapat ang mga labi namin. Naramdaman ko naman ang mahigpit niyang pagyakap sa akin. Ipinikit ko ang mga mata ko upang namnamin ang kiliti na dulot ng pagsisipsip at paglalaro ng dila niya sa loob ng bibig ko. Napaungol ako na sinagot naman ng mga ungol niya. Mapusok ang mga halik ni Kuya Rom na tila sabik na sabik at gigil na gigil na matikman ang mga labi ko. Matagal, nag-aalab...

Maya-maya, ibinaba ni Kuya Rom ang bibig niya sa leeg ko at iginapang iyon doon. Kusa naman akong umunat upang bigyang laya ang bibig niyang laruin ang parteng iyon ng katawan ko. “K-kuyaaaaaaaahhh” ang pigil kong pag-ungol na sinagot din niya ng ungol, “Uhmmmmmmmmmm!” Taas baba niyang sinisipsip-sipsip at dinila-dilaaan ang buo kong leeg. Napakagaling ni Kuya Rom, ibayong sarap ang naramdaman ko.

Maya-maya, ibinaba niya ang bibig niya sa dibdib ko at tinumbok ang kanang utong ko na mas nagpapatindi sa sarap at kiliti na unang naramdaman ko lalo na noong sinisipsip niya nang mas maigi pa at sinabayan ng pagkagat-kagat ang butil sa ilalim ng utong ko, iyong butil na tumutubo dala ng pagbibinata. “Kuyaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!” ang malakas na ungol ko, ang utak ay mistulang nagdideliryo sa tindi ng sarap. Palipat-lipat ang ginawang pagsisipsip-sipsip at pagkagat-kagat ni Kuya Rom sa magkabilang utong ko.

“Uhhmmmmmmm! Uhmmmmmmm!” ang ungol naman ni Kuya Rom habang mabilisan namang tulyang ibinaba ng isang kamay niya ang zipper at pagkatapus, ang pantalon at brief niya. Habol-habol ang hininga ko nong hinawakan ni Kuya Rom ang kamay ko at inilapat iyon sa tigas na tigas niyang ari. Tila lalo pa itong mas lumaki kaysa una ko itong mahawakan. Sobra ang taba nito na halos hindi mahawakan ng buo kong kamay at ang haba nito ay may 8 inches. Hinawakan ko iyon at binate samantalang ang ari ko naman ay hinahaplos-haplos ng isa niyang kamay. Napaungol uli si Kuya, “Ahhhhhhhhh! Saraaaappppp tol...!” 

Maya-maya, marahil ay hindi na niya makayanan ang nag-uumapaw na sarap, kumalas si Kuya sa ginawa niya at tumayo paharap sa akin. “Isubo mo!” utos niya.

Nagulat naman ako sa utos niya na iyon. Sa boung buhay ko, hindi pa ako nakagawa ng ganoon at hindi ko binalak na gagawin iyon, lalo na sa laki at haba ng ari na tirik na tirik sa harap ng mukha ko, pumipintig-pintig pa na tila nag-uudyok na isubo ko siya. “Hindi ko kaya iyan, kuya... salsalin ko na lang...”

“Sige na please... sarap na sarap na ako, tol.” ang pagmamakaawa niya habang marahang hinaplos iyon ng isa niyang kamay.

“Hindi ko talaga kaya Kuya...”

“Sarap na sarap na ako Tol... sige na, kahit sa dulo lang niyan, pleaseeeee?”

Dahil sa nakitang tila nagdideliryo na rin sa sarap si Kuya Rom, isinubo ko rin ang ari niya. “Bahala na!” sigaw ng utak ko. At dahil sa laki at haba nito, hanggang ulo lang ang pumasok sa bibig ko. “Gwarkkkkkk!” ang bigla kong pagsuka.

Ngunit tila wala na sa matinong pag-iisip si Kuya Rom. Inilock ng dalawa niyag kamay ang ulo ko at isinentro ito sa bibig ko. Wala na akong magawa kungdi ang magpaubaya. 

Magkahalong laway, sipon at luha ang tumutulo sa sahig galing sa bibig ko habang pinilit kong ilabas masok ang ulo ng kargada ni Kuya Rom sa bunganga ko. Kahit iniluluwa ng bibig at lalamunan ko iyon at patuloy pati akong sumusuka, hindi pa rin nilubayan ni Kuya Rom ang pag-lock ng mga kamay niya sa ulo ko at pag didiin noon sa bibig ko. Hanggang sa binilisan na niya ang pagdidiin at naramdaman kong mistulang lalong lumaki ang ulo ng ari niya sa loob ng bibig ko. Ilang saglit lang, nabilaukan na ako sa likidong pumulandit sa loob ng lalamunan ko. “Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhh!” ang malakas na ungol ni Kuya Rom tanda na naabot na niya ang sukdulan.

Hinugot din naman kaagad ni Kuya Rom ang ari niya sa bibig ko at bumalik sa upuan. Niyakap ako ng mahigpit, walang kiyemeng hinalikan ang bibig na puno pa ng dagta niya at pinaglaruan at pinagpasa-pasahan ng mga dila namin ang naghalong laway, dagta at sipon sa bibig ko. Maya-maya, bumaba naman ang mga labi niya sa utong ko at kinagat-kagat ulit iyon at sinipsip ng sinipsip habang sinalsal naman niya ang ari ko. Napaungol ako sa ibayong sarap at kiliti. “Ahhhhhhhhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhhhhh!” Hanggang sa binilisan na niya ang pagsalsal at naramdaman kong lalabasan na ako. “K-kuyaaaaaaa. And’yan na Kuya, and’yan naaaahhhhhhhh! Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhhh!”

Parehong lanta ang katawan namin noong kapwa humupa na ang init ng aming pagnanasa. Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman. First time kong makaranas ng ganoon sa buong buhay ko. May saya ngunit may nakaukit ding mga katanungan sa isip. “Bakit ko nagustuhan ang ginawa kong iyon? Bakit ba ginusto ni Kuya Rom na gawin niya ito sa amin? Ginagawa rin kaya niya ito sa iba?” 

Nakapagpahinga lang kami ng sandali noong kinuha niya ang cp niya at seryosong nagtitext-text na at pakiramdam ko ay hindi na naman ako pinansin. Nakailang receive at send na siya noong tinanong ko. “Sino iyan Kuya?”

“A, e… wala ito. Mga kaibigang babae, mga fans…” ang sagot niya. At balik text uli. Seryoso.

Maya-maya, nag ring ang phone at may kausap na siya. “A… Ganoon ba..? Aw, shiit, sorry nalimutan ko talaga… Ngayon na ba…? O sige, pupunta ako…” ang takbo ng usapan nila. Ngunit doon tila sinampal ako ng maraming beses noong marinig ang sinabi niya sa kabilang linya, “OK, I love you too! Bye. Mwah!”

Pakiramdam ko biglang gumuho ang mundo ko. Dali-dali siyang bumalikwas sa higaan, pinulot ang t-shirt sa sahig at diretsong isinuot ito at pagkatapus, ang pantalon, hindi na isinuot pa ang brief, iniwanan ito sa sahig.

“Tol… aalis muna ako. May appointment pala ako ngayon eh. Doon na ako matutulog sa labas!” at nagtatakbo na palabas ng kwarto na mukhang atat na atat na namang makita ang kung sino man iyong kausap niya.

Para akong tinamaan ng kidlat sa bilis ng mga pangyayari. Kahit hindi ako nagtanong, alam ko, girlfriend niya iyon. Actually, hindi ko rin alam kung sinong girlfriend. Ang alam ko kasi, marami siyang babae. Sa dami ba namang umaaligid sa kanya. Syempre, magandang lalaki si Kuya Rom. Di ko siya masisisi. Wala man akong pakialam, ngunit ang sa akin lang, bakit ba ako nasasaktan? At bakit din kapag babae na ang kausap niya, ambilis niya akong i-etsapwera. At noong maalala ko ang sinabi niya sa akin bago namin ginawa ang pagtatalik na, “Tinitigasan ako sa iyo…” Ano ba ang tingin niya sa akin, parausan?

Hindi ko mapigil ang sariling sisiklab uli ang galit sa kanya at maawa sa sarili. Parang hayun, pagkatapus niyang mag-enjoy, basta na lang uli ako iiwanan. Ang masaklap pa, alam niyang nag-iisa lang ako sa bahay at inihahabilin pati ako ng mga magulang ko sa kanya, tapus, iyon pala… kusa na lang akong iiwan, narinig lang ang boses ng kung sino mang babae iyon.

Hindi ko na naman mapigilan ang sariling mapaluha. Kanina lang, napakasaya ko, sabay naming pinagsaluhan ang sarap ng kamunduhan. Ngunit bigla rin siyang naglaho. Pakiramdam ko ay nag-iisa lang ako sa mundo, walang kakampi, puno ng kalituhan, di lubos maintindihan ang naramdamang sama ng loob… At ang masakit pa ay wala akong ibang taong mapagsabihan sa paghihirap ng kalooban. Tila walang ibang taong pweding umintindi sa kalagayan ko. Mistulang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sama ng loob. At naalimpungatan ko na lang ang sariling humagulgol. 

May isang oras din akong nag-iiyak noong biglang tumunog ang cp ko. Noong tiningnan ko ito, number ni Kuya Rom. Hindi ko sinagot. Nag-ring uli. Hindi ko uli sinagot. Siguro nakalimang sunod-sunod na ring na siya noong maisipan kong sagutin na lang. “Hello?”

“Bumaba ka nga sa kusina at tingnan mo doon ang naiwan kong wallet.” Boses ni Kuya Rom.

“Ayoko nga!” ang sagot ko naman dala ng pagkainis ko pa sa inasta niyang biglang pag-ian sa akin.

“Sige na Tol, please… may i-check lang akong number na naisulat sa isang card na nakaipit sa wallet ko.”

“Mamaya na, tinatamad pa ako....”

“O sige, pero maya-maya lang ha?”

Syempre, hindi ko nga pinuntahan. May 10 minuto at nag ring uli ang phone. At nakailang ring din ito uli bago ko sinagot. Ganoon pa rin ang pakiusap niya. Sinagot ko uli siya na mamaya na. “Manigas ka!” sa loob-loob ko lang, at balik-higa uli ako, nakatulog.

Marahil ay may 20 minutes na akong nakatulog noong nagising ako sa tugtug na “Back To Me”, ang pareho naming paboritong kanta.

“Sometimes I feel like I'm all alone

Wondering how, what have I done wrong

Maybe I'm just missing you all along

When will you be coming home back to me...”

Bumalikwas ako at tinungo ang music corner. At laking gulat ko na lang nang makita si Kuya Rom, naka-hubad pang-itaas at pawis na pawis. Noong tingnan ko ang center table ay puno ito ng mga pagkain kasama ang kare-kare na pinakapaborito kong luto niya. Magaling kasing magluto si Kuya Rom. May isang beses na nasa bahay ito, nag-volunteer sa mama ko na siya na ang bahala sa kusina. Doon nagging malapit ang loob nila kay Kuya Rom dahil hindi lang masipag ito, impressed na impressed pa sila sa galing ng pagluto nito.

“A-akala ko nandoon ka sa ka-date mo?” Ang sambit ko kaagad

“Ka-date?” Sabay bitiw ng nakakalokong tawa. “Gawa-gawa ko lang iyon. Gusto ko lang sorpresahin ka. Hindi ko nalimutang hindi ka pa kumain ng dinner at inihahabilin ka pa sa akin ng mama at papa mo. Halika, tabi tayo para sabay na tayong kumain…”

Nanatili akong nakatayo sa harap niya, mistulang tulala sa di inaasahang mangyari, nakatitig lang sa kanya.

“O, bakit ganyan ka kung makatitig?”

“Kuya naman eh! Pinaiyak mo pa ako!”

“Sarap mo kasing asarin. Nakapanggigigil.” Sabay bitiw ng isang pilyong ngiti. “Mamaya, paiiyakin pa kita sa sarap…” dugtong niyang biro.

(Itutuloy)